Love me, Teacher! -RASTRO Fanfic Story..

Wait for me

RHIAN POV

It's been two weeks simula ng magdinner kami with my parents.Napakasaya ko dahil tinanggap kami ng parents ko. Akala ko, magagalit sila. Pero mali pala ako. I'm so happy that I have a parents like them.

Nandito kami ngayon sa bahay nila Glaiza, kumakain ng breakfast. Syempre kailangan kong sulitin ang araw na ito dahil aalis na ulit siya papuntang L.A.

Ayoko sanang paalisin sya, pero kailangan nyang tapusin ang natitirang dalawang taon nyang kontrata.

Pero after that, hindi na ulit sya aalis. Kaya okay na sakin yon. Atleast after that two years, forever na kaming magkakasama. Oh diba? May forever naman talaga eh.

So yon, after naming kumain, lahat kami sumakay na sa kanya kanyang kotse, pero syempre, si Glaiza at ang parents nya ay sakin sumakay.

Tapos bumyahe na kami papunta sa airport. Kung nong una nyang pag alis, malungkot kami, ngayon, masaya kami. Hindi dahil magkakalayo kami, kundi dahil sa magkaayos na kami at confident kami sa isa't isa na wala ng problemang makakasira sa relasyon namin.

It's about trust and love for each other.

Pagdating namin sa airport, kanya kanya ng bilin ang mga tao kay love.

Mama: "Anak, mag iingat ka, alagaan mo sarili mo. Tsaka palagi kang magdadasal."

Glaiza: "Opo ma."

Papa: "Nak, Mahal na mahal ka namin. Mag iingat ka ha?Godbless."

Glaiza: "Mahal na mahal ko din po kayo."

Chynna: "Tol, tawagan mo ako palagi ha? Baka makalimot ka na naman pag andoon ka na."

Glaiza: "Syempre naman tol."

Kat: "Hmm, mamimiss kita, mag ingat ka doon. Lalo na sa mga tukso."

Glaiza: "Natuto na ako. Okay?"

Napatawa kami sa sinabi nya.

Solenn: "Hmm, ayusin mo na buhay mo doon ha? Dahil susundan talaga kita at tatadyakan pag sinaktan mo ulit si rhian."

Glaiza: "Wow, natakot naman ako sayo." Sabay tawa nya.

Ako na pala yong magsasalita. I cleared my throat and said.

Me: "Love, mag iingat ka doon ha? Alagaan mo sarili mo. Always remember na nandito lang ako, pagkailangan mo ng kausap, tawag ka lang. I love you so much! Love. Sana mabilis lang matapos ang 2 years para magkasama na ulit tayo."

Glaiza: "I love you too so much! Love. Wait for me, okay? Mabilis lang naman ang panahon eh. Hindi natin mamamalayan na uuwi na pala ulit ako. Mag iingat ka dito ha?"

Me: "Yes love."

Glaiza: "So pano? Aalis na ako. Mag iingat kayong lahat dito ha?"

Isa isa nya kaming niyakap, and I can feel my tears falling, kaya pinunasan ko kaagad ito, para hindi mabigat ang pag alis nya.

After nyang yakapin ang lahat, I hugged her tight and kissed her and hugged her again.

Pagkatapos noon, she wave goodbye to us, at pumasok na sa loob.

Kahit papano, masaya ako na nakasama namin sya kahit two weeks lang yon, atleast sulit diba?

Nang hindi na namin makita si Glaiza, nagpaalam na ang mga kaibigab namin. Kami naman ng parents ni Glaiza, sumakay na ulit kami sa kotse at hinatid ko sila sa bahay nila. Then nagpaalam muna ako kasi kailangan ko ng bumalik sa University.

Balik trabaho na si Glaiza, kaya dapat ako rin, balik trabaho na.

************************************

GLAIZA POV

After I wave goodbye to my love ones, pumasok na ako sa airport.

Huminga ako ng malalim and wish myself goodluck.

Syempre babalik na naman ako sa L.A., hindi ko alam kung anong mangyayari sakin pagdating ko doon, at kung ano na naman ang mga trials sa life ko. Pero this time, I will make the right choice. Alam ko na ngayon ang tama at mali, although alam kong hindi ako perfect, I will try my best to do the right things.

After a couple of minutes waiting, tinawag na ang flight ko. Kaya tumayo na ako at naglakad papunta sa eroplano.

As I entered the airplane, huminga ako ng malalim at ngumiti. This is it! Ang pagbabalik.

After a very long trip..

Finally, nakarating na ako sa L.A.. Excited ako sobra na makauwi sa bahay at maikwento kay Grandma ang nangyari.

Sumakay pa rin ako ng taxi, kahit malapit lang ang tinitirhan ko, kasi syempre, yong mga gamit ko.

Pagkadating ko palang, agad akong sinalubong ng yakap ni Grandma, namiss ko din ang matandang ito. Napamahal na ako sa kanya.

Me: "Hi grandma, I missed you."

Grandma: "I missed you too. So how's your stay there? Did you see her?"

Me: "It's great. And about us, we're much better now."

Grandma: "That's good to hear. Anyway, come, let's have some lunch."

So yon, kumain kami at nagkwentuhan tungkol sa stay ko sa Pinas pati sa pag susuyo ko kay Rhian.

Pagkatapos noon, I went to my room na, para makapag pahinga na muna kasi papasok na ako bukas.

Next Day..

Nagising ako ng maaga, dahil nga sa papasok na ako ngayon, sabay kaming nagbreakfast ni Grandma, dahil yon naman talaga ang palagi naming ginagawa.

Pagkapasok ko palang sa office, I was surprised by my teammates. Mukhang pinaghandaan nila ang pagbalik ko.

May balloons everywhere at my mga pagkain din. Tapos may tarpauline pa. Haha ano ba yan? Para naman akong artista nito eh.

Then lumapit sakin si Lovi, while holding a cake.

Lovi: "Welcome back, Glaiza."

Me: "Thanks Lovi."

Namiss ko ang kaibigan kong ito. But I know my limits now kaya simpleng thanks lang ang ginawa ko. No hugs or whatsoever. I just smiled, kaya yon na rin ang ginawa nya.

So yon, nagcelebrate kami sa pagbabalik ko, and I should say, that I am going to miss this team, when my contract is over.

Hay, pero ganyan talaga ang buhay eh. Mayroong maiiwan, at mayroong patutunguhan. Kaya okay na sakin ito. I just hope that everything turns put to be just fine.

After ng konting celebration, bumalik na kami sa kanya kanya naming trabaho, at namiss ko nga talaga ang ginagawa ko. Kaya focus na muna ako.