Çok geciktiği için özür dilerim cidden zaman bulduğum gibi hemen yazdım.
Artık evden tamamen ayrılmıştık. Yerim kolumu sıkıca kavramış bırakmaya korkuyordu. Elimi elinin üzerine koydum ve şefkatle okşadım.
Şuan ne yapacağımızı bilmiyorduk: herşey Jimin ve arkadaşları tarafından ayarlanmıştı. Biz nerede kalacaktık? Annemle babamı tekrar görecek miydik? Ve en önemlisi de herşey yoluna girecek miydi?
Bu soruların cevabını bulmaya çalışırken Jimin sanki aklımı okumuşta sorularıma cevabını vermişti. Gözlerimi Jimin'e çevirdim ve dikkatle dinlemeye başladım.
🐶"İlk önce bize gideceğiz. Ben eşyalarımı toplayacağım ve Jungkook'un evine gideceğiz." öksürdükten sonra devam etti.
🐶"Herşey yoluna girecek. Merak etmeyin. Girdikten sonra da... Onu da sonra düşünürüz." tekrar öksürdü ve arabayı kullanmaya devam etti.
Derince nefes verdikten sonra öne doğru eğilip Jimin'e yaklaştım.
🐻"Senin neyin var? İyi misin? Hasta mısın? Neden kendine dikkat etmedin?" ben bu soruları ard arda dizerken o arabayı evin önüne park etmişti bile. Arkasına doğru dönüp yüzüme yaklaştı.
Yüzüme yaklaştığımda hissettiğim o sıcaklık hem kızarmama hemde kekelememe sebep olmuştu.
🐻"B..Beni d..üşüneceğine kendini düşünseydin de hasta olmasaydın!!"
Yaklaştı ve iyice yaklaştı. Artık gözlerimi kapatıp o anın tadını çıkarmak için hazır hissediyordum. Kalp atışlarım hızlanırken Jimin'in dudaklarıma yaklaştığını hissediyordum. Nefesleriniz birbirine karışırken artık Jimin'in o masum ve sıcak dudakları, dudaklarıma kavuştu.
Özlemiştim.
Kıkırdama seslerini ve 'Yalnız bırakalım' seslerinden sonra kapatılan kapı sesini takmadan dudaklarımın hareketlerini ona uydurmaya çalıştım.
En kötü gününde o her zaman yanımda olduğunu hissettiriyordu. Güven veriyordu, her kelimesi. Ağzından çıkan her kelime beni etkiliyor ve mutlu ediyordu. Ona minnettardım. Beni her ne kadar kırsa da mutsuz da etse bu gerçeği asla değiştirmez.
...
Birkaç dakika sonra ikimizde arabadan inip eve adımladık. Diğerleri bizden önce eve girmişti bile. Jimin'in annesiyle selamlaştıktan sonra Jimin, JK ve Tae odaya gittiler.
Koltuklara yerleştikten sonra yerdeki halı desenlerini incelemeye başladım.
Bu renkli oda şuan sessizliğe bürünmüş sadece içerden Jimin, JK ve Tae'nin sesleri geliyordu.
Annesinin karşısında ne ben ağzımı açabiliyorum ne de Yerim.
Tam ağzımı açıp ağzımdan birkaç kelime dökülecekken annesi konuşmaya başladı.
👩🏻"Kızım, karnınız aç mı? Birşeyler hazırlayayım mı?"
🐻"Yok teşekkür ederiz efendim. Onlar da şimdi gelirler." dedikten sonra tekrar halı desenlerini incelemeye başladım.
🐢"Efendim? Acaba çilekli süt var mı?" sevimli bir şekilde sordu Yerim.
Bu sevimli haline sırıtmadan edemedim. İkiliyi izledim.
