How to love

story of my life

P.o.v harry

'die besteedde daarnet echt geen aandacht aan ons hoor!' zei themmie waardoor faith zachtjes moest lachen, ze verbrak het oogcontact en zou haar hoofd naar themmie en niall omdraaien toen ik mijn lippen voorzichtig voor de tweede keer op de hare drukte. een warm gevoel overspoelde me en zorgde er voor dat de duizenden vlinders wild in mijn buik rond begonnen te vliegen, het voelde zo fijn.. zo veilig net alsof ik haar al jaren kende. toch twijfelde of ik dit wel had moeten doen, haar leven zou compleet veranderen en ze zou over zo'n week alweer naar Nederland vertrekken, de jongens en ik zouden twee dagen daarna alweer gaan touren.. ik werd uit mijn gedachten gehaald door themmie die faith uit mijn armen trok, 'zo is het wel weer genoeg voor vandaag, er staat hier een grizzlybeer die aan gaat vallen als hij nu geen eten krijgt' zei themmie en duwde faith de gang op. 'eindelijk!' zuchte niall 'ik heb veel geduld maar ik ben al sinds kwart over tien wakker en het is nu elf uur, veel langer hou ik het niet meer vol!' ik grinnikte 'je weet toch dat je gewoon eten had mogen pakken' hij knikte 'dat weet ik dat doe ik ook altijd, ik vannacht ook gepakt hoor, maar jij kwam hier half elf ongeveer binnen dus je stond al langer met haar in je armen dan je dacht'. ik fronste mijn wenkbrauwen 'zo snel kan dat toch niet?' mompelde ik 'ja wel hoor kijk maar op de wekker' 'nee ik geloof je wel maar het voelde maar zo kort' 'dat is liefde gast!' zei niall en duwde me net als dat themmie bij faith had gedaan mij de gang op, 'ze is op zoek naar een wc' zei themmie toen ze mijn blik zag, 'waar is de wc eigenlijk?' 'ehm eentje boven en eentje beneden' zei ik niet begrijpend 'welke kant op vanaf hier?' 'rechts hoezo?' 'dan zou ik je meisje maar eens gaan zoeken want die is links gelopen' giechelde ze. glunderend liep ik links, míjn meisje, faith was mijn meisje. ondanks dat ik nog steeds aan het worstelen was met de gedachten dat ze over een week weer naar Nederland zou gaan kon ik mezelf er niet van weerhouden dat ik het gewoon heel graag hoorde dat ze mijn meisje was, mijn faith. ik grinnikte zachtjes, klinkt dat niet heel erg bezitterig? ik haalde mijn schouders op en stopte met lopen, in welke kamer zou ze zitten? mijn vermoeden zegt.. daar, ik opende de deur van mijn slaapkamer en inderdaad lag daar een schattig slapende faith. ik liep naar haar toe en tilde haar weer op, ik glimlachte toen ik zag dat ze mijn sweater vast had. ik liep de kamer uit en wist de deur met mijn elle bogen dicht te krijgen, 'slaapt ze al weer?!' zuchtte themmie toen ze mij met faith in mijn armen aan zag komen. ik knikte en gaf een kusje op faith haar kruin 'ik moest haar vanochtend ook al wakker maken' zei ze en schudde aan faith haar arm om haar wakker te maken, 'laat haar maar, gaan jullie maar naar beneden om te eten niall weet waar alles ligt' zei ik en gebaarde, voor zover het kan, naar de trap. ik zag niall vanuit mijn ooghoeken een soort van "yes we gaan eten" gebaar maken, themmie bij haar arm pakken en haar mee naar beneden trekken. ik schudde lachend mijn hoofd en maakte behendig de kamer van faith open, liep naar haar bed toe en legde haar er op. voorzichtig ging ik naast haar liggen en sloeg mijn armen om haar heen, zo kon ik wel uren blijven liggen.. 'harry' hoorde ik faith mompelen 'harry' herhaalde ze nog een keer en draaide zich om, 'harry gekkie!' ik keek haar niet begrijpend aan tot ik zag dat haar ogen nog dicht waren dus dat ze gewoon in haar slaap aan het praten was. 'faith gekkie!' fluisterde ik in haar oor, haar ogen gingen langzaam open 'themmie laat me slapen' zei ze en draaide zich om 'lijk ik zo veel op themmie? louis zei wel dat onze ogen op elkaar leken maar zoveel?' zei ik grinnikend 'harry?' 'jaa' 'sorry' zei ze terwijl ze zich weer naar me omdraaide, ik haakte haar haar achter haar oor en legde daarna mijn arm weer om haar heen, 'waarvoor?' zei ik en keek diep in haar ogen. 'faith?' zei ik voordat zij haar zin kon vervolgen, haar knikte was bijna niet te zien maar ik begreep er uit dat ze luisterde. 'ik.. ehm' ik pakte haar hand vast 'nou ik wou graag vragen of' ik wendde mijn hoofd af van haar hand en begon er figuurtjes op tekenen 'ja wat wil je vragen?' antwoordde ze lief 'ik wou vragen of je mijn vriendinnetje wou zijn..' wist ik er uit te krijgen. 'maar ik dacht dat' 'dat weet ik en dat verwachtte ik ook wel.. maar mijn moeder vroeg of ik dit wou doen' zei ik met rode wangen, 'ja' ik keek haar vragend aan 'ja ik wil heel graag je vriendinnetje zijn!' zei ze met een twinkeling in haar ogen. blij, opgelucht maar vooral tot over mijn oren verliefd trok ik faith dicht tegen me aan 'vindt je dat niet raar?' 'wat?' 'dat mijn moeder dat van mijn moeder moet vragen?' 'nee absoluut niet! ik snap waarom je moeder dat zegt, veel mensen zien je als de flirt van een populaire boyband als je dit niet zou vragen zouden ze zo iets verkeerd op kunnen vatten en denken dat je met een ander gaat' ik zucht, 'vindt jij dat ook?' 'wat?' 'dat ik gewoon een flirt van een bekende boyband ben?' heftig schudde ze haar hoofd, 'ik heb daar ervaring mee.. ik zou het meteen gemerkt hebben' 'hoe bedoel je?' 'mijn.. mijn vorige en eerste vriendje was een flirt!' zei ze snikkend 'hij.. mijn vader heeft ongeveer drie jaar geleden in het ziekenhuis met hart problemen gelegen, ik was die tijd erg verdrietig en vooral erg kwetsbaar.. hij heeft een paar dagen al zijn charmes in de strijd gegooid en toen ben ik als een blok voor hem gevallen.. hij is twee dagen mijn vriendje geweest en heeft me op de sterfdag van mijn vader gedumpt voor iemand anders, hij zei dat hij beter kon krijgen en dat ik niks voorstelde..' voorzichtig veegde ik de tranen van haar wangen 'ik was er kapot van en raakte mezelf kwijt.. in alles zag ik alleen de slechte dingen en ik raakte in een depressie, ik..' ik zag dat ze het moeilijk vond om haar verhaal te vervolgen 'je hoeft het niet te vertellen hoor!' zei ik 'het geeft niet..' zei ze en vervolgde haar verhaal. 'ik begon mezelf te snijden en zag in alles allen het slechte, ik geloofde in de woorden die hij had gezegd, ik begon mezelf niks waard te vinden en de komst van een nieuwe vriend van mijn moeder hielp ook niet echt mee.. tot ik het themmie vertelde omdat ze in de gaten had dat het flink mis was.. ze wist me er uit te halen en heeft me geholpen mijn leven weer op te bouwen, sindsdien heb ik geen enkel vriendje meer gehad.. ik kwam het liefst niet eens meer in de buurt van jongens, maar dat was wel een beetje overdreven dus daar heb ik me overheen gezet' zei ze met een klein lachje in haar stem 'daarom heb ik je dan ook zo lang mogelijk geprobeerd te ontwijken, sorry nog daarvoor.. maar ik vindt het sinds toen gewoon echt moeilijk om mijn hart te volgen' sprakeloos lag ik naast faith, 'maar het gaat gelukkig nu weer goed met me ik kan het goed met mijn "nieuwe" vader vinden en hij past echt in het gezin, die jongen is weet ik veel voor wat laatst opgepakt en ik heb nu een fantastisch vriendje!' zei ze, veegde met de mouw van haar shirt de laatste tranen weg en begon te prutsen met een paar krulletjes van mijn haar. 'ik' 'je hoeft je nergens voor te verontschuldigen of te zeggen dat als je dit had geweten je iets anders had gedaan want.. ik probeer er mee te leven en jij had dit niet kunnen weten' zei ze net alsof ze al wist wat ik zou zeggen, dit meisje had me al meerdere malen verbaasd en ik denk dat ik me er op voor moet bereiden dat dit vaker zal gebeuren. 'faith' 'ja?' 'wil je alsjeblieft onthouden dat ik je geen pijn wil doen en ik van je houd?' 'ze keek me nieuwsgierig aan, 'waarom?' 'omdat het zo is en ik het graag kwijt wou' zei ik en drukte mijn lippen op de hare. 'ik hou ook van jou' wist ze er tussendoor te zeggen, haar stem werd vervolgd door het geroep gegil van themmie 'niall! ze doen het weer!' niall kwam hoofdschuddend naar ons toe gelopen 'jullie weten toch wat er nu gaat gebeuren?' ik besteedde geen aandacht aan hem, dit was waarschijnlijk het teken voor niall want faith werd naast me van bed getild. 'kom jij maar met mij mee' zei hij en liep richting de kamer, 'we gaan ontbijten!' gilde hij en stormde de trap af. 'maar niall dat heb je al gedaan!' riep themmie en rendde achter hem aan, lachend liep ik achter ze aan en plofte naast faith op de bank. ik keek om me heen of niall en themmie ons niet konden zien en toen ik ze niet zag trok ik faith bij mij op schoot en gaf haar ditmaal een kusje op haar wang, themmie kwam net binnengelopen met twee koppen thee in haar hand 'ze heeft je haar verhaal verteld hé?' vroeg ze toen ze faith haar rode ogen zag . ik knikte, themmie kwam naast ons op de bank zitten 'zorg goed voor haar' fluisterde ze deels als waarschuwing in mijn oor. ik gaf faith nog een klein kusje op haar mond, 'dat zal ik doen!' zei ik en drukte faith bijna plat in een knuffel.

vote ore comment please x