... Annemin rahatsızlığı ise beyin tümörü... Elimden bişey gelmiyor. Annem halsiz yatıyor.
+"Anne!! Neden hastanede değilsin. İyileşiceksin.!"
-"Kı-kızım ben zaten gidicektim. (Her taraf kıyafetlerle dağınık ve bavul açık bir şekilde. ) Ama aniden bavuluöu hazırlarken seni düşündüm ağlamaya başladı bir daha seni göremeyeciğim diye. Ve birden yatağa yığıldım."
+"A-anne peki babam.!"
-"Babanla dün kavga ettik. Hasta olduğumu ve ... Ölme riskimin cok olduğunu duyunca evi terk etti. Ağladım. Ağladım. Depresyona girdim."
+"ANNE SEN ŞUAN CİDDİ OLAMAZSIN. BENİM BABAÖ YAPMAĞZ YAPMAZ. BENİ SENİ YARI YOLDA BIRAKMAAZ. O BİZİ KORURDU HANİ! NEDEN NEDEN. AĞĞĞHHH (dizlerimin önüne çöktüm bağırarak hem babama saydırıyordun hem de ağlıyordum.) İyileşeceksin. Bana bir daha ÖLMEK deme!!"
Annem yere çöküp bana sarıldı. Başımı okşadı. O soğuk göz yaşları tenime vuruyordu. Kokusunu içime çekiyordum. Kalbime vuruyordum. Kalbim yanıyordu. Hayvan gibi atıyordu....
Birden zil çaldı. Göz yaşlarımı sildim. Babamın olduğunu varsayarak kapıya koştum. İlk önce rahatladım ve kapıyı açtım. Fakat babam değildi. Bu Jimin di. Uzun bir süre göz göze geldik. Benim o ağlamaktan kızarmış gözlerime endişeyle bakıyordu.
+"Sen neden burdasın. Nasıl geldin!"
-"Sadece seni merak edip takip ettim. S-sen iyi misin. Ağlıyor musun? Bişey mi oldu?"
+"Şey istersen gir içeri."
İçeri girdi. Annem kim olduğunu sorduktan sonra yanımıza geldi.
-"Yu jin senin aşık olduğun adam mı?"
+"Öhöm şey evet."
Annemin gözleri kıpkırmızı ve halsiz. Kendini güçlü tutmaya çalışıyor. Zor olduğunu hissediyorum.
(JM)-"Peki ya özel değilse neden ağlıyorsunuz."
Yine ağlamaya başladım annemin hasta olduğunu aklıma getirmemeye çalışıyordum.
+"Annem..."
-Yu Jin sakin ol. Ağlama ve rahat ol."
Annemi eşyalarını hazırlaması için odasına gönderdim. Ve Jimin'e her şeyi ağlayarak anlattım. Bana beni koruyacağını, yardım edeceğini söyledi. Sarıldı. Ona sarılırken kendimi farklı bir dünyada gibi hissettim...
Peki ben ne yapacağım. Ya annemi tSONRA
rlığımı kaybedersem...
(JM)-"Sizi hastaneye ben götüreyim."
(Annem)-"Biz sana zahmet vermeyelim."
(JM)-"Sorum değil. Güvenli bir şekilde gideriz."
Jimin arabasını getirmek için evden ayrıldı. Arabasının olduğunu bilmiyordum..
Geldiğinde annem hazırlanmıştı. Aşağıya inip arabasına bindik ve hastaneye gittik. Doktorla bir süre konuştum. Konu ameliyat parasına gelince ağzım açık kaldı. Biz o parayı nereden bulucaz. Doktor eğer yeterli parayı bulamazsak annemi kaybedeceğimizi söyledi. Şu dünyada her şey parayla! Ne var bu parada pulda. Hepimiz öleceğiz zaten. İnsanlığın gözü cidden parayla bulanmış. Annem bana baktı. Küçük bir gülümseme attı. Elinden tuttum, odadan çıktı. Bir koltuğa oturdum. Elleri çok soğuktu. Ellerim ısıtmaya çalıştım. Oma rahatlatıcı kelimeler söylemeye başladım. Annem yaşama umurdunu kaybetmiş gibiydi. Ama ben o parayı bulucam. Sadece bulana kadar dayan Anne.!
Annemi hastaneye yatırdık. Orada daha güvenli olucak...
Peki ben ne yapıcam. Stajyerlik yaparak vaktimi harcayamam. Part time işlerde çalışmam gerekiyor. Sürekli.
Gece gözüme uyku girmedi sadece annemi düşündüm. Bugün ilk işim eşyalarımı şirketten alıp istifa etmek olacaktı. Yurda gittim önce eşyalarımı aldım ve sonrasında şirkete vardım. Artık benim için hayal yok sadece gerçeklerle savaşmalıyım. İstifamı verdim ve şirketten çıktım. Kimseye rastlamadım. Jimin'i düşündüm. O beni unuturdu zaten. Ama bundan sonra annemi düşünmeliyim..
Part Time işler buldum..Günde neredeyse 2 işte çalışıyordum. Aldığım paralar biriktirdiğim paralar annemin yaşamasına yetmezdi. Anca anca 70.000 TL yi bir yılda toplardım ki bu zamana kadar da annem belki yaşayamaz... Yemeği içmeyi kestim. Ve sadece çalışmaya odaklandım.
3 GÜN SONRA
Beni ne Jimin sordu ne başkası. Yanıma bile gelmedi. O kadar bana seni koruyacagım dediğinde ona inanmıştım....
Acil bir telefon geldi. Annemin kalbinin durduğunu ama şuan gerekli müdahalelerin yapıldığını bildirdiler. Üstüme mont almadan direkt kapıdan çıktım. Hava yağmurluydu. Yağmurun altında koşuyordum. Bir otobüse bindin ve hastaneye geldim. Merdivenlerden koşarak çıktım. Nefes nefese kalmıştım. Doktorun yanına gittim. Kalbinin geri atmaya başladığını ve risk altında olduğunu söyledi... Annemin yanına girebileceğim için izin aldım. Ve gece onun yanında kalmak istedim. Kabul ettiler. Yavaşça yanına girdim. Yanında olan kanepe yi yatağının yanına birleştirdim. Üstü biraz açılmıştı. Sıkıca örttüm. Yanına yattım. Ellerini tuttum. Yavaş yavaş ağlayarak şarkı söylemeye başladım. Elleri çok soğuktu. Kafamı kalbine koydum atışıni dinledim. Ona sımsıkı sarıldım. Beni duyuyor mu bilmiyordum ama ellerimi hafifçe sıkıyordu. Kokusunu içime çekerek uyudum. Geceyi onun yanında geçirdim. Huzurluydum. Taaa ki sabah annemin kalbinin atamadığını duyunca. Başımı zaten onun kalbine koymuştum. Eğer ki kalbi atmazsa diye. Hızlıca kalktım.
+"Anne. Anneeee."
Dışarı çıkıp doktorları çağırdım. Hastanenin ortasında acı bir sesle inledim. Geldiler. Kalbi durmuştu. Duvara yaslandım. Acıyla yere doğru düştüm. Kalbimi yumrukluyordum.
Başım dönmeye başladı. Acıyla ağlıyordum. Doktorlar birden çıktı. Umutsuzları. Yakalarına yapışıp
+"Annem yaşıyor mu!? O iyi mi!!!?"
dedim.
-"Maalesef. Kaybettik." dedikleri an gözlerimi kapattım. Galiba bayılmıştım. Kendimi Jimin'in kucağında buldum. Büyük bir halsizlikle ve anne diye bağırarak kalktım. Hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım.
+"Annem annem nerde!"
Acıyla gözlerime baktı. Bana iyice yaklaştı. Sımsıkı sarıldı. Ve bana annemin yazmış olduğu bir notu verdi.
Ellerim titreyerek açtım ve okudum. Annemin benden tek isteği bir meslek sahibi olmamdı. Kağıt elimden kaydı ve yere düştü. Ayağa kalktım. Birden Jimin de ayağa kalktı.
Koşarak dışarı çıktım. Yine şiddetli bir şekilde yağmur yağıyordu. Birden yere düştüm. Başım acayip dönüyordu. Bağırmaya başladım. Ağlıyordum. Jimin arkamdan geldi yere çöktü. Bana sıkıca sarıldı.
-"İyi olacaksın. Ben seni hep koruyacağım. Seni seviyorum. Sadece kendini üzme bu kadar. Ben olduğum sürece asla sana zarar gelmiyecek. ASLA.!"
Gözlerine baktım. Gözyaşlarımı sildi ve birden beni kendine çekti ve öptü...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Umutsuz Vaka - Park Jimin ✔
FanfictionAşk bana göre mi? Sence aşık olabilecek miyim? Peki ya aşık olduğum adama kavuşabilecek miyim? Ahh endişelenme, umutlanma! Sen sadece "Umutsuz Vaka" sın. Bunu kimse değiştiremiyecek, derken karşıma onun çıkması benim için bir dönüm noktası olacak...