I Love You The Most (Book 2: COMPLETED)

Kabanata 8

Kabanata 8
Hurt the most.

Nag aalalang si Joseph ang nakita kong nag hihintay sa labas ng bahay nang dumating ako. Mabuti na lang at hindi na bumaba si Ice ng sasakyan dahil alam kong mahihirapan ako sa eksplenasyon kay Joseph.

"Where have you been? I'm worried about you, Lorry!" bungad niya nang makalapit ako sa kanya at agad akong niyakap. "Whose with you?"

Napatalon ako nang bumusina si Ice ng napakalakas. Pinahihiwatig ang kanyang prisensya! Pagkatapos ay agad na pinaharurot ang kanyang mustang. I suddenly wonder, where his aston martin.

"My old friend, just want a catch up with me. I'm really sorry for leaving you earlier, by the way who drop you here?" tanong ko nang makawala ako sa kanyang yakap.

"Lance, I join ride with Larry" he answered.

"He is drunk, right?" tanong ko.

"He is, but he still can drive!" he said. "Let's go inside, your sister is already sleeping" at ginaya niya ako papasok ng bahay.

I'm thankful that Joseph didn't recognized Ice, siguro ay ilang beses pa lang naman nito ito nakita o talagang madilim lang sa bar kanina.

Pag pasok ko ng kwarto ay doon ko pa lang naramdaman ang normal kong paghinga. All the time I'm with Ice, I can breathe properly! Yung pakiramdam na ilang taon akong malayo sa kanya, ilang taong hindi siya nakita ay parang nawala lahat ng takot, pangamba at pangungulila sa kanya habang mag kasama kami kanina.

Kung pwede ko lang hilingin na sana huminto ang oras, na sana ganoon na lang at hindi na iyon matapos pa. But that's too much to ask! Kahit na wala naman talaga kaming pinag-usapan, ay nakuntento na lang ako roon dahil kasama ko siya.

"Where have you fucking been!?" paulit-ulit kong naririnig ang galit na tanong ni Ice sa aking utak.

Hindi ko alam kung bakit ang saya parin ng damdamin ko kahit na kitang-kita ko sa kanyang mga mata ang galit sa akin, bakit ang sarap sa pakiramdam na alam kong galit siya sa akin. Nababaliw na nga siguro ako, masaya parin kahit na galit sa akin yung tao... pero naisip ko na ayos na rin yung ganoon, at least may nararamdaman parin siya sa akin, kahit na galit lamang ito.

The night was cold and it will never be warm! That's the effect of Kaicel Timothy Roisse.

"Lorry, saan ka ba galing kagabi!?" sigaw ni Ate ang siyang una kong narinig ng umaga.

Hindi pa ako nakakamulat ay dinig na dinig ko na ang kanyang boses. Pag mulat ko ay nasa loob na pala siya ng aking kwarto, ginigising ako para lang mag tanong.

"My head hurts!" inda ko sa sakit ng aking ulo nang sinubukan kong bumangon.

"Saan ka galing kagabi? bakit bigla ka na lang nawala sa bar at hindi mahanap!" sunod sunod na tanong nito.

"Chill, kasama ko yung kaibigan ko noong college" sabi para maawat siya.

"Joseph told me, there's someone appeared then asked you to go with him. Him, Lorry! Whose that guy?" parang batang galit na galit si Ate na iiyak ano mang oras kung hindi ko siya sagutin.

"I told you my old friend. He found me on the dance floor, and asked for catch up! Don't worry, hindi ako gumagawa ng ano mang kalokohan, Ate!" walang ganang sagot ko.

I'm still tired and drain. Pakiramdam ko yung epekto ng alak na ininom ko kagabi ay ngayon pa lang umeepkto. It's a hangover!

"Your old friend... is it Zack!?" tanong niya nang may marealized.

"What? how it will be Zack? I don't have any contact with him. And beside he's not here in Baguio. Sa Maynila ay pwede pa!" sabi ko hindi makapaniwala sa naiisip ni Ate.