Misty Eyes (Book 2 of Eyes Trilogy)

Chapter 1

Chapter 1

I had never thought that this damn show tonight will be the most confusing part of my life. I just found myself wiping the fresh set of tears coming down from my eyes.

Bakit ako lumuluha? Who is that man? How the fvck did he undress me so easily? Bakit kung titigan niya ay parang matagal na niya akong kilala? Did I encounter him before I've lost my memories?

Yes, Sous L'eau has been chasing me, the hummingbird. But what the fvck is wrong with him? Why did he let me go? Hindi ba dapat ay hinuli niya na ako ngayon?

That is his damn job!

And it was supposed to be 'Till we meet again!' what the--- He's a perv—argh!

Ilang beses kong hinampas ang aking manibela dahil sa pagkainis. Hinubaran niya ako nang walang kahirap hirap! He kissed me! And he snatched that damn jewel from me.

I failed this mission! I failed this damn mission. Asshole.

Nang makarating ako sa pangpang ay walang habas akong bumaba sa sasakyan at ibinagsak ko ang pintuan nito.

Narinig ko ang pagsipol sa akin ni Dhaywill at unti unti niyang pinaglandas sa kawatan ko ang sinag ng flashlight. Biglang sumakit ang ulo ko nang may kaunting mga imaheng pumapasok sa isip ko.

"Have you done this before? Pinaglaruan mo na ba ako ng sinag ng flashlight?" iwinasiwas ko ang kamay ko sa kanya para alisin niya ang sinag ng flashlight sa akin. Umangkas na ako sa malaking speedboat.

"What?" nagtatakang tanong niya.

"No nothing, small memories."

"What happened to your sexy dress? You looked sexier right now," natatawang sabi niya.

Suot ko ang coat ng lalaking taga Sous L'eau na abot lamang hanggang sa gitna ng aking mga hita. I buttoned it a while ago to avoid exposing my breast.

Halos kumulo ang dugo ko nang maalala ko ang mga mata ng lalaking 'yon at ang paraan ng pagtitig nito sa katawan ko.

He even called me in different name. Ipinikit ko ang aking mga mata at pilit kong inalala ang pangalang itinawag niya sa akin pero sumasakit lang ang ulo ko.

"Have you got the jewel?" umiling ako sa kanya.

"No," I answered him flatly.

"Oh, this is the first time. Magaling siguro ang nakatapat mo ngayon." He should sounds disappointed, but what happened? He seems enjoying my failure.

"Sinuwerte lang siya," naiinis na sabi ko.

"Uhuh? Maybe? Nakikilala mo ba ang umaagaw ng alahas sa'yo?" biglang naging seryoso ang boses niya sa huli niyang tanong.

"Sa tingin mo ba dapat ko siyang makilala Dhaywill?" makahulugang tanong ko sa kanya.

"Why so serious hummingbird?" idinaan niya na lamang sa pagtawa ang tanong ko. He's good at this.

Pinagpatuloy na lang ni Dhaywill ang pagmamaneho sa speedboat hanggang sa makarating kami sa aming maliit na headquarters na kung titingnan ay parang bahay bakasyunan lamang.

Padabog akong pumasok dito at nagmamadali akong pumasok. Magdidiretso na sana ako nang harangin ako ng asawa ko. Hinawakan niya ang magkabilang balikat ko at iniharap niya ako sa kanya.

My handsome husband and his very beautiful green eyes.

"What happened? It's all over the news," nag aalalang tanong niya. He's not on duty for months because he is still injured after his last mission.