Liv.

Hoofdstuk 8

-       Pov. Bella. -

“ hoe is het met haar?” “ Ze is bijna klaar Edward, ik hoef bijna niks te doen.” “ Je ziet haar veranderen Edward.” Vervolgde Carlisle. “ Ze hoort niet zo stil te liggen.” “ Dat doet ze voor jouw, maar je kan het zelf volgen in mijn hoofd.” Dus hij wist hoe ik eraan toe was. Liv kon hem in mijn gedachte laten kijken. Edward gniffelde even. De pijn was nu overal verdwenen bij me. Ik opende langzaam me ogen. “ Ze is wakker. Ik ga.” Hoorde ik Liv zeggen. Ik voelde een kleine windvlaag en een zucht van Edward.

We renden door de bomen. Alice, hoe kon ze? Ze had samen Jasper ons verlaten. Precies nu wij ze nodig hadden. Het spoor was nog vers en vermengde zich langzaam met de wolven geur. Edward stopte. “ We zijn hier op Qeuillete grond. “ Uit de bosjes kwam Sam gelopen. “ Alice en Jasper zijn ons land over getrokken naar de oceaan. Ze heeft een briefje achtergelaten voor je.” Hij gaf het briefje aan Carlisle. Ik hoorde Esme haar adem inhouden. Emmet keek gespannen en Rosalie hield ook haar adem in. “ Waar is Liv?”  Vroeg Edward. Ik rook nu ook de geur van een andere vampier. Ik hoorde wat ritselen in de bosjes en Sam keek geërgerd. Ik hield nu ook mijn adem. Rosalie was mooi, maar Liv. Haar bleke uit, haar lange zwarte haren. Maar wat nog het meest opviel waren haar ogen. Ze waren altijd goud, maar nu helder blauw. Ik slikte. Ze leek nu nog meer op sneeuwwitje. “ Liv, je had beloofd om niet te komen.” Zei Sam. “ Het spijt me.” Ik snapte meteen waarom Sam liever niet had gewild dat wij haar zagen. “ de ogen.” Fluisterde ik.  Sam keek me strak aan , maar zei niks. “ Alice en Jasper zijn hier inderdaad geweest. Ik heb ze naar de oceaan gebracht. Ik moest zeggen dat ze niet voor zichzelf zijn gegaan, maar om ook getuigen te zoeken. Ze weten niet of ze op tijd terug zijn.” Zei liv. Haar stem klonk ook anders. Als een sneeuwklokje. Het leek net of ze uit een sprookje kwam. Beeldschoon. “ Bella, je ziet er geweldig uit!” ze glimlachte naar me. “ Jij ook! “ kon ik nog net terug zeggen voor Edward me meetrok om weg te gaan. Hij zag er pissig uit.

“ Ik vraag jullie om te vechten. Alsjeblieft.” Zei Edward tegen de 18 vampieren voor wie het huis hadden geopend. “ We verliezen gegarandeerd.” Zei Benjamin bedroefd. Ik keek hem aan en had opeens een bijzondere ingeving. “ Misschien niet. misschien wil iemand ons helpen. Diegen heeft ongelofelijke gave’s. zij is geschapen om de Volturi te verslaan.” Edward fronste. “ Kunnen we dat van haar vragen?” Zei Carlisle. “ Sam vecht ook en ik heb gehoord dat ze erover denkt. Ik kan het wel vragen” zei Jacob. Plots had ik weer hoop. Met Liv maakte we een kans.