When I Met You

Chapter 1.

Shin’s POV

“Hoy Shin!” napatingin ako sa nagsalita. Si Mae. Oh, papagalitan na naman ako nun.

I wiped my tears away and forced a smile. “What?” I asked.

“Crying again? My God! Mauubusan ka na niyan ng tubig sa katawan mo! How many times do you have to cry in one day? Shin naman, don't punish yourself. Please?” sabi niya.

“Mae...” I said. “Pag-iyak na nga lang ang ginagawa ko para mabawasan ang sakit na nararamdaman ko. Wala na akong ibang alam na paraan. Hayaan mo nalang ako.” I sobbed. Hindi ko na kaya. Konting-konti nalang.. bibigay na ako.

“Hayaan? Ha? Bakit kita hahayaan? Bakit? Kapag ba iniyak mo lahat ng tubig sa katawan mo, mababalik si Karl? Mababalik kung ano lahat nang pinagsamahan niyo? Oh come on Shin! Hindi. Alam mo kung anong dapat mong gawin? Be strong! Ipakita mo sa kanya na kaya mo! Na kaya mong wala siya. Ipamukha mo sa kanya na hindi ikaw ang nawalan, kung hindi siya. Simple as that.” napatingin ako sa kanya. So, ganoon lang ba kadali yun para sa kanya? Hindi niya kasi nararamdaman ang nararamdaman ko.

I lifted my head down. “Yeah, it's okay. Kasi hindi ka pa naman nagmahal diba Mae? Hindi mo pa naranasang mahalin. Kaya sobrang dali para sayong sabihin 'yang mga salitang yan. Halos mag-iisang taon na kami. Mahirap kalimutan ang first love Mae. Sobrang hirap..” hindi ko na siya pinatapos at lumabas na ako. Ayaw kong mag-away kami. Pati friendship namin naaapektuhan dahil sa pesteng love na yan!

I have no parents. Namatay sila. Sabay silang namatay dahil naaksidente sila. That time, magkasama sila sa kotse ni Dad. Wala ako noon. Nasa bahay ako. May aasikasuhin daw sila. Then suddenly, someone hit their car. May nagdala raw sa kanila sa hospital but they're dead on arrival. Hindi ko pa gaanong matandaan kasi I was 5 years old palang noon.

Sa ngayon, kila Tita Ann ako nag-papart time. Kinupkop nila ako since the day my parents died. Sobrang bait nila. They treat me like their daughter. Magkakahiwalay kami ng bahay. Ako at si Mae magkasama sa iisang bahay. Tapos sila Tita Ann at Tito Jojo sa iisang bahay din. Anak nila si Mae.

Si Mae naman. She's my bestfriend. Siya lang talaga. Mula childhood hanggang ngayon. Mabait rin naman siya, just like her parents. Huwag na kayong magtaka kung saan siya nag-mana.

As I entered my room. Nag-flashback lahat ng nangyari. It's been one year. One year ng niloko ako. But still, it’s fresh. Masakit parin..

It's was our first anniversary. Karl is in Paris. Pinapunta siya nila Tito dun. Kasi raw something came up tsaka kailangan daw nila ng tulong niya. Karl is my ex-boyfriend slash first love. First boyfriend ko rin siya.

Pupunta akong Paris ngayon para i-surprise siya. Ako pa talaga nag-eeffort. Nag-ayos na ako and everything. Pinaghandaan ko talaga un. Gumawa pa ako ng photo album naming dalawa. Yun yung regalo ko sa kanya. Hindi naman sa cheap ako. Mas maganda lang talaga yung bagay na pinag-hihirapang gawin.

Nandito na ako. Finally. Pumunta na ako sa hotel nila. Yes, meron silang hotel. Business Manager si Tito Rogie ee.

Pumasok na ako sa hotel nila. Kilala naman ako dito kaya no problem. Ilang beses na rin kaming pumunta dito.

May lumapit sakin na isang girl. “Hello Ma'am. How may I help you?” Tanong nung girl.

“Hmm. Where's Karl?” Tanong ko.

“Ma'am he's on a meeting now. I can call him for you.” Sabay ngiti nung babae.

Aw. Sayang. “Ah. No. I can wait.” sabi ko. Lumakad na ako papuntang sofa. Parang bahay lang 'tong hotel nila ee. Wala paring pinag-bago.