Misty Eyes (Book 2 of Eyes Trilogy)

Chapter 13

Chapter 13

The crowd turned wilder and even with blindfold I can feel the intensity of all the people.

Ang lakas ng tugtugan, ang sigawan ng mga tao at ang umuulang alak na dahan dahang bumabasa sa aking katawan.

They are wasting too much liquor. Damn it, why did I end up like this? This night was supposed to be my night of information. Kahit kailan ay hindi ako mananalo sa alak. It is always my worst enemy.

I didn't even have the slightest hint about the jewels whereabouts. I just wasted my time in this damn party with these dirty games. Naghanap lamang ako ng sakit sa ulo sa lugar na ito.

I drowned with my own weakness. Not a good move, hummingbird.  

Bakit hinayaan ko ang sarili kong malunod sa aking kahinaan? Is it because of that damn scene? His scene with that woman?

Hindi ba at pilit ko na lamang kinumbinsi ang sarili ko na hindi ko na muna bibigyang pansin ang mga alaala ko? Sa halip ay mas bibigyan ko ng halaga ang oras at misyong dapat kong tapusin.

My mission is more important than my forgotten memories, but what am I doing right now?

Sinasayang ko ang oras ko sa lalaking hindi ko alam kung ano ang dahilan ng pakikipaglaro sa akin.

Yes, I have this feeling that he had a very important part of my life. My damn selfish heart can recognized him but my mind keeps pushing me to stop searching for more about him. But I just can't, my heart can't stop. Hindi ko mapigilan ang sarili ko, lalo na ngayong may alak na sa sistema ko.

"Mansanas! Mansanas! Mansanas!" nangunguna sa pagsigaw si Armando at pilit niyang pinasasabay ang lahat ng manunuod.

Naningkit ang mga mata ko sa lalaking nakangisi sa akin, hinihintay niya ang akin sagot.

Ano nga ba ang mansanas na kinain ni Adan?

"The sinful apple?" sagot ko sa kanya. Pero alam ko sa sarili kong ibang uri ng mansanas ang ibig sabihin niya.

I saw how he slowly bit his lower lip because of my answer.

"Your apple will never be sinful, stay still. I'll finish your apple." Ilang beses na akong napamura sa aking isipan habang nagsisimula na siyang bumaba sa mansanas ko.

I mean the apple between my legs, oh shit! I mean, the literal apple. The fruit!

Bakit parang hindi magandang pakinggan ang pa 'your apple' niya?

"Yooohooo! Mansanas pa more Cap Theo!" sigaw ni Armando. Pansin ko na medyo may pagka conyo itong si Armando.

"Shout with me again people! Mansanas! Mansanas! Kainin ang mansanas! Cap Theo! Yoohoo! Mansanas!" nangunguna pa rin si Armando. Parang kanina pa siyang nandito at hindi kadarating pa lamang, siya na ang nangunguna sa dagat ng mga taong nanunuod sa mga naglalaro.

Kahit si Enna at Hazelle ay nakaawang na ang mga labi habang pinagmamasdan si Armando na nagwawala na.

"He's crazy," kita ko sa buka ng bibig ni Enna.

Manunuod pa sana ako sa mga tao para mabaling ang atensyon ko nang mapasinghap ako nang maramdaman kong gumulong ang mansanas.

"Oh my god! Sinasadya mong gago ka!" iritadong sabi ko. Itutulak ko na sana ang ulo nito nang pigilan ako ng isa sa mga organizer.

"No, no miss.." natatawang sabi ng baklang organizer. Pansin ko na halos namumula na rin ang mga babaeng kapareho kong nakaupo at kinakainan ng mansanas.