Liv.

Hoofdstuk 5

-       POV. Bella -

Wolven dus. Jacob was een wolf. Ik was verbaasd geweest toen Liv daar stond. Ze had me gered. Het had me weer hoop gegeven dat Edward nog bestond. Doe niks gevaarlijks. Dat had Edward nog gezegd. Met het motor rijden had ze hem nog gezien. Die kick. Ze wou het weer. Klifduiken. Op die manier zou ze hem zien. Ze pakte wat spullen en rende de deur uit. Ze liep de berg op richting de plek waar ze ook al een paar andere jongens had zien duiken. Toen ze eraan kwam zei ze:” oke dan” ik voelde de kick. Ik voelde hoe ik in het water belande. Ik liet me even zinken en toen zwom ik omhoog. Wow! Wat een kick was dat. Ik draaide me om en zag een hoge golf op me af komen. Ruw werd ik terug onderwater geduwd en toen ik boven was kwam de volgende golf. Onderwater zag ik ineens rode haren zweven. Victoria.. schoot er door mijn hoofd. Ik wou naar achter zwemmen, maar daar was een stuk rots en ik stootte mijn hoofd. Ik zakte  in het water en daar zag ik hem. Zijn haren, zijn handen ik wou ze aanpakken, maar werd omhoog getrokken weg van hem. Een paar minuten later werd ik wakker in Jacobs armen. “ jij idioot!, waarom deed je dat?” hij drukte me tegen zijn warme lichaam aan en ik zei niks. “ kom, ik breng je naar huis.” ze had zijn jas aangekregen en hij had haar naar huis gebracht. Voor haar huis stopte hij en zei:” blijf zitten. Er is iemand hier.” Bella keek en zag de auto van Carlisle staan. Ze stapte uit en rende naar binnen. Binnen gekomen drukte iemand zich tegen haar aan. “Bella! Je leeft nog!” het was Alice die dat zei. “ ik zag je van een klif af springen en verdrinken. Ik dacht dat je dood was!” Bella ging samen met Alice zitten toen Alice iets rook. “ Bella, waarom ruikt het hier naar hond?” Jacob kwam tevoorschijn en keek haar aan. “sorry Bella, ik vertrouwde het niet.” “Alice, kan je ons even alleen laten?” “natuurlijk, ik ben terug zodra je de hond buiten hebt gezet.” Bella glimlachte en keerde zich toen naar Jacob. “ ik zei toch dat je weg moest gaan?” “ ik kon je niet alleen laten. Het kon een val zijn.” “ Het is Alice maar. Die zou me nooit iets aandoen.” De telefoon ging en Jacob nam op.” Hallo, met huize Swan.” Bella probeerde mee te luisteren en toen zei Jacob:” nee, Charlie is niet hier, hij bereid een begrafenis.” Alice kwam binnen. “ Edward heeft mijn gedachten gelezen! Hij gaat nu naar de Volturi, omdat hij dood wil.” Ik keek Jacob aan.” Was dat hem net aan de telefoon? Hoe durf je!” “ Bella, we moeten nu naar Volterra. Anders gaat hij dood.” ik keek Jacob aan die hulpeloos naar me keek. Hoe kon hij? Alice zat al in de auto en ik ging er naast zitten. Jacob kwam door het raampje en smeekte me om te blijven, maar dat nooit. Edward was in gevaar. In volle snelheid reed Alice weg. onderweg zag ze een visioen van Edward. Hij was afgewezen en nu gaat hij een scene schoppen. Om twaalf uur laat hij zichzelf in het zonlicht zien!. Ik freakte hem nu compleet. Achter ons reed een auto in volle vaart op ons af. Alice minderde vaart en ging langs de weg staan. “ kom mee.” Zei ze tegen me. Ik stapte ook uit en de auto toeterde naar ons. Liv zat erin. Ze had een zwarte Mercedes die van buiten gewoon leek, maar een van de snelste auto’s was. we stapte achterin en nog voordat ik mijn gordel omhad reed ze in volle vaart weg. ik dacht plots en zei het hardop” Liv, de Volturi weet niet dat je bestaat, hoe wil je dat doen?!” Alice begon nu ook bang te worden, maar Liv antwoordde:” ik heb meer over voor hem dan je denkt. En die Volturi kan me niks schelen.” Ik glimlachte lief van Liv. “ hoelang nog?” “nog vijf minuten tot twaalf uur. Schiet op Liv!” zei Alice. “ ja ja, daar is Volterra al. Bella je moet zo uitstappen, want ik mag met de auto er niet in.” Toen ze de hoek van Volterra inreden stopte politie ze meteen. Ik stapte uit en rende verder over het plein. Ik stopte even en keek om me heen. Waar was de klok?! Ik rende verder en zag het ineens voor me opdoemen. Ik stopte bij een fontein en zag hem staan. Een voet over de rand en de andere nog in de schaduw. De klok sloeg een, twee, ik rende verder, drie, vier, vijf, bijna was ik er. Hij stond nu vol in het zonlicht en als maar iemand keek werd hij gezien. Zes, zeven, acht, ik maakte sprong en lande op hem. Hij nam me in zijn armen en rook mijn geur. “ ga naar achter Edward naar achter!” ik stapte naar achter en de deuren achter hem sloten. Hij opende zijn ogen en zag me. “ je leeft bracht hij uit.” “ ja, natuurlijk leef ik!” ze gaf hem een kus. De deur achter hen opende en Alice en Liv liepen naar binnen. “ Kom, voor de Volturi je komt halen.” “ al te laat. Liv ga weg!” zei Edward. Ik werd nerveus. “ nee, ik laat jullie niet alleen!” Liv was dapper dat ze meeging. We werden opgehaald door Demitri en Felix.

-       POV. Liv -

Daar stonden we dan. Ik was zeker niet bang voor de Volturi, maar het idee dat Laurent hun had willen verslaan maakte haar bang. Het was een ronde kamer, in het midden stonden drie stoelen met drie personen erop. In mijn gedachten legde Edward het uit. De middelste was Aro. De rechtse was Caius en de andere Marcus. Degene ernaast waren Jane en Alec. Ik fronste. Deze mensen waren dus heel groot en goed. “ ik zie dat ze nog steeds leeft. Wat geweldig.” Ja kon de ironie in de stem van Aro duidelijk horen. “ er is geen wet gebroken Aro.” Zei Edward. “ dat zie ik. Maar ik vraag me af of ik ook niet in Bella’s gedachte kan.” Edward doe wat hij zegt. Hou hem niet tegen. Zei ik tegen hem in gedachte. Hij liet het doe. “ bijzonder. Helemaal niks. ik vraag me af of het Jane wel zou lukken.” “ nee, dat niet!” Edward ging recht voor Bella staan en kromp direct ineen. Als reactie wou ik haar stoppen, maar Alice hield me tegen. Felix pakte Edward op en ze begonnen te vechten. Edward was minder sterk dan Felix en met gemak werden alle hoeken van de kamer laten zien aan Edward. Als Alice me niet had vastgehouden had ik al lang ingegrepen. “ stop! Stop!! Ik kan dit niet aan zien. Neem mij in plaats van hem.” Bella schreeuwde het door de ruimte heen. “ wat bijzonder. Een mens geeft haar leven voor een creature als ons? Bijzonder.” Aro was hier duidelijk was aan het genieten. Ik keerde haat af tegen hem. Blijkbaar had hij het gemerkt en liep naar me toe. “ En jij? Wat is je naam?” ik keek Alice aan en die knikte. Ze liet me los en ik ging voor Aro staan. “ Liv. “  “ Liv.. je doet me ergens aan denken. Werken mijn krachten wel bij jouw?” “ ik zou het niet proberen Aro.” Zei Edward. Hij was ondertussen losgelaten en stond weer beschermend voor Bella. Aro knikte. Wat doe je? Vroeg Edward aan me. Hij kon zo zien wat ik deed. Ik had het denk deel van Aro onder controle. Ik zorgde ervoor dat hij geen connectie kon leggen tussen mijn naam en mijn gave’s. ik zorgde ervoor dat hij niet helder kon denken. Ik zorgde ervoor dat zijn lust naar bloed vergrootte. Ik zorgde ervoor dat hij ons vergat. “ oke, jullie kunnen gaan. Lunch komt.” we wouden weglopen toen Marcus zei:” Ze is mens. Ze moet veranderd worden of doodgemaakt.” Alice draaide zich om en zei:” dat wordt ze. Ik heb het gezien.” Met die woorden mochten we weg naar huis.                                                                                                ik reed aangezien het mijn auto was. Niemand zei iets. “ kunnen we even stoppen bij een tankstation?” Bella moest natuurlijk eten. Ik rolde met mijn ogen en stopte bij de eerste beste tankstation. “ zal ik meegaan?” vroeg Edward aan Bella. Bella knikte nee. Ik rolde weer met mijn ogen. Stelletje kleuters dat ze waren. weetje in hoeveel gevaar jij nu bent? Ja natuurlijk. Moet je mijn niet uitleggen Edward. Ik blokte hem weer en de rest van de rit was weer in stilte. Laat in de avond stopte ik de auto bij Bella. Edward en zij namen afscheid. Nog voordat hij terug was begon het. “ waarom ben je meegegaan?” “ waarom bij jij naar de volturi gegaan?” “ Bella, was dood. wat kon ik anders?” “ had mij gevraagd. Ik had je zo vermoord.” “ Stop! Geen ruzie nu. We zijn allemaal moe. Gewoon niet praten en naar huis rijden. Thuis praten we wel verder.” Edward knikte en ik zweeg. Ik had zijn leven gered. Nou ja, deels. Als mijn Mercedes niet zo snel was had Bella het niet gered. Met gierende banden stopte ik voor het huis. Carlisle en de rest kwamen naar buiten toe gelopen en knuffelde Edward. Ik stond tegen mijn auto aangeleund met mijn handen over elkaar. Ik keek naar hun gedrag. Ze hadden blije gezichten dat Edward terug was. Hun clan was weer compleet. Ik rende het huis in en pakte alle spullen die ik er had achtergelaten. “ wat doe je?” Edward was achter me aan komen lopen. Ik liep langs hem heen. “ weg.” “ Nee! Je gaat niet nog een keer weg. ik wil dat je bij ons blijft.” “ nou, ik niet. ik moet weer terug werken enzo. Ik ben jullie toch maar tot last.” Ik liep naar mijn achterbak en maakte hem open.” Ga je weg?” vroeg Emmet. “ ja.” Antwoordde ik terug. “ nee, je blijft.” “ Edward. Het zal niet lang duren voor de Volturi erachter komt wie ik ben. De eerste plek waar ze gaan kijken is hier.” “ waarom ben je dan gegaan?!” “ omdat ik je familie niet aan kon doen dat je ineens weg was! tjesus, ik moet jouw ook alles uitleggen.” “ Je gaat niet!” Ik voelde hoe mijn gave over hem heen viel. Dit keer raakte ik hem niet in zijn arm, maar over zijn hele lichaam. Mijn gave’s namen het van me over en ze wouden zijn gave afpakken. “ STOP! Genoeg.” Ik werd uit mijn kracht getrokken door iemand die schreeuwde. Het was Carlisle. “ zie je nou wat ik doe als ik bij jouw ben?! Je lokt het uit. Ik kan het niet tegenhouden met jouw in de buurt. Daarom ben ik weggegaan en daarom ga ik nu weer weg!” Edward lag nog steeds op de grond. Bang voor een volgende aanval van mij. Ik stapte mijn auto in en reed met gierende banden weg. de Mercedes slipte even, maar ik kreeg hem onder controle en reed weer verder.

-       In de delen Eclips en het deel van de bruiloft komt Liv niet voor. –