"เมี๊ยวว~~~"ครั้งหนึ่งพวกเราเคยทะเลาะกันเรื่องแมวสามสี จองกุกบอกว่า แมวสามสีจะมีแต่ตัวเมียเท่านั้น จากนั้นเขาก็เอาแต่พูดเรื่องยีนส์ โครโมโซม ที่อยู่ในดีเอ็นเอของแมว การผสมพันธุ์ที่ไม่ว่ายังไงลูกของมันก็ต้องออกมาเป็นแมวสามสีตัวเมียเท่านั้นอยู่ตลอดมื้อค่ำ เล่นเอารสชาติของอาหารตรงหน้าจืดชืดไปเลย
"ทำไมต้องมั่นใจขนาดนั้น การที่เราไม่เคยเจอมันมาก่อนไม่ได้หมายความว่ามันไม่มีสักหน่อย"
ผมเอ่ยตอบกลับเขาด้วยความรู้สึกไม่อยากยอมรับสักเท่าไหร่ พวกเรากำลังเดินเล่นอยู่บนถนนยามค่ำคืนหลังจากมื้อค่ำ ร้านค้าต่างๆ มากมายเปิดไฟหลากสีสัน ริมถนนเต็มไปด้วยผู้คน ถึงแม้บนพื้นจะมีน้ำแข็งปกคลุมอยู่แต่ก็ไม่ได้ทำให้ค่ำคืนนี้สวยงามน้อยลง
เว้นแต่..
"ก็มันมีงานวิจัยออกมาแล้วนี่ ก็แค่พูดเฉยๆ เผื่อนายอยากจะรู้"
"อ๋อ..ขอบคุณนะที่นายคอยแต่จะเอาเรื่องวิชาการมาใส่หัวฉันตลอดเพราะคิดว่าฉันอยากจะรู้"
ผมหันไปมองเขาจากด้านข้าง ไม่รู้ว่าตอนนั้นทำสีหน้าอะไรออกไปเขาถึงได้เบะปากน้อยๆ ก่อนจะเชิดหน้าไปทางอื่น หางตาตวัดอย่างงอนๆ แต่ผมในตอนนั้นกลับไม่ได้คิดอะไรไปมากกว่าว่าการกระทำของเขามันช่างน่าหมันไส้ ผมเดินกอดอก แล้วก็เงียบไปสักพัก
"ถ้างั้นมาพนันกันมั้ยล่ะ?"
ท่ามกลางความเงียบระหว่างเราสองคน ท่ามกลางแสงจากโคมไฟริมถนน ท่ามกลางอากาศหนาวๆ ในเดือนธันวาคม ท่ามกลางผู้คนที่เดินผ่านไปมา และเสียงเพลงของร้านอาหารที่ดังเข้ามาให้ได้ยินตลอดทาง ผมเอ่ยขึ้น และประโยคนั้นคงสร้างความแปลกใจให้กับจองกุกมากพอสมควร เขาหันมามองผมด้วยดวงตาถลึงโตแบบที่ชอบทำเป็นประจำเวลาสงสัย
YOU ARE READING
Jimin's Diary [kookmin]
Fanfictionย้ายผลงานไปลงใน readawrite ในชื่อเรื่องเดียวกันค่ะ