Instagram | Larry Stylinson

2.4

Harry

ON OTWIERA OCZY. Boże, czy ty to widzisz? Czy tylko może mi się to wydaje. Nie! On się na mnie patrzy! To jest prawdziwe. Patrzy się na mnie swoimi niebieskimi oczami. Okey. Trafiłem do raju.

Stop stop.. On chce coś powiedzieć! Ale chyba nie ma na to siły. Co robić?! Pójść po pielęgniarkę? Nie mogę zostawić go samego! Co robić?! Co robić? Chwileczkę... szepcze coś.. ciiii

- Harry? - spytał zachrypniętym głosem. Nie odpowiadając na pytanie krzyknąłem:

- Ty żyjesz!

- Chyba... - odparł nie wiedząc do końca czy to prawda.

Chciałem się na niego rzucić, żeby go chociażby przytulić. Gdy rozważałem różne opcje, do sali wszedł lekarz i pielęgniarki. Kazali mi wyjść, głupie ciule. Nie pozwolili mi nawet siedzieć koło Louisa! Więc musiałem czekać na plastikowym krześle koło automatu do kawy.

Gdy tak czekałem, myślałem o tym, co chciałbym powiedzieć niebieskookiemu. Nie wyznam.mu uczuć, nie mając pewności, że on nie czuje tego samego do mnie. Może nie tego samego, ale podobnego. Jeśli teraz bym to powiedział, pewnie bym się zbłaźnił. No bo prosze was, ja i ten seksowny szatyn? On mnie nie zechce! No bo nie czuje do mnie tego samego co ja do jego osoby... Prawda?

Po chwili mojego marudzenia i użalania się, jaki to świat jest niesprawiedliwy, z sali wyszedł lekarz. Od razu zerwałem się na równe nogi.

- Panie doktorze, co z nim? - zadałem typowe pytanie. Oczywiście taka sama była odpowiedź. Typowa.

- Pan Tomlinson jest trochę słaby, lecz to powinno minąć. Jego stan jest w miarę stabilny, jak na to, co przeszedł. Może pan do niego wejść.

W podskokach dotarłem ma salę, gdzie leżał Louis. Już bardziej szczęśliwy tego dnia być nie mogę. Bynajmniej tak na początku myślałem...

Bo życie zaskakuje,  nieprawdaż?

▪️▪️▪️

Moi drodzy.

W tej książce wybiło 10 tysięcy wyświetleń. Nie wiem jakim
magicznym sposobem to zrobiliście, ale jestem pod wrażeniem. Gdy tylko to zobaczyłam od razu zaczęłam pisać rozdział dla Was. Bo teraz wiem, że ktoś tu jest.

DZIĘKUJE ❤️❤️

~ Wonderwall