Hindi na ko nasorpresa sa nangyari ngayon. Sa sobrang dami kong haters kayang kaya nilang gawin saken to. Pero ang mas inaalala ko ngayon is baka ma kick out pa ko pag hindi ko nai-defend ang sarili kaso pano? Wala akong panlaban sa video na yon. Alam nilang ako lang ang pwedeng pumasok at nakakapasok pero hindi yon sapat na ibidensya. Ang nasa video ay isang taong naka-cap, so paano nilang nasabing ako yon? I need someone right now.
~
Agad ipinatawag si Vice sa guidance para kausapin at tanungin sya. Lahat kaming Starlingtons ay nagaalala para sa kanya, lalo na ako. Dahil before the examinations ay lagi ako ang kasama ni Vice, sinasamahan nya ko para asarin. So I'm definitely sure it's not him. He can't do something like that. Habang nasa guidance office si Vice ay nandito kami sa garden hinihintay sya.
Anne : I can't believe na kaya nilang gawin to satin. Kay Vice. I know a lot of ordinary students hate us pero don't you think its too much? Kawawa naman si Vice.
Billy : Kilala natin si Vice. He can't do something like that. Malalagpasan din natin to.
Vhong : Basta ngayon ang mahalaga is maparamdam natin kay Vice na we're all here for him. Dapat maramdaman niyang hindi sya nagiisa lalo this time.
Wala naman akong masabi cause it's my first time to encounter this kind of situation. Sino ba namang matinong tao ang gagawa ng ganito sa ka-eskwela nya? At tsaka bakit naman nya ginawa to? Ganon pala ka bigdeal ang pagiging Starlingtons. Natatakot ako, pero I know kailangan naming lahat maging matatag ngayon kasi kaming lima lang ang magtutulung-tulongan at the time like this.
After some minutes of waiting. Nakita naming paparating na si Vice. He looks like the same. The calm and relax Vice pero when you look deeply into his eyes mararamdaman mong may dinadala itong problema. May bahid parin ng stress na makikita sa kanya. Nang makaupo na sya. Nagpakiramdaman muna kami kung ayos lang ba magtanong sa kanya. Nagtanong nalang si Anne nung nagsimula na si Vice na magbasa ulit ng libro.
Anne : Anong sinabi nila sayo Vice?
Vice : It's not important. Don't worry.
Billy : Vice there's one thing we want you to know. Kahit anong mangyari tayo tayo ang magkakasama dito. Tayo tayo ang magtutulungan so if you keep you problem a secret to us walang mangyayari satin.
Nabalot ng katahimikan ang buong lugar, hanggang sa isara ni Vice ang libro nya at huminga ng malalim. By the way he acts mukha malaki ang problema.
Vice : In three days. In three day at hindi ko napatunayan na wala akong kasalanan they'll kick me out of this academy.
Anne : Pero hindi pwede yon !! Hindi sapat na ebidensya ang video na hindi naman talaga mapicture out ang tao dun sa video.
Vice : Pero Anne. Alam nilang ako lang ang pwedeng pumasok doon kasi ako lang nakakaalam ng passcode ng faculty.
Mangha ako kay Vice kasi kahit na ganon na ang problema he still speak calm and relaxed. Gusto ko syang matulungan pero pano? I don't know how it feels. Kaya nananahimik nalang ako dito sa tabi while they we're discussing about the problem.
Vhong : So anong plano mo? May naisip ka ba?
Vice : Honestly wala. Hindi ko naman iniintindi kung maialis ako sa academying ito. Ang inaalala ko ay si Dad. Itatakwil ako nun lalo na kung matuloy ang pag ki-kick out saken.
Anne : That's why we need to take an action. Makakahanap din tayo nag paraan.
Billy : We can get through this together.
~
All day kaming nagisip ng paraan. While Vice he seems like he don't care bakit kaya? Why his so confidence? Tinanong ko ang bestfriend nyang si Billy at ang sabi nito nagaalala din si Vice pero hindi nya pinapahalata kasi maybe nahihiya sya or wala sa personalidad nya yon. Maaga kaming nagpahinga dahil kailangan daw namin yon para naman daw mayron kaming enerhiya ay lakas para bukas.
Pero hindi ko parin matigilan ang pagiisip. I wanted to help him but I don't know how. Gusto ko syang samahan but I think he prefer to be alone. If I could just ask him kung anong matutulong ko. As usual pag hindi ako makatulog napunta ako sa garden. It was a perfect place for me to think.
But again, I saw him there. He was looking at the stars. It was dark but the moonlight shines so bright enough for me to see him. Naramdaman nya ata ang presensya ko at tumingin sa akin. We made eye contact for a few seconds until I looked away, medyo awkward kasi. Nang binalik ko ang paningin ko sa kanya his still stairing at me but this time he smiled. Natutuwa ba syang makita ako? Iba kasi ang ngiting nakita ko sa kanya ngayon.
"Can't sleep?" he asked nang makaupo na ko beside him.
"Yah, ikaw? Prinoproblema mo parin ba?"
"I don't know. Siguro kasi hindi rin ako makatulog ee" he replied then look up in the stars again.
"How can I help you?" I asked out of nowhere.
"Just be by myside." he said pero hindi na ka tingin saken.
Nagulat naman ako sa sinabi niya. I wanted to ask what did he meanby that pero hindi ko magawa. I'm too confused by what he said.
"How can you so calm even at the time like this?" I asked kanina ko pa to gustong itanong ee.
He didn't answer, he just smiled at me. I felt something weird. Dinadaan nya lang sa ngiti ang problema para makita namin na he's okay. Pero hindi ito tumalab saken. I know mas mabigat ang nararamdaman niya kaysa saming lahat.
"I'll fix this problem. I promise" bigla nalang lumabas sa bibig ko.
"No, this is my problem. Labas kayong lahat dito" sabi niya as his face turn into a serious one.
"Were all in this together Vice. Ang problema ng isa problema ng lahat."
"Wag nang makulit Karylle. Thank you pero ayokong nadadamay kayo. Tsaka ano namang magagawa mo Ms.2nd ranking?" medyo naging maangasar na yung tono nya sa huli.
"Iiissshh. Yan nanamang tawag mo saken. Kahit pangalawa lang ako papatunayan ko sayong marami akong magagawa"
Bigla naman siyang tumawa, and a felt a relief. Atleast napatawa ko sya. Tuwang tuwa nanaman sya kasi nakita nya kong pikon. Ganyan yan. Pero ikinagulat ko ang mga sunod nyang ginawa. Hinila nya ko papatayo at tapos niyakap nya ko. Naramdaman ko namang kailangan nya talaga ng makakasama ngayon kaya I hugged him back instead of questioning why.
"Seriously, hayaan mo nakong umayos nito. I just want you to be by myside, right now." sabi nya pagkaalis nya sa yakap at tinapik-tapik ang ulo ko sabay balik sa dorm nila.
I can't promise you that Vice, gusto kitang tulungan and this is the only way. Okay lang kahit magalit ka, ayoko lang talagang makita kang nahihirapan.
[A/N : Short UD. Pero this is the beginning of everything. So medyo exciting ang next chapters.]
