UNEXPECTED

UNEXPECTED chapter 1

Chapter 1

"sigurado ka bang ok ka lang na magisang pupunta doon?" tanong saken ni mama

"ma, ok lang ako pramis!" sagot ko sakanya

"kapag may nangyare sayo doon ang papa mo ang sisisihin ko" sabi niya

"bat naman ako? hon hayaan mo na ang anak mo, matanda na yan." sagot naman ni papa na nasamid sa sinabi ni mama

"graduating yang anak mo" sabi ni mama.

"ma, 3rd yr college palang po ako" sagot ko naman na natatawa

"ah basta!"

"ma payagan mo na po ako, ito lng ang chance na magkita kami ulit ni Jong please pleaaaassseeee" pag mamaka awa ko kay mama. Please mag work ka, mag work kaaa

"hayy oh sige pero 1 month lang ang pwede mo itagal doon"

"ha? Pa~"

"payagan mo na ang 3 months, ano ka ba naman, masyado kang matanda kung umasta." sabi ni papa

"ikaw ang malilintikan saken nito Manuel" sabi ni mama na medyo galit, medyo palang naman haha

"oo ako aako ng responsibilidad dahil ako naman tlaga dapat kasi ako ang tatay. Relax ka nga lang dyan Emma"

"oh sige payag nako" YEEEESS!!!!

Sa wakas tuloy na tuloy na ang pag punta ko sa Korea, magkikita na kami ni Jong!! Yes! Yes! Yes!

*krriiing*

ay tae!!! sa kalagitnaan ng pag cecelebrate ko biglang tumunog naman tong phone ko.

"Emmaniieee~" sabi ng nasa kabilang linya after ko sagutin ang tawag.

"JOOOONG! PINAYAGAN NAKOOO!" sabi ko naman na highpitch ang boses

"tenga ko naman Emmanie!" sabi niya. natawa naman ako.

"ayy sorry hehe basta hintayin mo ako dyan ah! wag kang aalis"

"malamang naman, where do  you think I'll go?" sabi niya na natatawa pa.

"baka lang naman umalis ka haha"

"no I wont haha oh sige na, may practice pa kami, update mo nalang ako ng exact date ng pagpunta mo dito ah" at pinatay na niya ang call.

Ayan, ganyan lang po ang communication namin simula nong umalis siya dito sa Pinas at tumira sa Korea which is ang home country naman niya. Hindi tumatagal ng 15min ang usapan namin kapag tumatawag siya huhu that's why gustong gusto ko na siyang makita at makasama ulit, kahit 3months lang susulitin ko tlaga 😭

Waiiiit! dada nako ng dada hindi nyo pa pala ako kilala, ako nga po pala si Emmanuel Ferrer, 22 yrs old at 3rd yr college na, I'm taking up Bachelor of Science in Information Technology oh diba kung maka english ako kala mo ang galing galing sa math....hanuu daaww?? haha Di ko nga alam kung bat BSIT ang kinuha kong course eh, kung pwede lang ibalik ang panahon. bwitet!...neweys yun na muna info bout saken, at bout naman dun kay Jong na kausap ko kanina, ayun nga bffs kami, 2 yrs ang gap ng age namin and mas matanda ako sakanya, tanggap ko!..tapos umalis siya ng Pinas para sa Korea na ulit tumira. 12 yrs old ata ako nun nung umalis siya, nasa elementary kami nun. Oh diba, strong ang friendship kahit magkahiwalay. 10 yrs na kaming hndi nag kikita pero soon~ wiiiiii! excited nakooo. Oo nga pala, Korean siya at lalaki siya. Ang gulo ko mag explain no? hahaha

Fastforward

"ready ka na para tomorrow?" kausap ko ulit ngaun si Jong

"I think" sagot ko while chinecheck mga gamit ko, baka kasi may maiwan ako.