Misty Eyes (Book 2 of Eyes Trilogy)

Chapter 18

Chapter 18

Full of confusion, I tried to look carefully with the familiar man. Have I seen him before?

Ilang beses kong ikinurap ang aking mga mata na parang maglilinaw ito at maalala ko kung saan ko siya huling nakita. Pero wala talaga akong matandaan.

Pansin ko na gulat na gulat din ito sa aming dalawa ni Tristan. Sa katunayan ay nakabitin na sa ere ang kanyang key card.

Hanggang sa bawiin niya ito at magmadaling tumalikod mula sa amin. I shrugged my shoulders, may nakalimutan lang siguro?

"Fvck! Dr. Vicente!" ramdam kong gusto akong ibaba ni Tristan.

He wanted to run after that doctor? Who is he? Bakit sila magkakilala ni Tristan? May atraso ba ito kay Tristan?

"I need to follow him Lina, go inside my room." Inaabot nito sa akin ang kanyang key card.

Pakiramdam ko ay biglang bumigat ang dibdib ko nang sabihin niya ito, para akong batang inagawan ng kalaro.

"No! You will leave me alone?" yumakap ako ng mahigpit sa kanya at sa pagkakataong ito ay dalawang sapatos ko na ang wala sa aking paa.

I snaked my whole body against him. Ayaw ko siyang pakawalan.

"Fvck, baby— I've been looking for that doctor—"

Lalo kong hinigpitan ang pagkapit sa kanya.

"You'll choose him over me? You'll leave me alone? I thought you'll dig me?" Ilang ulit kong narinig ang malulutong niyang mura sa sinabi ko.

I tried to kiss his neck to stop him from leaving me. How dare this damn agent to seduce me?

I can damn understand the system of hit and run, but the problem here is he's just going to run without damn hitting me!

"You seduced me! Panindigan mo ako!"

"I'm not going to run, Lina. Babalik ako, come on baby. This is so important, we can do this for the whole week. Hindi kita titigilan kung 'yon ang gusto mo."

"No! no! We do it now, habang malakas pa ang loob ko."

"Oh god, ang hirap mong kausapin kapag lasing."

"No, no—" pinaghahampas ko na siya.

"Besides you're drunk..tutulugan mo lang ako. Go inside, that damn doctor. Lumalabas sa maling oras." Pilit akong ibinababa ni Tristan.

"No! Huwag mo akong ibababa!"

"Damn, I will give you time Lina. But not right now, this is also for you." Ilang beses akong umiling sa kanya.

"No! no! Huwag mo akong iiwan, lalabas ako! I'll dance again!"

"God! You're too drunk! Nagmamadali ako Lina!" nalaglag na ang keycard niyang hawak.

"You can't just leave me, hindi kita papansinin bukas. Magsisisi ka,"

"Uhuh?"

Nagpakahirap si Tristan abutin ang card, ang mga sapatos kong nagkalat habang nakapulupot ako sa kanya.

"Shit, baka malayo na ang narating ng doctor na 'yon." Sinisimulan na niyang buksan ang pintuan.

Nang makapasok kaming dalawa ay marahang lumuwag ang yakap ko sa kanya at pilit kong sinalubong ang mga mata niya.

Madrama akong umiling.

"I won't sleep—I won't—" He looked hesitant.

Ilang beses itong lumingon sa may pintuan. Hanggang sabunutan na nito ang kanyang sarili.