SARMAŞIK

ÇIKMA TEKLİFİ

Hiç sahip olmadığım birşey için ağlıyordum.Ne saçma! Hiç olmamış birşeyin,altüst olmuş umutlarımın, hayallerimin ve tadı kaçan beklentilerimin yasını tutmak...

Parmaklarım dökülen duvardan kayarken kendimi yerde buldum. Bacaklarımdaki güç bir anda beni başı boş bırakmıştı. Üzerimde daha önce görmediğim bana büyük gelen t-shirt düşmemin etkisiyle çiziklerle dolu bacağımı iyice gözler önüne sermişti.

Titreyen ellerimle bacağıma dokundum. Parmaklarım derin çiziklerde gezerken içimi titreten bir çığlık kopuverdi. Elim donuklaşmıştı. Çığlık adeta beynimde yankılanıyordu.

Başımı ellerimin arasına alarak "Yardım edin! Kurtarın beni"

Ne kadar bağırsamda beynimdeki sesleri susturamamıştım. Rutubet kokusu keskin bir kokuyla karışıp midemin bulanmasını sağlıyordu.

Bedenimi öne doğru uzatarak loş ışığa ulaşmaya çalıştım. Süründükçe karanlıktan kurtuluyordum. Tutunacak bir yer ararken elime değen metalik şeyle geriye sıçradım.

Loş ışıkta belli belirsiz silahı seçebilmiştim. Gri rengindeki parlak silahı elime aldım. Rutubet kokan duvardan destek alarak ayağa kalkmaya çalıştım. Elimde ağırlık yapan silahı daha sıkı tutarak ilerledim.

Loş ışık gittikçe aydınlanıyordu. Duvardan elime bulaşan şeye baktığımda donup kalmıştım. Elimdeki sıvı kandı. Kafamı duvara doğru çevirdiğimde korkuyla irkildim.

Duvarda kanla yazılmış kocaman -G harfi bir tokat etkisiyle beni yere savurmuştu. Gözlerim -G harfinden akan kanı takip ediyordu.

Ayağa kalkacak gücüm kalmamıştı. Kapının açılmasıyla ağlama sesleri odayı sarmıştı. Boğuk ağlama sesi bir süre sonra haykırışlara dönüştü.

Ağlayan kimdi? Silahı tuttuğum elimi zorlukla kaldırarak başıma dayadım. Elimi tetiğe yerleştirip gözlerimi kapadım.Artık bitecekti değil mi? Kurtulacaktım bu lanet yerden,bu lanet hayattan.

İçimi ürperten sesle gözlerimi açtim. 'Buğlem yalvarırım bırak o silahı.'

Karşımda bana yalvaran adamı zorlukla seçebilmiştim.Güçsüz çıkan sesimle sadece 'Sen.' diyebildim.

Yeşil gözlerinden akan yaşları silerek bana yaklaşmaya başladı.Ağlama sesi şiddetlenirken aciyla bana bakan yeşil gözlü çocuğa odaklandım.

'Bu sefer kurtaramadın.Bu sefer değil.' diyerek tetiğe bastım.

Korku içinde yataktan sıçradım.Parmaklarımı terden birbirine yapışmış saçlarımın arasından geçirdim.

Hıçkırıklarım bir süre sonra yerini iç çekişlere bırakmıştı.Silahi dayadığım yer sanki beynimi delip gecmiş gibi sızlıyordu.

Gördüğüm kabus bu kadar gerçekçi olabilir miydi? Ağrının geçmesi ümidiyle başımı ovuşturdum.Delirecektim.Psikolojim yerle bir olmuştu.Bacaklarımı yataktan sarkıtarak sakinleşmeye calıştım.

Bana bakarak yalvaran gözler beynimi istila ediyordu.Daha fazla ağlama isteği uyandıran gözleri,beni bilinmezliğe doğru çeken gözleri,yeşilin en güzel tonlarını taşıyan,ağlamaktan kızarmış gözleri....

Banyoya girerek sıcak suyu açtım.Üzerimi çıkartıp küvete uzandım.Sıcak su tüm kaslarımı anında gevşetmişti.Kafamı kuvetin başına yerleştirerek rahatlamaya çalıştım.

Gözyaşlarım istemsizce akarken hiçbir tepki vermiyordum.Ben buydum işte.İnsanların arasında güçlü,kimseyi umursamayan,hakkımda konuşulanlara sadece gülümseyen ağlamayan bir profil çiziyordum.