Multimediyada okulları var.İyi okumalar.
Okuldayım.Dönüp dolaşıp yine şu lanet okula gelmiştim.
Kendimi az insanın olduğu okulun sağ cephesinden en üst kattaki lise ikilerin olduğu kattaki tuvalete attım.Sol tarafımda cam olduğu için şükrettim.Bir kabine giridim.Yüzüm dışarıyı görebilecek bir şekildeydi.Aynaya baktım.Neyseki sol tarafıma ışık vuruyordu ve orda kimse olmadığı için sorun yoktu.Derin nefes aldım.Birden kapı açıldı.
O da ne? Gülşah! Şu an belki de görmeyi isteyeceğim son kişilerden.İçeri girdi.Her zamanki gibi yüzündeki fondöteni tazeleyecekti.Bana aldırmadı.Dayanamadım, bir şey yapmalıydım.Öğlen tenefüsü bitecekti ve benim derse girmem gerekiyordu.Ailem bu ara beni yakın takibe almıştı.Eve gidemezdim çünlü yüzümü görürlerdi.
Boğazımı temizledim ve bir adım öne çıktım.Aynaya bakmaya devam ediyordu.Hafif öksürdüm ve "Gülşah!" dedim.Lanet olsun dedim titremişti. "Efenfim" dedi.Şasırmıştı
"Bana yardım etmen gerek!" Binlerce kez lanet olsun, sesim çok acınası çıkıyordu.Ama normaldi.Şu an içim acıyordu. 4 yaşımdan beri yakın dövüş ve bir çok dövüş dersleri aldığım halde dayak yemiştim.
Sol yanağımı döndüm,morluk vardı.Bana makyaj eşyası bulacağını bildiğim için onunla konuşuyordum,yoksa merhabam bile yoktu.
"Ne oldu?" diye sordu.Sesi hüzünlüydü.Üzülmüştü.Benim için hem de.
"Bana bunu kapatmam için malzeme bul!" Sesimdeki emir tonundan ben bile korkmuştum.Ama buna mecburdum.Kimseye söylememesi gerekiyordu.Bundan sonra yanıma makjay eşyası-en azından kapatıcı- almaya yemin ettim içimden. ''Peki ama ne yapayım?'' dedi. ''Bunları kapatacak herhangi bir şey bul.'' dedim.Başını olumlu anlamında sallayınca köşeme geri döndüm o da gitti.Neyse ki kimse yoktu.Sessiz ve yalnızlık.Mükemmel !
İki dakika içinde dönmüştü.Gerekli eşyalar elindeydi.Sırıttım. '' Sağol.'' dedim.O da gülümsedi.İşim uzun sürmedi ama en azından az da olsa kapanmıştı.Dertte cam tarafına oturmalıydım.Bunun için sınıfta bir tartışma yaratacaktım ama bana ne.
Lanet olsun ki Aslı ve Aysu uyuşuğu hala yoktu.Almina birazdan gelirdi ve yiyeceğim küfürleri hakkı hesabı yoktu.Berkcan'la bu ara görüşmemem gerekiyordu ve bu imkansızdı.
Yüzüm tam kapanmamıştı ama eşyaları hızlıca toplayıp Gülşah'a uzattım ve gülümsedim ve teşekkür ettim.Bunu kimseye söylememesini söyledim ve söylediğinde olacakları anlaması için gözümle mesaj yolladım.Mesajı almıştı bence.Tekrar gülümsedim.Bu kızı sevecektim.Gülümsedi ve çıktı.
Sınıfa hızlıca ilerledim.Arkamdan bir ses ''Pelin!'' diye haykırdı.Yine lanet. Onun burda ne işi vardı.Arkamı döndüm, Eren'le burun burunaydık.Allahım lütfen sol yanağımı görmesin,lütfen.
''Nasılsın?''
''iyim,sen?''
Kaşları birden çatıldı ve gözleri sanki ateş püskürtürmüşçesine bana bakıyordu.İşte başlıyorduk.
''Ne oldu?!'' Bana bağırması hoşuma gitmiyordu ama korumasını seviyordum.
''Ne varmış?'' soğukkanlı ol Pelin...
''Pelin!'' Amaan ne bağırıyordu ki bu kadar.Yerimden sıçradım.İçim titremişti. ''Şey.'' dedim. Meraklı ve sinirli gözlerle hala bana bakıyordu.
''Barkın.'' diyiverdim.Ayy ne yaptım ben! Bağıracak sandım.Yüzü yumuşadı ve bana sarıldı.En ihtiyacım olduğunda hep benim yanımdaydı.En yakın arkadaşımdan biriyle-Almina- çıkıyordu ama yine de bu onunla arkadaş olamayacağım anlamına gelmiyordu.Beni hiç yalnız bırakmamıştı.Şanslı biriyim.Bu çocuğu gerçekten seviyordum.
Beni bileğimden tutup bahçeye çıkardı.Ne olduğunu sakince sordu.Ben de anlattım.Sinirliydi,biliyordum ama belli etmiyordu. Yanağımı sakince okşadıktan sonra bana bugün oyalanmadan eve gitmemi söyledi.Başımla onayladıktan sonra hızlıca arabasına doğru ilerlemeye başladı ve uzaklaştı.Durduramazdım.Barkın'ın yanına gidiyordu,biliyordum ama durduramazdım.Barkın'la tanıştığımız günlere lanet okudum.
