Liv.

hoofdstuk 6

Mijn telefoon rinkelde op mijn bureau. Neem op! Stond er op het scherm. Bella.. moest ik opnemen? Misschien was het een val om mij weer naar huis te krijgen. Ik aarzelde, maar nam toen toch op. “ wat is er?”

“ Liv? Ik ben ziek. Erg ziek. Kom snel alsjeblieft.”

De stem, van Bella, klonk zwak.

“ Ik ben er in een half uur. “

Ik legde mijn telefoon weg en liep naar mijn baas. Zachtjes klopte ik op de deur. “hey”“Liv, wat doe je hier?” zijn rode ogen stonden verbaasd.“ Robin, ik heb problemen. Familie problemen. Kun jij het overnemen? Ik weet niet waarneer ik terug kom.” Ik aarzelde. “ Of ik terug kom.” Hij knikte. “ Oke Liv. Succes en tot zien.” Hij liep naar me toe en gaf me een knuffel. Robin was ook een vampier en dat maakte dingen een stuk makkelijker op mijn werk. “ Robin, weet je nog wel de bloed opslag? Mag ik 8 dozen mee?”Hij aarzelde even. “ oke dan. Kom maar.” Binnen een paar minuten hadden we al het bloed in mijn auto gestopt en nog wat spullen gepakt van mijn kamer kon ik vertrekken. “ doei Robin. Bedankt voor de tijd. Ik ga je missen.” Zijn blik stond nu ernstig. “ doei Liv. “

Ik reed door Forks richting de Cullen. Blijkbaar was mijn auto bijzonder, want iedereen keek naar me. Een eind verder werd de weg smaller. Ik zag een aantal jongen staan. Ik knarste mijn tanden. Sam en zijn vrienden. Sam zag mij blijkbaar ook, want hij ging op de weg staan en keek me aan. Ik minderde vaart en opende mijn raampje. “ Waar ga je heen?” vroeg Sam. “ Bella helpen. “ “ neem je bril is af Liv. Ik kan je ogen niet zien.” Geïrriteerd deed ik hem af. ik keek hem recht aan en voelde het. De wereld draaide niet meer om het leven, maar om hem. Alleen hij. De enige. We zouden voor eeuwig verbonden zijn. Ik slikte. Hij dacht blijkbaar hetzelfde. Geschrokken keken we naar elkaar. “ jij..” zeiden we tegelijk. Het leek wel magisch. Verschrikt als ik was deed ik mijn bril weer op en reed verder. Ik was verward. Impregneren met Sam?! Hij was de laatste wie ik had verwacht. Ik schudde het van me af. Gewoon niet aan denken. Dan vergeet je hem wel. Ik reed verder en kwam aan bij de Cullens. De garage stond al open en er was genoeg plek voor mijn auto. Emmet en Edward stonden buiten op me te wachten. “ Hey Emmet. Voor ieder een doos in de achterbak. Dacht dat jullie wel honger hadden.” “ Thanks Liv.” Zijn ogen stonden gulzig bij het denken aan bloed. Ik keek ernstig naar Edward. “ hoi liv.” “ hey Edward. Wat is het probleem?” “ je kunt het zelf zien. Maar beloof me eerst iets. Geen gevecht tussen ons. Oke? En wordt ook niet meteen boos alsjeblieft.” Ik knikte. “ Oke Edward. Alles voor Bella.” Hij glimlachte even en liep toen naar boven. Emmet had ondertussen alle dozen naar boven gesjouwd en iedereen keek ze aan. “ Ga maar drinken. Ik zorg wel voor Bella en Liv.”  Iedereen liep met een doos weg, behalve Rosalie.  “ Rosalie, het is oke.” “ Ik laat haar niet alleen met die hond en jou.” Rosalie ging beschermend voor Bella staan. “ Rosalie, je hebt dorst. Ik zorg ervoor dat ze Bella niks aandoen. Wat het ook is ik zal compleet achter jouw en Bella staan.” Edward kromp ineen bij de gedachte aan mijn vooroordeel. Rosalie twijfelde nog even, maar liep toen weg. Ik keek naar Bella. Haar wangen waren ingevallen en haar haar hing slap over haar dunne schouders. Haar ogen stonden dof en ze zag er zwak uit. “ Hey Liv.” Haar stem schokte en klonk vermoeid. “ Hey Bella. Wat is het probleem.” Bella wees vermoeid naar haar buik. Er was een bobbel. En niet zo’n kleintje ook. “ Een baby? Edward? “ Edward was nu naast Bella op de bank gezakt. “ we wisten niet dat dit kon gebeuren.” Zei hij met een gekrenkte stem. “ Oke, ik hoor het verhaal later wel. voor ik iets doe wacht ik op Carlisle voor meer informatie.” Bella had haar ogen gesloten en Edward glimlachte even. “ Oh, wat doe je hier?”  mijn blik verstarde. “ Wat denk je Jacob. “ Hij fronste. “ Nou, ik ben hier niet om bij jouw roedel te komen.” “ je zou niet welkom zijn.” Edward grinnikte. Waarschijnlijk op de gedachte van Jacob. “ Je zult er mee moeten leven Jacob. Het is het beste voor Bella.” “ Ik sta je niet in de weg.” Hij kwam naast Bella zitten en legde zijn hand op haar been. “ Hou haar maar goed warm.” Zei ik. Ik wou er nog iets achter zeggen, maar hield mijn mond. Edward glimlachte om mijn opmerking. “ Great, nu hebben we Blondie en Liv hier. Wordt nog een leuke tijd.” Carlisle was de eerste die binnen kwam lopen. “ En Liv?” “ Ik wachtte op jouw Carlisle.” Ik liep naar hem toe. “ vertel, hoe erg is het?” “ We krijgen niks bij haar binnen. Bella komt niet aan de voedingstoffen die ze nodig heeft door de foetus. Ik kan ook niet zien wat het is. Geen scan en geen naald komen door het vlies. Alice kan het ook niet zien, dus we hebben geen idee. “  hij keek bezorgd. “ Oke, ik zal kijken of ik erdoorheen kom. Ik zou de pijn kunnen verlichten, maar het lijkt me beter als ik het niet nu al ga doen. Over een paar uur. Als ze wakker is.” Hij knikte instemmend. Rosalie kwam ook de kamer weer in gelopen. Ze keek ons verwachtingsvol aan. “ Rose, het komt goed met de baby.” Zei Bella verheugd. Edward zijn gezicht verstrakte. Rosalie wou alleen de baby. De rest kon haar niet schelen. Emmet kwam ook terug. “ Het is maar goed dat jij er bent Liv.” Ik glimlachte. “ Alles voor jullie emmet.” Edward knarste met zijn tanden. Ik blokkeerde zijn gedachte snel. Stel dat hij het zou weten. Zijn gezicht stond nu helemaal geïrriteerd. “ Edward, jou in mijn gedachten kan ik er niet bij hebben.” Hij knikte. Bella keek me aan. “ Wat kun je voor me doen Liv?” “ Je moet nog even wachten Bella. Liv verwacht een telefoontje binnen een minuut.” Alice kwam de kamer in gelopen. Op dat moment ging mijn telefoon. “ hoi, met Liv.” Het was een onbekend nummer. Liv, ik moet je spreken. Sam. Ik voelde de blokkade voor Edward wankelen. Liv? “ Euh, oke. Kom maar hier naartoe. West – kant. Bij de grens. “ stamelde ik terug. Oke, ik ben er in vijf minuten. Hij hing op. “ Jacob. Kom is mee naar buiten.” Jacob keek me raar aan, maar volgde me toch. Buiten blokkeerde ik ook zijn gedachte voor Edward. “ Jacob. Sam komt hier. Vlak bij de grens. Hij wil praten. Met mij.” Ik legde de nadruk op mij. “ waarover?” “ Gaat je niks aan. Regel even dat Seth en Leah niks doen.” Hij knikte en liep naar de bomen. Daar veranderde die in wolf en kwam terug. “ Dankje Jacob.” Ik rende zo snel als ik kon naar de West- kant. Ik rook zijn geur al hij was in de bosjes bij de grens. Toen hij ook mij zag stapte hij eruit. Ik rende naar hem toe en sprong naar hem toe. Hij ving me op en ik knuffelde hem. Zijn geur. Ik voelde me compleet bij hem. Hij zette me neer en keek me aan. “ Ik heb je gemist. “ Ik lachte. Hij lachte ook. Een perfecte glimlach. “ Ik jouw ook.” Zei ik terug. hij keek me even aan en zoende me toen. Dat was het. Mijn blokkade viel. Edward had nu compleet toegang tot mijn gedachten. Achter ons hoorden we een grom. Verschrikt draaide ik me om “ Jake..” boze wolven ogen keken me aan. “ Jacob. Het is niet.. oke, het is waarschijnlijk wat je denk. We konden er niks tegen doen!” zei Sam. “ Ik duwde me van Sam af. “ Het is beter als je gaat. Het spijt me Sam. Ik regel dit met Jacob.” Ik knikte naar mijn soulmate. Hij gaf me een kus op mijn wang en liep toen weg. ik keek hem even na en draaide me toen om. “ Jacob. Het zou handig zijn als ik je hoorde.” Hij gromde en keek me aan. Ik zuchtte. Ik hoorde mijn kleding scheuren. De flarden belanden op de grond en voor Jacob stond ik nu. Helder wit. Ik voelde me ongemakkelijk. Jacob… het spijt me. Ik had het van tevoren moeten vertellen. Liv, weet je wel niet hoeveel pijn je Leah doet. Ze had met Sam. Voordat hij het uitmaakte. Ze heeft alles gevolgd. Wist ik veel! Je kunt het niet kiezen he Jacob. Vergeet dat niet. ik had hem niet hier moeten ontmoeten. Mijn fout. Het is goed jongens. Niet vechten. Liv heeft gelijk. Je kunt het niet kiezen. Het was Leah. Ik hoorde de pijn in haar gedachten. Het spijt me Leah. Ga maar snel naar binnen Liv. Daar wacht nog een veel groter probleem. Ik keek naar het huis. Alice kwam naar buiten. Ik als wolfgedaante liep op haar af. “ Edward heeft ons verslag gedaan. Niet erg slim van je, maar ik begrijp het. Edward komt zo naar buiten. Succes.” Dat voorspelde niet veel goed. Ik pakte de kleren en ging in de bosjes staan. Daar veranderde ik weer terug en trok de kleding aan. Ik liep naar het huis, waar Edward al stond te wachten. Hij liep naar me toen en stopte me in mijn maag. Ik vloog naar achter, maakte een salto en kwam op mijn naaldhakken terecht. “ Wat bezielt je!” Edward was naar me toe gekomen om me nog een klap te geven. “ Ik had geen keus.” “ Had hem hier niet gezien! Met de vijand! Ik had je hier nooit mogen vragen!” Hij spuugde de woorden zowat uit. Hij deelde nog een stomp uit, maar ik was sneller. Ik trok een schot aarde uit de grond als een soort schild. Hij sloeg er recht tegenaan. Ik rende weg. “ Edward rustig! Ik wist ook niet dat ik het kon.” Hij liep weer naar me toe. “ Waarneer?!” “ Op weg naar hier. Bij La Push. “ Edward stopte even. Hij zag het beeld voor zich in mijn gedachte. “ Edward, het enige wat ik hier doe is Bella beter maken. Laat me dat doen. Ik kan helpen!” Hij was nu dicht bij en wou de volgende klap uitdelen. Ik sprong in de boom. “ Wat nou als ze tegen ons gaan vechten?! Vecht je dan mee?” “ Nee! Weet ik veel wat ik dan doe.” Hij sprong nu de boom in. “ Genoeg Edward! “ Iemand maaide Edward uit de boom en vloerde hem. Emmet en Jasper probeerde hem in bedwang te houden. Carlisle kwam er ook aanlopen. “ Edward, er is geen rede om zo boos te zijn. Ze kon er niks aandoen en we hebben haar nodig.” Dat laatste deed me pijn, maar ik liet het niet merken. “ Kom uit de boom Liv. Je hebt het goed gedaan. Niet een keer terug gevochten. Het verbaasd me. “ “ Ik had het beloofd.” Antwoordde ik. “ en, ik kom hier niet uit voordat hij gekalmeerd is. “ De argwaan droop van mijn stem. Carlisle zuchtte. “ Oke dan. Jongen breng Edward naar binnen.” Zelf klom hij de boom in naar mij toe. Na een korte stilte vroeg ik: “ Waarom was hij zo boos, en waarom hebben wij altijd ruzie.” Carlisle dacht even na.” Deze theorie heb ik al eerder bedacht. Ik denk dat het is om jullie band. Jouw gave’s en hij is soms jaloers. Jij bent gepikeerd. “ Hij stopte even. “ weetje Liv, hij is een tijdje jaloers geweest op je. Hij wou ook zo leven als jouw. Met al die gave’s, zonder problemen. Op zichzelf. Gaan en staan waar hij wou. Nadat, toen jij terug kwam van Laurent, was hij een tijdje verliefd op je. Niet omdat het ware liefde was, maar de conectie met jouw. Hij heeft dat altijd gekoesterd en denkt dat hij niet zonder jouw kan leven. daarom ook dat hij zo boos is. Nu kan hij je niet meer vragen, omdat jij iemand hebt. je kunt nu echt gaan en staan waar je wilt. Je bent niet meer alleen. “ Ik verwerkte deze informatie even. “ Maar hij heeft Bella toch als Soulmate. Waarom heeft hij mij dan nodig? “ “ Jij brengt rust. Soms vindt hij het irritant dat je hem blokkeert, maar soms ook fijn. Hij denkt dat als hij zonder dat gevoel moet leven, iemand aanvalt en dat niet overleeft.” Ik zuchtte. We hoorde een gil vanuit het huis. Carlisle sprong van de boom af en keek omhoog.” Kom. Bella heeft je nodig.” Ik knarst met mijn tanden, maar sprong toch achter hem aan.