Nooit heb ik ooit

Hoofdstuk 8 ~ Hidde

Het voelde fijn om samen met Lana iets te delen. Ik wist niet precies wat er met haar aan de hand was, maar we gingen anders met elkaar om dan dat zij met Daniël omging. Ik had ze tenminste niet zo dicht tegen elkaar zien zitten toen ze die rare sneeuwpop aan het maken waren. Ze deed ook minder afstandelijk dan vroeger, had ik het gevoel, maar waarschijnlijk kwam dat omdat ze niet veel anders kon.

En natuurlijk wilde ik heel erg graag weten wat er met haar aan de hand was, maar iets weerhield mij om ernaar te vragen, dus daarom hield ik er mijn mond over. Het werd er eigenlijk alleen maar ongemakkelijker door, maar ik besefte dat het aan haar de keuze was of ze er iets over kwijt wilde.

Het was al vijf uur toen we weer binnen waren. Buiten sneeuwde het nu zo hard, dat we de laatste paar minuten lopen niet eens meer voor ons uit konden kijken. Binnen was het gelukkig warm, en toen we de deur opende rook je de lucht van verwarming, wat gezellig rook, en me aan de winter deed denken.

Daniël zat niet in de woonkamer, waarschijnlijk was hij op zijn eigen kamer aan het editen. Ook al hadden we computers in de woonkamer staan, professionele computers, toch was Daniël eigenwijs en deed hij veel op zijn laptop. Doordat de treinen niet reden konden veel mensen niet naar de studio komen, en daarom besloten we om iedereen vrij te geven totdat het openbaar vervoer het weer deed. Maar Daniël was ijverig, dus dacht ik dat hij alsnog video's aan het maken was. En natuurlijk moest zijn video vandaag om vier uur online zijn.

Lana en ik zeiden niet veel tegen elkaar toen we binnen waren gekomen. Onze gesprekken waren meer praktisch, over wat we gingen doen en wat we zouden gaan eten zo. Zij besloot om te gaan douchen, omdat ze het zo koud had gekregen, en ik was toen maar op de bank gaan zitten. Ik kon natuurlijk iets nuttigs gaan doen, net zoals Daniël nu waarschijnlijk aan het doen was, maar eigenlijk had ik daar geen zin in, dus daarom zette ik de tv aan en zapte een beetje langs alle programma's.

Om zeven uur waren we klaar met eten, en wisten we allemaal niet meer wat we moesten doen. Het hele huis rook nog naar aangebrande hamburgers, want tijdens het koken was ik er niet met mijn hoofd bij. We zaten met z'n drieën op de bank en keken wat naar een herhaling van the Voice of Holland, terwijl we alle drie van mening waren dat het een slecht programma was.

"Wat doen jullie normaal op een dinsdagavond dan?" had Lana gevraagd.

"Niet zo veel," had Daniël geantwoord, en ik wist er eigenlijk ook geen goed antwoord op. Meestal maakten we onze video's, of keken we tv of spraken we af met vrienden, nooit echt wat bijzonders. Maar na een uur had Daniël bedacht dat we een extra video voor zijn kanaal konden opnemen met z'n drieën. En weer een half uur later, hadden we dan ook daadwerkelijk bedacht wat we daarin zouden doen. Lana was gekomen met een soort spel wat 'Never have I ever' heette. En weer een half uur later stond de camera en het geluid goed, zodat we pas om negen uur begonnen met filmen.

"Hoi allemaal, bij een extra video. Ik heb vandaag twee bijzondere gasten." En toen kwamen Lana en ik in beeld.

"Dit is Hidde, die kennen jullie al, en ik dit is Lana." Lana lachte een beetje ongemakkelijk naar de camera en ik vond dat ze best schattig zo was.

"Stel je eens voor."

"Nou, ik ben Lana, en ik kom uit Groningen en uh.. ik ben 16 en verder is er niet zo veel bijzonders denk ik?" zei ze twijfelend.

"Lana heeft deze video bedacht, dus kun jij even uitleggen wat we gaan doen?"

"Uh.. we gaan een soort spel doen, het heet 'Never have I ever' en dat is Engels voor 'Nooit heb ik ooit'." Lana legde het spel verder uit, en het kwam er op neer dat we om de beurt iets moesten opnoemen wat we nog nooit hadden gedaan, en wanneer iemand anders het wel had gedaan, dan had je een punt minder. Je moest je handen omhooghouden, en wanneer je een punt minder had, moest je ook een vinger naar beneden doen.