Liv.

Hoofdstuk 7

“ Liv, blij dat je nog naar binnen durft.” Zei Emmet. Ik glimlachte, maar het was een trieste glimlach. “ wat is het Carlisle?” “ Ze heeft een rib gebroken.” Ik knikte. Edward stond in de hoek van de kamer. Jasper stond voor hem alsof hij hem tegenhield. Edward’s gezicht stond gekrenkt. Hij had erge spijt van wat hij had gedaan, dat kon je zo aflezen. “ Misschien kan ik de pijn wegnemen?” Carlisle deed een stap opzij. “ Mag ik meekijken? “ Vroeg Edward zachtjes. “ Emmet gromde. Hij had nu even geen vertrouwen in Edward. “ Oke, maar zoek niet verder. Misschien, terwijl ik me concentreer kan jij het tegen de rest vertellen.” Zei ik. Hij knikte dankbaar. Ik ging op een stoeltje voor Bella Zitten. “ Bella, waar doet het pijn?” “Overal” “ Kan je shit iets omhoog Bells?” Vroeg ik verlegen. “ Ja, Natuurlijk. Als dat helpt.” Zei schoof haar shirt wat omhoog. De  buik was dik, vol met blauwe plekken. Ik legde mijn hand op een en drukte zachtjes. “ Doen ze pijn?” Haar gezicht verkrampte even. “Ja.” Ik legde mijn hand erop en begon mijn helende kracht uit te stralen. Bella’s gezicht ontspande. “ Dat voelt goed.” Ik tilde mijn hand op en de plek was verdwenen. Iedereen glimlachte. Ik deed nog een blauwe plek en nog een, en daarna probeerde ik naar de rib te gaan. Ik volgde het spoor vanaf haar kin. Als ik mijn helende kracht gebruikte zag ik het hele skelet met botten. Alsof de huid weg is. “ Magnifiek.” Fluisterde Edward zachtjes. Ik probeerde nog niet naar de baby te kijken. Bang dat het mij blokkeerde. Er waren geen splinters en verder zag het bot er goed uit. “ Er zijn geen splinters en Liv zet het bot een beetje recht. Ze heelt het niet, omdat de baby het toch wel weer breekt.” Zei Edward. Ik keek verder en het lukte. “ Ze ziet de baby. Het is een meisje!” Zei Edward verwonderd. “ Een meisje.” Fluisterde Bella. “ Wat zie je nog meer Liv?” Vroeg Carlisle meteen. Hij kwam naast me zitten. “ Ze ligt met haar hoofd naar Bella. Zo veel mogelijk opgekropt. Bang om Bella te breken. Ze heeft al wat haar en al kleine tandjes. Zo te zien duurt het niet heel lang meer voor ze komt. Hoogstens een week. “ Zei ik. Ik opende mijn ogen en keek Bella aan. “ ze lijkt op jouw.” Zei ik. Bella glimlachte en de rest ook. “ Goed gedaan Liv. Kan je ook zien wat ze wou.” Ik slikte. “ Bloed.” Zei Edward.

Ik kon de Baby steeds beter zien. Edward kon haar nu ook horen. Haar gedachten. Aan de Baby te zien had Bella nog twee dagen. Carlisle, Emmet en Esme waren jagen, om op krachten te komen. In het begin lukte het nog wel om niet aan Sam te denken, maar ik begon hem te missen. Vaak, als ik niet bij Bella was, ging ik langs de grens staan in de hoop dat hij kwam. Maar alleen een huilende wolf was dan te horen. Nu stond ik er ook. Ik hoorde het gehuil en balde mijn vuisten. “ Ga maar, het zal je goed doen. Wij zorgen wel voor Bella.” ik draaide me om en keek in het gezicht van Jasper. “ Ik mis hem Jasper. Zo erg.” Hij knikte. “ Ik weet het. Ik heb het gevoeld toen je in het huis was.” Hij hield zijn hand voor en ik pakte hem aan. Erin lag de sleutel van mijn auto. Ik glimlachte. “ Wel op tijd thuis zijn. Voor het donker is. “ Ik knikte en rende naar mijn auto. “ Goed gedaan.” Hoorde ik Alice nog zeggen tegen Jasper.

Ik reed door het bos recht naar La Push. Op de pakeer plaats stopte ik. Ik zag de jongen met elkaar voetballen. Toen ik eraan kwam rende Embry en Quil op me af. “ Hoe is het met Jacob?” “ Goed jongens, Hij maakt zich alleen zorgen om Bella, maar verder niks.”  De jongens keken elkaar aan. “ Waar is Sam?”  “ Op de berg. Voor de zoveelste keer. Huilen om jouw.” Ik rende zonder gedag te zeggen de berg op. Ik zag de zwarte wolf staan. “ Sam.” Hij draaide zich om. Wat hij niet merkte was dat hij tegelijkertijd terugveranderde. Ik lachte. “ Sam, niet het goede moment nu.” Hij keek naar beneden. “shit.” Hij pakte zo snel mogelijk zijn kleding aan en keek me weer aan. Ik liep naar hem toe en hij kuste me. Ik smolt weg. Hij trok zich ineens los van me. “ wat doe je Liv?” Ik keek om me heen en zag overal kleine vuurtjes branden. Aarde was omhoog gekomen en het water kwam omhoog. “oeps. Ik heb ze niet echt onder controle als ik zoen.” Hij lachte bulderend. Zijn gezicht straalde. Toen ging hij zitten langs de rand en ik naast hem. Voor ons strekte een grote vallei uit. De bomen waren dicht tegen elkaar en er doorheen stroomde een rivier. Ik liet me tegen Sam aanvallen en zuchtte. “ Als dit voorbij is, zal ik voor eeuwig bij je blijven. Beloofd.” Hij glimlachte en zei terug: “ als dit voorbij is, laat ik je nooit meer gaan.” De rest van de tijd verliep in stilte. We keken naar de zonsondergang. Alles voelde perfect. Compleet. Wanneer de zon bijna helemaal onderwas tikte hij me aan. “ Je moet naar huis Liv.” Zijn ogen stonden weer triest. “ ja.” Ik stond op en hij ook. “ Tot dan.” Zei hij. “ tot dan.” Zei ik terug. ik gaf hem nog een kus en rende toen weg. zonder om te kijken. Ik wou de tranen niet zien. Bij mij Mercedes rukte ik hem open en scheurde weg. wonderbaarlijk huilde ik. Kon ik huilen? De tranen vloeide over mijn gezicht. In volle vaart reed ik naar huis. in de garage bleef ik even zitten en stapte toen uit. Mijn ogen waren niet rood ofzo. Alleen Jasper zou merken dat ik had gehuild. “ Liv!” Jasper kwam naar binnen gerend. “ Bella, Bevalling, helpen . nu!” hijgde hij. Ik stormde de trap op naar zolder waar Edward, Jacob en Rosalie stonden. “ De Baby overleeft het niet!” hoorde ik Rosalie zeggen. Ik rook de geur van bloed en mijn hoofd tolde. “ Rose, nee!” Rosalie werd recht naast me tegen de muur aan gegooid. “ Neem haar mee Alice!” Beval Edward. Ik, nog steeds in een waas, rende naar Bella toe. Jacob probeerde haar de reanimeren. Ik Concentreerde me. “Haar hart klopt nog. Langzaam. Ik hou het levend. Schiet op Edward!” ik schreeuwde het bijna uit. Bella kromp even samen en ze schreeuwde het uit. Ik hoorde het geluid van tanden in een mensenlichaam. Na een paar minuten kwam Bella tot rust. Ik hijgde een beetje van de inspanning. Boem, boem, boem. Haar hart klopte langzaam. “ Ze is mooi.”  Fluisterde Bella. Ik durfde Renesme niet aan te kijken en Jacob ook niet. “ Edward. Haar hart.” Stootte ik uit. In alle macht probeerde ik de draden van haar hart op te pakken, maar ze glipte uit mijn gedachten. Ik wist er een de pakken en zette al mijn krachten op die. Edward pakte iets uit de lade. “ Wat is het?” Vroeg Jacob. Ik hoorde het gekraak en voelde dat er iets in het hart kwam. Ik kreeg meer draden te pakken. “ Mijn gif.” Zei Edward terug. Edward begon nu als een gek Bella te bijten. Jacob was de kamer al uitgelopen. Boos en verdrietig. Buiten hoorde ik de wolven staan. “ Edward, Ik zorg voor Bella. Alice en Jasper hebben je nodig.” Hij keek me aan en ik knikte. Daarna rende hij de kamer. “ Bella, het komt goed. Blijf leven. hou het vol.” Fluisterde ik tegen haar. Ik kon zien hoe het gif door haar aderen stroomde. Buiten hoorde ik mensen vechten. Oh nee, wat als Sam hier kwam. IK verloor mijn greep op Bella even, maar herpakte hem toen.