Misty Eyes (Book 2 of Eyes Trilogy)

Chapter 5

Chapter 5

Mixture of pain, longing, confusion and bitterness. Ito ang nakikita ko sa mga mata ng lalaking nakatitig sa akin na hinihintay ang aking sagot.

He keeps calling me with different name and everytime that I am hearing it from him my head hurts and my heart tightens. My breathing is uneven with him, ganitong ganito ang pakiramdam ko nang una kaming nagkita.

No changes, no improvement and it's even getting worst.

Who is he? Sino siya sa buhay ko? May kinalaman ba siya sa aking naburang mga alaala? O isa siya sa mga alaala ni Gisela?

But I never heard Gisela in different names like Lina. Gray together with the other boys never called me Lina.

I really can't understand.

Nang wala akong makuhang isagot sa lalaki ay binitawan niya ako. At mabilis niya akong tinalikuran.

"Make her sleep, I can't take her eyes looking at me like a stranger." I heard the pain in his voice.

Who is he? Who is he?

"Who are—" hindi ko na naituloy ang sasabihin ko nang bahagyang iangat ng babaeng flight attendant ang kanyang kamay.

I saw that she is now pushing a button from her wristwatch until I felt a pang on my neck causing my eyes to get blurry.

Making me feel dizzy until everything went black.

**

"Wake up, wake up darling." I heard a man's voice.

Someone is holding my hand.

With my spinning head, I tried to open my eyes. Puting kisame at hindi kaliwanagang ilaw ang sumalubong sa aking mga mata.

Dahan dahan kong sinulyapan ang taong may hawak sa aking kamay.

A man in his green eyes, kissing the back of my hand.

"I'm glad you're awake,"

"Who—are you?" His thick eyebrows crossed because of my words.

"You can't recognize him?" I heard a female voice.

Nang hinanap ng aking mga mata ang pinanggalingan nito ay sinalubong ako ng isang napakagandang babaeng may mga berdeng mata rin katulad ng lalaking nakahawak sa akin.

"Who are you?" inulit ko ang tanong ko sa babae.

"What the hell happened? She just----" natigilan ang lalaking nakasalamin nang lumingon sa kanya ang lalaking may hawak sa aking kamay.

"I'll call the doctor," nagmadaling lumabas ang lalaking ngumunguya ng chewing gum.

Naupo na ang babae sa tabi ko at marahan niyang hinaplos ang aking mukha.

"How are you feeling? Wala na bang masakit sa'yo?"

Pinilit ko ang sarili kong kumilos, bakit wala akong matandaan? Bakit hindi ko makilala ang sarili ko? Bakit punong puno ako ng tanong? Who am I? Who are these people?

Inalis ko ang kamay ng lalaki sa akin.

"Sagutin nyo ako, who am I? Who are you? Bakit ako nandito? Bakit wala akong matandaan?!"

Nagsisimula na akong kabahan, hindi pwedeng maniwala na lamang ako sa mga taong ito.

Wala akong mapapanghawakan sa anumang pwede nilang sabihin.