The Two Of Us Against The World (book 01)

Chapter 26- Stay Still

Kathryn's POV

It's been one week and sobrang busy ako kasi midterm na namin next week so todo ar ako sa different subjects hindi pa natawag sa akin si Dad since kahapon siguro nasa eroplano na yun ngayon. I miss him na.

*Jake Lab Calling*

Shoot! Si Jake nga pala! Ngayon ko na lang ulit siya naalala sasobrang ka busyhan ko. Atsaka Jake Lab. Yun kasi Labrusca wag kayong magisip na kung ano ano!HAHAHAH

Kathryn: Goddd!!! Jake! I missss youuuuuu!

Jake: HAHAHAHA I miss you too. Nakalimutan mo na ata ako eh

Kathryn: Hehehe sorry midterm na namin. Kamusta ka na nga pala?

Jake: Tsss change topic jk. Ayus lang nakahanap na ng lawyer si Dad inaayos na yung kaso niya si Mommy naman ganun pa rin pero yung business naman namin naiiahon ko na. Ikaw kamusta? Balita ko may bago na daw si Daniel.

Kathryn: Okay lang din ako. Tsk! Pabayaan mo na sila! Wampake! HAHAHAHA

Jake: Sige Yaya papunta na ako! Anla huy Kath! HAHAHA sige tawag na lang ulit ako si Mommy daw kasi eh ingat byeeee!

Kathryn: Sige be safe din bye

*end call*

Miss ko na si Mom Miss ko na si Dad Miss ko na rin si Jake *sigh*.
Haaaayy buhay parang life.

Back to studies na nga lang ako. Pagtapos ko nito Marketing pa then 2 subjects pa tapos gagawa pa ako ng essay at test article para sa club namin pati ang heading ng newspaper ng RU. Andami ko pang gagawin! Saturday na Saturday I should be resting.

*Daddy Calling*

Buti na lang tumawag na si Daddy kung hindi magaalala na talaga ako dito.

Kathryn: Hello Daddy? Where are you a--

Mister: Ummm Ma'am this is Mr. Bernardo's Secretary.

Kathryn: Where is my Dad?

Mister: B-Bad news Ma'am.......

Kathryn: Why? What happen?!?

Mister: Mr. Bernardo is in a critical condition right now.

*end call*

Nabitawan ko ang hawak kong telepono sa mga linyang aking narinig kasabay nito ang pagbagsak ng maiinit kong luha.

"No....."

Pinatakbo ko ang sasakyan ko ng sobrang bilis papunta sa ospital kung nasaan ang aking ama.

I don't want to loose him. Hindi ko kakayanin.... Magisa na lang ako pag nawala si Dad. Nawala na nga sa akin si Mommy pati ba naman si Daddy kaya please God wag niyo siyang kunin sa akin.

"Time of Death 3:06 pm. We're sorry the patient is dead"

Lalong bumigat ang puso ko sa mga katagang binitawan ng doktor. Feeling ko malalaglag na ako sa sobrang bigat gusto ko ng bumigay....

Lumapit ako sa katawang ubod na ng lamig at ito ang katawan ng aking ama

"Dad.... D-Daddy! AAAAAAHH Daaaaad! Please Dad gumising ka diyan! Gagawa pa tayo ng m-memories diba? Daddy naman! D-Dad"