Dairesel koridorlarda köşe kapmaca

Ne kadar da bana benziyordu. Sivilcelerimiz bile ayni yerdeydi. Agzimi açiyordum oda açiyor,elimi kaldiriyordum oda kaldiriyordu... Sinirimi bozmaya baslamisti. En sonunda "beni taklit etmeee" diye bagirip bir yumruk attim.. Ürkütücü bir ses eşliğinde,yer cam kiriklariyla doldu. Elim kaniyordu. Herkes basima üşüştü.. "Tatlim canin çok aciyor mu? Yüzünede gelmiş mi? Çocuklar yerlere terliksiz basmayin." Bir sürü soru ucusuyordu havada. Hepsi uçtu gitti ama birisi durmaksizin ayni şeyi tekrarliyordu. "Tatlim canin çok aciyor mu?" Acimak.. benim için eşsesli bir şey değildi. Acinin benim için tek bir tarifi vardi. Tad... Hayatim da aciyi kullandigim tek şey yedigim,ictigim şeylerden ibaretti ve birisi aci cekiyorum dediğinde aklima hep çuval dolusu aci biberi,zorluklarla ter su icinde çektiği gelirdi. Sizin için komikti belki ama benim için hicte öyle sayilmazdi.. Aynayla tanismam boyle olmustu.. Bu önemli değildi.. Benim icin asil hikaye bundan sonra basliyacakti..