SARMAŞIK

İTİRAF

Gökyüzünden yıldızları toplamak gibi öylesine imkansız aşkımız.

Korkudan titreyen ellerimi yüzümden çektiğimde Eymen ve kanlar içindeki Doğukan görüş alanıma girdi.Eymen'in elleri kanla kaplıydı. Ne yapacağımı bilemiyordum. Doğukan'ı kurtarmam gerekirken sadece Eymen tarafından dövülmesini seyrediyordum.

Eymen'in gözlerinde hiçbir duygu belirtisi yoktu.Yüzündeki soğukluk içimi titretmeye yetmişti.Her saniyesini beynime kazırmışçasına dikkatle izliyordum.

Erkin'e doğru döndüğümde zevk alarak Doğukan'a baktığını gördüm. Gözlerimiz birleştiğinde ise Erkin'in alayla bakan bakışlarının yerini endişe almıştı.Ne yapacağına karar verememiş gibi kıpırdamaya başladı. 

Eymen'i hiddetle ittiğimde geriye doğru sendelemişti.Sinirden sıktığı dişlerini daha da çok sıkarak ne kadar öfkelendiğini belli ediyordu.Ondan korkmuyordum.Kimi kandırıyorum.Şuan titreyen vücudumu görmezden gelerek Doğukan'ın ellerini çözmeye başladım.

Eymen'e bakamıyordum. Doğukan uyuşmuş ellerini ovalarken ayaklarını çözmeye başladım.Eymen'in öfkeli sesi yerimden sıçramamı sağlamıştı.

"Bırak onu Buğlem!!"

Erkin'e baktığımda yutkunduğunu fark ettim.Eymen'in adım atmasıyla ayağa kalkmam bir oldu.Ellerimi Eymen'in göğsüne koyarak gözlerine odaklandım. Böyle duygusuz olmayı nasıl başarıyordu?

Eymen ellerimi ittirerek kafasını başka yöne çevirdi.Gözlerimi yere sabitlediğimde  omuzumda bir el hissettim. Kafamı kaldırdığımda omzumdaki ele bakan Eymen'i ve elin sahibi Doğukan'ı gördüm. Doğukan beni kendine çevirerek elimi tuttu.

Kulağıma eğilerek "Gidelim buradan." diyebildi.

Yüzüne güçlükle bakıyordum.Doğukan'ın beni buradan çıkarmasına izin vererek kapıya doğru ilerledim.Doğukan'ın zorlukla yürüdüğünü gördüğümde elini omzuma attım.Elini çekmeye çalışsa da  buna izin vermemiştim.

Kapıyı açarken duyduğum sesle  olduğum yere çivilenmiştim. Eymen'in kahkahası kulaklarımda çınlıyordu.Kafamı Eymen'e çevirmemle Eymen'in sandalyeyi duvara fırlatması bir oldu. Erkin Eymen'i sakinleştirmeye çalışsada Eymen'in içindeki öfke sönmekten çok daha da alevleniyordu.

"Seni anlamıyorum! Sana zarar veren adamı koruyorsun, intikam için seni kullanan adamı Buğlem.Bu kadar saf mısın gerçekten? Tam bir aptalsın! Sana acıyorum."

Gözlerimde biriken yaşlara aldırmadan Eymen'e bakmaya başladım Eymen sandalyeyi alarak tam önümüze fırlattı.Öfkesi tüm vücudunu ele geçirmişti.Doğukan Eymen'e adım attığında kolundan tutarak durdurdum.

İçimde oluşan nefretle parmağımla Eymen'in göğsünü iterek

"Evet aptalım! Aptalım ki senin gibi bir duygusuza aşığım.Ne yapsan seni seven bir aptalım."

Parmağımı daha fazla bastırarak;

"Benim hayatımı bu hale getiren sensin Eymen! Çektirdiğin acılar yanında Doğukan'ın çektirdikleri az bile.Hayatında benim yerim olmamasına rağmen neden senin hayatınmışım gibi davranıyorsun? Ne yaptığını, ne düşündüğünü, ne hissettiğini anlıyamıyorum.Duvardan farkın yok ne söylesem hep duygusuz gözlerle bana bakıyorsun. Şu anda da yaptığın gibi.Yoruldum anlıyor musun? Bana baktığında bir ümit  belki seversin diye düşüncelere dalıyorum.Umursamazca kafanı çevirdiğinde ise boğuluyorum.İçime akıttığım gözyaşlarım ile boğuluyorum,artık ümitte terk ediyor beni Eymen.Senden tek istediğim hayatımı önemsiyormuş gibi davranma, bırak benim olmadığını bilerek yaşıyayım en azından bu daha az acı verir!"