Nightmare with YOU

*Prolouge*

"Anak tumakbo ka na." sabi ni papa at mama.

"Hindi mama at papa, hindi ko kayo iiwan dito." sabi ko

"Malapit na siyang dumating dito anak, baka mahuli ka niya dito at baka mapahamak ka kung mahuhuli ka niya anak." sabi ni mama

"Ayoko nga mama, hindi ko kayo hahayaang mamatay ng kayong dalawa lang.Sasamahan ko kayo.Di ba pamilya tayo?Dahil pamilya tayo, sabay-sabay tayong mamamatay at sama-samang aakyat sa langit." galit na sabi ko habang tumutulo ang mga luha ko.

"Pleaseeee anak umalis ka na, ayaw ka naming mapahamak pa.Mas maganda ng kami na lang kesa tatlo tayong makulong dito at sabay sabay mamatay."Saad ni papa habang umiiyak.

Natahimik kaming tatlo ng may kumatok sa pinto

Tok! Tok! Tok! Tok

"Nandiyan na siya.Magtago ka anak don sa CR at baka mahuli ka niya."Pagaalala ni mama

"Sige po."

At ngayon nakapagtago na ako dito sa CR.Sobrang dilim dito at talagang hindi ako makikita dahil sa sobrang tago at dilim.

"Mukhang gutom na gutom na kayong mga alaga ko huh.Hahaha." Sambit ng isang boses lalaki.

Alam kong siya ang kumakawawa sa mga magulang ko.Wala ba siyang awa?

"Alam mo bang lalaki ka?Napaka swerte mo sa babaeng ito?Makinis ang balat,Maputi, at nakapaganda." Sabi nito at sabay hawak sa hita ng mama ko.

"Hoy! Wag na wag mong hahawakan ang asawa ko.Kung hindi malalagot ka saken kapag naka wala ako dito."Sabi ni papa.

"Weh?Baka makawala ka?Tingnan naten kung sinong maiingit sa gagawin ko."Sabi ng lalaki

Pagkatapos niyang sambitin ang mga litanyang iyon ay dali dali niyang hinawakan ang hita ng nanay ko.Bakas na bakas sa mukha ni mama ang kaba at takot.Pati rin ako ay na aawa kay mama.Gustong-gusto kong umalis dito sa pinagtataguan ko upang ipagtanggol ang pinakamamahal kong nanay.

"Hoy! Hindi mo ba titigilan ang asawa ko?Pasalamat ka naka gapos ako dito kung hindi baka patay ka na."Galit na galit na sabi ni papa

"Weh?Ako mapapatay mo?Asa ka.

Matapos pagsamantalahan ang hita ng nanay ko ay naghubad ito.

Alam ko ang gagawin nito.Tila nagiinit ang mga kamay ko dahil sa inis.Gustong gusto ko talagang pigilan ang bwisit na lalaking ito.Sa totoo lang ay hindi ko siya kilala dahil sa nakatakip ang buong mukha nito.

Pumatong siya sa nanay ko.Hindi ko na kinaya ang ginagawa niya sa nanay ko.Kaya naghanap ako ng armas na pwedeng ipanglaban sa kaniya.Nice!Buti na lang ay may baseball bat dito sa CR.Paano nagkaroon ng baseball bat sa CR?Hahaha.Siguro planado talaga ito ni GOD.Salamat po.

"BAAAAGGGGGSSSSS!" dahil sa malakas na pagkakasipa ko ng pinto ng CR.Napahinto ang lalaki at napatayo.

"Oh!Sino tong batang to?Ahhhh.... ikaw nga pala yung anak ng mga bwisit na to." Sabi niya.

"Anak umalis ka na dito.Tumakbo ka na." Sabi ni papa

"Hindi papa.Hayaan niyong ipakita ko sa mokong ito kung gaano ako kalakas."Pagmamayabang ko.

"Mukhang malakas talaga ang anak niyo.Tingnan lang naten."Sabi nito habang kinukuha nito ang isang kutsilyo sa lamesa.

"Anak umalis ka na dito."Sabi ni mama

"Ayoko po."Sabi ko

Lord kayo na po ang bahala sa pwedeng mangyari sa oras na ito.Hinihingi ko po ang presensya niyo,gabay at kalakasan.Hayaan niyo pong ipakita ko po sa mga magulang ko na kaya ko silang ipagtanggol sa pamamagitan ng dalawa kong kamay.

"Handa ka na ba?" Tanong niya.

"Kanina pa."Sagot ko.

Tumakbo siya habang hawak ang matalim na kutsilyo habang ako ay nakatayo lang.Sasaksakin sana niya ako balikat ngunit naka ilag ako.Tinadyakan ko siya para tumumba.Hahampasin ko sana siya kaso nakagulong siya.Hawak niya ngayon ang mga paa ko.Napakahigpit ng hawak niya.Hindi ako makagalaw.Nagulat na lamang ako ng matumba ako.

"Asan na yabang mong batang pulpol?"Sabi nito

Paano na to?Mukhang talo ata ako.

Nagulat na lamang ako ng tumayo siya at aakmaing tatadyakan ako pero naka gulong ako.Tinadyakan ko siya kaya't napadapa siya.

Oras ko na to para matalo siya.Hahampasin ko na ang kaniyang ulo ng baseball bat kaso nagkamali ako.Mabilis siyang gumalaw.Di ko namalayang nakatayo na siya.

Nagulat na lamang ako ng may kutsilyo na sa dibdib ko.Natalo ako?Hindi to pwede.Paano ko maliligtas ang mga magulang ko.Natumba na ako dahil sa hindi na kaya ng katawan ko ang sakit at hapdi ng pag kakasaksak sa aken

"Anak!"Malakas na sigaw ng tatay at nanay ko.

Sorry po papa at mama.Hindi ko kayo naligtas.Sana po Lord bigyan niyo po ng guidance at lakas ng loob ang mga magulang ko.Bigyan niyo po sila ng isang taong makakapagligtas sa kanila sa oras na ito.

S O R R Y P O M A M A A T P A P A .

P.S Bukas na lang po yung Chapter 1.Inaantok na po si author :)

Goodnight!