Kim Taehyung i Park Jimin są przyjaciółmi od dzieciństwa. Pewnego razu Tae spotyka Jimina i zaczynają ze sobą rozmawiać tak, jak za dawnych lat.
Czy Jimin zdąży dostrzec, jakie Tae ma wobec niego zamiary, przed nieszczęściem?
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Gdy chłopak wyszedł Jimin nie zastanawiał się długo i postanowił wziąć telefon chłopaka, by się skąd wydostać. CIcho, by nie zbudzać podejrzeń przesuwał się związany do stołu mając cień szansy, że się uda. Spojrzał zapłakanymi oczyma na pozostałą dwójkę i wyszeptał: Ji: Przepraszam... Następnie zaczął czuć puls w udzie, widząc ranę przez nóż. Słone łzy płynęły a czerwonowłosy chłopak gdy już miał dosięgnąć telefonu upadł na prawy bok. Cicho pod nosem przeklinał jak się tylko dało, i próbował uwolnić od taśmy. Spiął mięśnie czując jak taśma zaczyna lekko puszczać. Taehyung usłyszał odgłos upadku i wszedł do piwnicy z herbatą. V: Już jestem, sk-....Skarbie...? Zobaczył, że chłopak leży lecz nie domyślił się, że chciał uciec. V: Przyniosłem Ci herbaty, cieszysz się? J: Tak, dziękuję kochanie.. *Co ja wygaduje, Jimin opanuj się...* Tae usiadł Jimowi na kolanach nogi dając za krzesło, a on sam opierając czoło o jego. Jimin przełknął ślinę, z powodu bliskości chłopaka. V: Napij się, dobrze Ci to zrobi... J: T-tak... V: No.. pij... PIJ TY K-.. To znaczy.. koteczku, pij... Chłopak udał, że się napił. V: Więcej... Ponownie. V: Jeszcze... Ji: To jest wrzątek... V: Jeszcze... Jimin po chwili bezruchu ugryzł filiżankę i przewrócił ją na krocze chłopaka. Tae odskoczył zsuwając się na podłogę czując ból przez gorący napój. Czerwonowłosy chłopak wykorzystał okazje i z całej siły z bólem wszędzie i zapłakanymi oczyma rozerwał taśmę i kucnął na V przytrzymywając go do podłogi mocno. V: PUŚĆ MNIE TY SKUR- Chim ręką zamknął mu usta i pocałował. J: Teraz się zamkniesz? V zarumienił się i przełknął ślinę. J: Jak ja Ci mam pomóc... Taehyung leżał zarumieniony z uśmiechem patrząc na chłopaka. Jimin zaśmiał się widząc jego reakcję. J: Spodobało Ci się..? Złapał go za szczękę delikatnie i pokazał dwa ciała. J: Widzisz co zrobiłeś...? V: Ja... przepraszam... Dał swoje piękne zadbane dłonie na twarz by zakryć wstyd. Jimin pocałował je delikatnie. J: Pójdziesz do więzienia za to, i musisz się dać leczyć, V. Twoje zachowanie jako napady agresji nie są na miejscu... V: Wiem... J: A co do mojej siostry... Odwrócił głowę. V spuścił ją. J: To.. byłeś Ty? V: Nie... J: Proszę, powiedz mi prawdę. V: Jimin, mówię prawdę... To nie byłem j-.. Jimin zaczął go całować namiętnie przegryzając jego wargę i zapominając się. Podniósł się z bólem i ściągnął mu koszulkę. J: Wierzę Ci... V: Jimin, czy ty... J: Cicho, ja nic nie robię, dobrze? Złapał chłopaka za nadgarstek i zamknął się z nim w pokoju.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Po parunastu minutach leżeli obok siebie nadzy przykryci kołdrą. J: Taehyung... zapomniałem się coś ciebie spytać.. V: Co takiego? J: Wtedy co Namjoon Ciebie napadł w parku, o co mu chodziło? V: O nic, naprawdę. Pocałował chłopaka i przytulił się. J: Odkąd Ciebie pocałowałem uspokoiłeś się. V: Może masz rację.. Położył mu głowę na ramieniu. Jimin, muszę Ci coś powiedzieć.. J: Tak? V: Ja.. zgodzę się na psychiatryka, ale pod jednym warunkiem. J: Jakim..? V: Że ze mną zostaniesz...
