Seducing Him BOOK1&2 (R18)

30 Last Chapter

Marami mang sakit na naramdaman, kung ang pag-ibig na ang kalaban ay wala ka nang magiging pakialam kung mamatay ka sa sakit.

Sa lahat ng nangyari sa akin. Sa munting pangarap kong makapagtapos, hanggang sa makilala ko siya at naging siya ang pangarap, I've learned from them. That when you love, you also dream. When you dream, you also love.

Mawawala na lang sa utak mo lahat ng mga plano mo kung ang pag-ibig na ang katapat. Because love will never know what will happen next. It will only endure the present time. You'll never know when, where, and why did you start feeling that emotion. I believe that it is the most painful yet the greatest feeling you will ever feel.

I did not plan to fall for him. But when love really comes, you can't do anything about it but to follow it because if you don't, you can't live with happiness and pain. And I believe that without pain you wouldn't feel happiness kasi kapag nasaktan ka doon ka natututo at doon ka nagkakaroon ng pagkakataon para marealize mo na masayang masaktan. That when you love, there will always be pain and at the end of all the sufferings, there will be happiness.

Napabuntong-hininga na lamang ako. Well, wala namang nangyayari sa buhay ko eh. Heto pa rin naman ako, barista sa kilalang coffee shop. Hindi ko na sinubukang magtrabaho sa isang kompanya dahil masaya na ako dito. My parents wanted me to go home but I refused. Gagawa pa ako ng paraan para mabawi ang kompanya pero mukhang malabo na rin dahil hindi naman ganon kalaki ang sweldo ko.

And maybe, you are wondering, kung kumusta na ba siya? Well, sad to say ay kasal na siya. Charot. Hindi pa noh. Hindi ako papayag noh na makasal siya kung hindi naman ako ang babaeng dadalhin niya sa altar.

Pero ayun siya, nakaupo ULIT malapit sa counter. Inaraw-araw na niya ang pagpunta dito. Hindi ko alam kung favorite niya lang ba itong coffee shop namin o ano. Wala na akong paki. Basta ang mahalaga nakikita ko siya araw-araw. Ang landi lang diba? (Hihihi).

Lumapit ako sa kinauupuan niya nang wala ng customer na nasa counter. Pansin kong maraming nakatingin sa kaniyang mga babaeng customer.

I looked at the girl near his table. Pinanlakihan ko ng mata at ang gaga ay inirapan pa ako. Kung maari lang lagyan ang noo ni Jack ng 'taken' ay ginawa ko na.

Nang mamataan niya ako ay napasimangot lamang siya. Dito na nga ito nagtatrabaho eh. Dala-dala niya lagi ang laptop at dito na inaasikaso ang kung ano man. I asked him about their company. Kung bakit di siya pumapasok. But he just shrugged his shoulders and ignored me.

Kaya laking pagtataka ko kung bakit nandito pa 'to. Kahit na kating-kati na akong malaman ay pinipigilan ko na lamang magtanong pa sa kaniya dahil wala rin naman siyang isasagot na matino.

"Why are you here? You should work you know." Napalabi naman ako sa sinabi niya.

"You don't want me here eh?" I asked him jokingly.

Iniwas niya lang ang titig niya sa akin at ipinagpatuloy na ang ginagawa niya. Napairap na lang ako dahil sa ginawa niyang pag-ignora sa tanong ko.

"Psssst." I poked his right cheek. Ni hindi man lang natinag sa pangungulit ko sa kaniya.

Hindi ko siya tinigilan sa pangangalabit, nang wala talaga siyang say sa panggugulo ko sa kaniya ay naisipan ko na lamang na umalis na.

Bago pa ako tuluyang makaalis ay hinawakan niya ang bewang ko upang hindi ko maipagpatuloy ang paghakbang ko.

"Ano?" Nayayamot na tanong ko sa kaniya. Asar. Napakabipolar nito. Kapag nagpapapansin ako, hindi niya ako tinatapunan ng tingin tapos ngayong aalis na ako ay ayaw naman niya. Hays. Ang labo niya talaga eh.

"Let's eat."

Nagmamadali niyang kinalap lahat ng gamit niya at pinasok sa dala niyang bag.

"Saan? May trabaho pa ako oh."