ထို ကနုတ္မ်ားျဖင့္ စီျခယ္ထားေသာ ယြန္းဘူးေလးကို ယူ၍ ေစာျမတ္တို့ Hotel သို့ျပန္ခဲ့ျကသည္...
ထိုညက ေစာျမတ္တို့ အကုန္ မအိပ္နိုင္ခဲ့ျကပါ...
~~~~~~~~~~~~~~~~
တစ္မနက္ခင္းလံုး ေစာျမတ္တို့ အခန္းတြင္းေအာင္းကာ ထိုယြန္းဘူးေလးကို ထိုင္ျကည့္ေနမိသည္..
ရုတ္တရတ္ နန္းက
" မ ေတာ့ မေနနိုင္ေတာ့ဘူး။ဖြင့္ျကည့္ခ်င္ျပီ..."
"မမလြင္ သေဘာေလ။ေရာ့ ဒီမွာ လက္စြပ္"
ေစာျမတ္က ေျပာေျပာဆိုဆို လက္စြပ္ခြ်တ္ ေပးလိုက္သည္...။
ထို့ေျကာင့္ နန္း လည္း လက္စြပ္ကို လွမ္းယူလိုက္ျပီး ယြန္းဘူးေလး၏အဖံုးေပၚမွ
အဝိုင္းလြတ္ေနရာထဲသို့ ထည့္လိုက္ေသာအခါ ထိုယြန္းဘူးေလးမွာ
အံကိုက္ပင္ ပြင့္လာေတာ့သည္...။
ထိုအထဲရွိအရာကားးးးး...............
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
ထို့ေနာက္ ထိုဓာတ္လံုးမွ အနီေရာင္အလင္းတန္းလား ထြက္လာလ်ွက္.........
အခန္းတြင္း အရာအားလံုးကလည္း တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္လ်ွက္..................
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
" အေစာေလး အေစာေလး နွမေတာ္ သတိထားပါဦး အစ္ကိုေတာ္ ေဘးမွာ ရွိတယ္ေလ......နွမေတာ္"
ထိုဆူညံေနေသာ အသံမ်ားေျကာင့္ ေစာျမတ္ တစ္ေယာက္ ေခါင္းထဲတြင္ ရီေဝစြာျဖင့္ အသာမ်က္လံုးဖြင့္ျကည့္မိသည္...။
ပထမဦးစြာ ျမင္လိုက္ရသည္ကား တည္ျကည္ခန့္ညားေသာ မ်က္နွာတစ္ခု...
ေသ်ွာင္ထံုးထံုးထားျပီး နႈတ္ခမ္းေမြွးစိမ္းစိမ္းတို့ေျကာင့္ ရုပ္ရည္မွာ အထူးေျပာစရာမလိုဘဲ ခန့္ျငားလွသည္...
YOU ARE READING
ေျခရာေကာက္သူ
Historical Fiction#သမိုင္းေျကာင္းကို စိတ္ဝင္စားေသာ Tourist guide ေကာင္မေလးနွင့္ #ေရွးေဟာင္းပစၥည္းမ်ားကို နွစ္သက္ေသာ Archaeologist မိန္းမပ်ိဳတစ္ဦး တို့၏ ေတြ့ဆံုမႈမွ စတင္ခဲ့ေသာ ထူးဆန္းမႈမ်ား #ေရွးေဟာင္းသမိုင္းေျကာင္းနွင့္ ဆက္စပ္၍ စိတ္ကူးယဥ္ဆန္ဆန္ ေရးဖြဲ့ထားေသာ fiction...
