A Minute Of Forever

CHAPTER 6

Months already past. Their English performance which bring them closer is already done but the bond they've created did not. Actually mas tumibay pa nga ito.

Sa mga nakaraang buwan,masasabi kong naging maganda ang takbo nito para sa kanila. Bagong mga kaibigan at bagong buhay. Dahil sikat nga si John sa mga babae ay di maiiwasang awayin siya at ang kaibigan niya ng mga 'fan girls' nito. Not to the point na with physical contact though, puro salita at parinig lang. Takot lang nila kay John no!

For the past months,for the first time Rheine let someone to be a part of her life again. She didn't know why but she have this feeling inside her na ayaw niyang madaming nakakonekta sa kaniya. She's scared to left them someday. And she's hurt knowing that if that time comes madaming iiyak at masasaktan. She don't want that,gusto niya masaya lang para madami silang babauning masayang alala.

"Rheine!" natigil siya sa kakaisip ng tawagin siya ni John. They're in the mall,buying Christmas gifts at mukhang kanina pa siya lutang dahil mejo malayo na pala ang mga ito sa kaniya.

"What's your problem?" nagtatakang tanong ni John na sinagot lang niya ng iling at isang tipid na ngiti. Di na naman pa nangusisa si John sa halip ay inakbayan nalang siya nito at sabay nilang hinabol ang dalawa nilang kaibigan na masaya na sa piling ng isa't isa.

Ang hinala niya noon na merong namamagitan Kay Ash at Cloud ay tama. At ngayon ay mag lilimang buwan na ang dalawa. She's happy for the both of them. Makikita kasi na mahal talaga nila ang isa't isa. About her and John, okay naman sila at nasa MU stage na.

Napagpasiyan nilang maghiwa-hiwalay muna para makabili ng gifts para sa isa't isa at magkita nalang sa eXor'dium Restaurant.

Di naman masyadong nagtagal sa pamimili si Rheine dahil nakaplano na naman ang mga bibilhin niya.

As expected ay nauna siyang nakarating sa eXor'dium restau dahil wala pang higit 30 minutes simula ng maghiwa hiwalay sila. Umupo nalang muna siya sa isa sa mga bakanteng table na naroon.

Inabala niya ang sarili niya sa pagbabasa ng wattpad at pagsimsim ng milk tea habang naghihintay sa mga kasama. And finally, dumating nadin ang mga ito exactly sa oras na napagusapan nila.

They do asked her kung bakit nandoon na siya o kung kanina pa ito na sinagot niya lang ng kibit balikat. Di na naman nag usisa pa ang mga kasama at agad silang nag order dahil gutom narin naman sila.

Pagkatapos kumain ay naglibot pa sila sandali bago nila napag pasyahang mag si uwi na dahil maghahapon narin at halos isang buong araw narin silang naglilibot.

Hinatid ang beastfriend niyang siya Ash ng boyfriend nito which is Cloud at sila naman ang magkasamang umuwi ni John dahil iisa lang naman ang subdivision nila.

They're already outside their house ng makaramdam siya ng hilo pero di niya pinahalata sa kasama. Bumaba siya ng sasakyan na parang wala lang, when in fact ay umiikot na ang paningin niya.

She tried very hard to hide what she's feeling from John pero mukhang nakita nito ang pagsapo niya sa ulo at paglukot ng kaniyang noo ng kumirot ang ulo niya.

Gosh! It hurts like hell!

"Hey! What's happening? Are you okay?" nag aalalang tanong ni John at nilapitan siya para alalayan. Worried was all over his handsome face.

Di niya magawang tumango para mag sinungaling coz she know  herself that she's far from being okay and John would definitely find out if she's lying based narin sa di maipintang mukha niya.

Walang tigil sa pagtanong si John but all she could do is to tilt her head from left to right answering his question. Di niya magawang magsalita dahil sa kirot na nararamdamam niya at di nagtagal ay nilamon na siya ng kadiliman.

On the other side, John was damn freaking worried at halos di siya magkandauga sa gagawin ng mawalan ng malay ang kasama niya.

Without hesitation, pinagko niya ito at madaling pinindot ang doorbell sa gilid ng gate. Rheine's parents know him dahil minsan ay nadala at naipakilala na siya nito kasama ni Cloud.

Maya maya pa ay may nagbukas ng gate at mababakas sa mukha ng katulong ang pagtataka kung bakit buhat buhat niya ang walang malay na si Rheine.

Di na niya hinintay na makabawi pa sa gulat ang katulong at kusa nalang siyang pumasok at nilagpasan ito. He knows it was a rude act. But in this state, wala siyang pakealam dahil ang mahalaga sa kaniya ay ang kaligtasan ng babaeng hawak niya ngayon.

Sumalubong sa kaniya ang nagtatakang mukha ng mommy ni Rheine. Di na niya ito hinintay na magtanong at sinabi nalang agad niya ang nangyari kaya dali-dali naman siya nitong tinulungan paakyat ng kwarto ng dalaga para doon ihiga.

Kung sa ibang pagkakataon, he would love to look around and appreciate the beauty of her room pero hindi eh,mas inaalala niya ngayon ang kalagayan ni Rheine.

"Thanks iho, don't worry too much, mukhang masyado lang napagod ang anak ko" kahit sinabi ng mommy ni Rheine na okay na siya at ganun lang daw talaga ito kapag sobrang pagod di niya parin maiwasang mag-alala.

Labag man sa loob niya umuwi siya ng di pa nagigising si Rheine. Ayaw niya sanang umalis haggat hindi ito nagiging pero tumawag at Ate niya na uuwi daw ngayon ang Dad nila na mahigit isang buwan ding wala dahil sa out of the country business meetings nito.

Ng nasa bahay na siya ay dumiretso siya sa kaniyang kwarto at naglinis ng katawan pagkatapos ay patihayang humiga sa kama niya.

Di na niya mabilang kung ilang buntong hininga ang nagawa niya. He's worried. Damn worried. Yes. His body maybe in their house but his mind was there-- on the Go's house.

Natigil lang ang pagiisip niya kay Rheine ng kumatok sa pinto ng kwarto niya ang bunso nilang kapatid at sinabing nandito na ang Daddy nila. Bumangon siya mula sa pagkakahiga at bumaba sa sala kung saan naroon ang ama at mga kapatid niya.

He greet his dad and gave him a manly hug. Pagkatapos ay nagusap sila ng konti bago pumunta sa dining area para kumain at doon ituloy ang kwentuhan.

He can't concentrate on their topic at sa mismong pagkaim niya. He would just answer his Dad's question pagkatapos non ay tatahimik at makikinig nalang siya sa pinag-uusapan ng tatlo habang nilalaro niya ang pagkain na nasa plato niya. He's bothered about Rheine's condition. It's already almost 7 and he's wondering if she's already awake. Kung nakakain naba ito ng dinner or what.

Nasa sala na ulit sila and still di parin siya nakikisali sa usapan at kulitan dahil lumilipad parin ang isip niya. He felt bad for his Dad but he just can't seem to enjoy right now.

The noise of the three people in front of him stop when they heard a serene of an ambulance. Out of curiosity ay tumayo siya at ganun din naman ang tatlo para tignan kung saan pupunta ang nasabing ambulansya.

Nakalabas na sila ng gate and his breath was hold for a second together with his his heart when he saw where it stops. And  his hand sweat literally when he saw the nurse pushing a stretcher to the ambulance at halos lumuwa ang mata niya ng makitang sunod na pumasok ang Daddy at Mommy ni Rheine.

Agad na umalis ang ambulansya pagkapasok ng parents ni Rheine. Literal na napaupo siya sa sahig at napasapo sa sariling noo na nakita.

What the f*ck did just happened!?

*

Any thoughts for this Chapter?

__________thebitterlycan___________