Nooit heb ik ooit

Brief ~ Lana

           

Lieve Daniël,

Hoe is het met jou? En hoe is het met Nina? En met de kikker?

Hier gaat het super goed, met mij en met Hidde. Australië is prachtig, nog beter dan ik verwacht had. We zitten op een camping, dicht bij Sidney en op loopafstand vanaf de zee. Het voelt alsof we hier samen wonen,  maar we doen alleen maar vakantie dingen. En toch voelt het niet alsof we toeristen zijn.

De zee is hier prachtig! Ik heb nog nooit zo van zwemmen gehouden. De het water is blauw en warm. Ik denk dat we tot nu toe elke dag gezwommen hebben, en ik heb er echt een goed lichaam van gekregen. Ik hoop snel de foto's te kunnen laten zien, maar ik denk dat dat nog wel even duurt aangezien we hier nog een tijdje zullen blijven, haha.

Overdag gaan we naar Sidney, of naar andere kleine stadjes in de buurt. Meestal kijken we even rond, winkelen we veel en gaan we af en toe naar een kerkje of zo iets. We gaan uiteten, en soms gaan we uit. Je kunt het je misschien niet voorstellen, maar dan ben ik sociaal, zelfs wanneer ik nog niets gedronken heb!

Maar leuker vind ik de dagen dat we wandelen of gewoon de hele dag naar het strand gaan. De natuur is hier zo mooi! Ik had nooit verwacht dat ik van natuur kon houden, maar Australië is er gewoon het bewijs van.

Lieve Daniël, ik mis je heel erg. Het voel leuk, zo lekker ouderwets een brief te schrijven, maar ik had het liever allemaal verteld. Het is raar om je te bedenken dat we elkaar pas zo kort kennen, maar dat ik je toch al kan missen. Ik hoop dat we nog een keer terug gaan, met z'n vieren, want Nina mag ook mee.

Want weetje.. Ik weet eigenlijk niet goed hoe ik het moet zeggen maar volgens mij hebben Hidde en ik een soort van wat? Klinkt dat raar? Volgens mij wel. Ik dacht echt dat ik hem niet meer leuk zou vinden, maar het lijkt hier wel alsof ik een ander persoon ben. Ik heb me al zo lang niet meer zo ontspannen gevoeld. Volgens mij, nu de spanning weg is, heb ik meer ruimte voor andere gevoelens? Hoe dan ook, iemand vroeg of ik zijn zusje was, toen zei hij dat ik zijn vriendin was. Ik denk dat dat toch best echt is, toch? Het spijt me dat je mijn oninteressante informatie over mijn liefdesleven moet lezen, haha!..

Lieve Dan, ik ben bijna 17, en volgens mij is het bijna weer tijd om terug te gaan. Ik denk nog lang niet dat ik het aankan. Ik heb mijn moeder gesproken, en ik kan in dagbehandeling voor mijn sociale angst. Waarschijnlijk moet ik weer met mijn medicijnen beginnen, en zal het in Nederland weer allemaal zijn zoals eerst. Mijn gedrag misschien, maar ik denk mijn gedachtes niet. Misschien klinkt het heftig of overdreven, maar ik heb sinds Lars zijn dood nooit meer het gevoel gehad dat iemand om me gaf. En ik denk dat dat nu anders is.

Jullie zijn zo bijzonder voor me, want door jullie ben ik anders naar mezelf gaan kijken. Ik weet niet hoe dankbaar ik jullie daarvoor moet zijn.

En nu ben ik bijna jarig. Aan het begin van mijn brief zei ik nog dat we lang zouden blijven, maar ik weet dat dat alleen maar dromen waren. Want hoe mooi het leven ook kan zijn, ik denk dat we snel weer terug moeten gaan naar de realiteit.

Lieve Daniël, schrijf je alsjeblieft terug?

Xxx Lana.