Nooit heb ik ooit

Hoofdstuk 4 ~ Hidde

                  

"Kut, is het vandaag nou maandag?" vroeg Daniël. Hij was van Lana aan het winnen. Niet dat ik anders had verwacht, Daniël won van iedereen makkelijk. Maar Lana was goed, ze was erg goed. Ik was bang dat ik van haar zou gaan verliezen. Als ze al tegen mij wilde spelen.

"Uhum," bevestigde ik Daniël's vraag.

"Oh fuck, dan moet ik nog mijn video voor morgen editen."

"Moet ik helpen?" vroeg ik. Ik had niet zo'n zin om met Lana hier te zitten, want dat zou ongemakkelijk worden.

"Nee hoor, ga jij maar tegen Lana," hij gooide de controller naar mij toe, en ik kon hem net vangen. Zonder verder iets te zeggen begonnen we met spelen. We hadden sinds ze hier was nog bijna niets tegen haar gezegd. Ik voelde me schuldig toen ik binnen kwam terwijl ze nog niet aangekleed was. Straks dacht ze nog dat ik het expres had gedaan, wat zeker niet waar was. Ze zag er in ieder geval goed uit, ze heeft nog steeds een perfect lichaam. Ze ziet er nog steeds zo mooi uit als vroeger, alleen veel geslotener. Toen ze bij mij op school kwam, ik zat toen in de derde en zij kwam in de eerste, merkte ik haar al meteen op. Ze was vrolijk en lachte alsof ze nog niets van de wereld wist. Ik had nooit verwacht dat die uitstraling zo erg kon veranderen.

Nu zat ze, zo ver mogelijk van mij vandaan, op de bank. Ik zag wel dat ze zich op het spel probeerde te concentreren, maar dat ze afgeleid was door mijn aanwezigheid. Ze beet steeds op haar lip, uit spanning denk ik. Het zag er wel schattig uit. Ze zag er sowieso schattig uit, in mijn veel te grote trui en joggingbroek. Ondanks dat ze zo gespannen was, speelde ze zo goed. Toen we bijna aan het einde waren van ons potje, moest ik erg mijn best doen om te zorgen dat we gelijk stonden. Ergens kwam in me op om haar de laten winnen, maar ik was bang dat ze het door zou hebben, en waarschijnlijk zou ze toch wel van me winnen. Tot opeens alles zwart werd.

Eerst knipperde het licht alleen even, maar al snel was alles zwart geworden. Het duurde niet lang, maar een paar seconde. En toen het weer licht werd, was Lana in paniek.

"Hé, wat is er?" Ik stond op en liep snel naar haar toe. Ik was niet goed in dit soort situaties. Voor vandaag had ik nog nooit iemand van zo dichtbij gezien die aan het hyperventileren was, wat ze volgens mij aan het doen was. Ik ging op mijn hurken voor haar zitten en legde mijn hand op haar bovenbeen.

"Probeer rustiger te ademen." Echt zo'n domme opmerking, dat wist ze waarschijnlijk zelf ook wel.

"Lukt niet," piepte ze. Ze zag er zo hulpeloos uit, en ik was zo bang. Hoe moest dit overgaan?

"Oké, concentreer je op mij, kijk me aan." Ik keek haar recht aan, in haar ogen.

"Adem in, uit.." Ik weet niet hoelang het geduurd heeft, maar na een tijdje werd ze rustiger. Toen ze doorhad dat ze nog steeds in mijn ogen keek, sloeg ze de hare snel neer. Ik wist niet precies hoe ik mezelf een houding moest geven, dus ging ik maar naast haar zitten. We waren allebei stil. Ik vroeg me af hoelang het zou duren voordat zij iets zou zeggen. Waarschijnlijk nooit. Waarschijnlijk zou de stilte verbroken worden als Daniël binnen zou komen. Dan zouden zij weer vrolijk met elkaar lachen, of misschien niet vrolijk, maar het zou minder ongemakkelijk zijn.

Daniël was altijd al beter met meisjes geweest. Iedereen vond hem schattig, knap en grappig en het lukte hem altijd om iedereen naar hem te laten kijken. Niet dat ik dat niet kon, maar we waren allebei op een andere manier goed met meisjes. Ik weet dat het arrogant klinkt, maar ik kon ook altijd een meisje versieren. Totdat ik haar eenmaal zelf leuk vond.

"Wil je wat drinken?" vroeg ik toen ik besefte dat we nu echt al veel te lang stil waren.

"Ja, lekker." Ik stond op en liep naar de keuken.

"Wat wil je? Een biertje?" riep ik vanuit de keuken, terwijl ik wist dat ze nog geen 18 was.

A"Graag," hoorde ik haar zachtjes roepen. Ik pakte er drie uit de koelkast, maakte ze open aan het aanrecht, hoewel ik wist dat Daniël daartegen was. 'Dan komen er krassen op,' het is ook soms zo'n zeikerd, maar ik vind het wel schattig. Ik liep terug naar de kamer, en zette twee flesjes neer op het tafeltje dat we bij de bank hadden staan.

"Of wil je er glas bij?" ze knikte, dus ik haalde ook een glas voor haar uit de keuken. Daarna liep ik door naar Daniëls kamer, waar hij met zijn laptop op zijn schoot op zijn bed zat.

"Thanks," zei hij, toen ik ook hem te drinken gaf. Ik ging naast hem zitten op zijn bed.

"De stroom was uitgevallen."

"No shit, dacht je dat ik dat niet door had. Hier ging het licht ook gewoon uit hoor," zei Daniël geïrriteerd.

"Jezus, je hoeft niet meteen zo chagrijnig te doen." Ik stond op en liep al weer naar de deur.

"Ik moet dit hele fucking filmpje af hebben voor morgen, dus ga even weg. Ga nou maar Lana gezelschap houden, en je kunt het niet maken om haar op de bank te laten slapen, dus leen even je bed uit." Ik gooide de deur dicht, iets te hard, wat misschien wel kinderachtig was. Nu moest hij niet gaan denken dat hij mij moest opvoeden ofzo, ik wist echt wel wat beleefd was.

"Hé," zei ik toen ik weer de woonkamer binnen kwam. Ze glimlachte een beetje ongemakkelijk naar me. Ik streek met m'n hand door m'n haren, niet wetend wat ik moest gaan zeggen.

"Misschien kunnen we een film gaan kijken?"

"Maar moet jij ook niet werken ofzo? Ik wil jullie niet ophouden.." Ik merkte dat ze rood werd, elke keer als ze iets tegen ons moest zeggen.

"Nee joh, ik was eigenlijk niet van plan om iets te gaan doen vanavond." Ik ging op de bank zitten, net te dicht bij haar, pakte de afstandsbediening en zette de tv aan en ging naar Netflix.

"Heb je suggesties?" ze schudde haar hoofd.

"Wat voor soort films vind je leuk?"

"Maakt me niet zo veel uit." Wat had je daar nou weer aan, nu moest ik zeker in mijn eentje de film bedenken. En dan ging Daniël zo meteen zeker zeuren dat ik haar de film uit had moeten laten kiezen.

"Misschien weet Daniël een leuke film? Of kijkt hij niet mee?"

"Nee, hij moet z'n video nog afmaken." Zou ze eigenlijk weten wat we daarmee bedoelen? Dat we redelijk bekende YouTubers zijn? Misschien weet ze ons adres, en is ze fan en is ze daarom hier gekomen. Maar ze is in ieder geval niet een van de mensen die op elke video reageert. Uiteindelijk hadden we besloten om Harry Potter te kijken, die bij de suggesties stond.

Ik merkte al snel dat ze moeite had met haar ogen open te houden. Na een half uur, en allebei drie biertjes verder, had ik mijn arm om haar heen, en lag zij tegen me aan. Ik voel haar kleine, warme lichaam zachtjes tegen me aan leunen. Haar hoofd lag op mijn borst en ze keek nog steeds strak naar het televisiescherm. Volgens mij hadden we allebei door dat dit niet helemaal de bedoeling was. Dat ik 'te populair' was en zij 'te saai' om ooit zo samen op de bank te liggen. En zeker op de eerste avond dat we elkaar weer zagen in een jaar tijd. Maar op de een of andere manier voelde het toch goed. Het zal wel door de alcohol komen. En een kwartier later was ze in slaap gevallen. Ik streelde haar haar, en ze rook naar Daniëls shampoo.

TML, dp?