Slechts een vakantie liefde?

Hoofdstuk 15

POV Anouk

Ondertussen is het al avond geworden en ben ik opweg naar Violet's caravan. Ik heb gekozen voor een mintgroene tanktop, wit shortje en afgetrapte all stars want waarschijnlijk gaan we voor de spooktocht het bos in en ik wil niet dat mijn nieuwe schoenen naar de knoppen gaan. Ook heb ik nog een vest bij me voor als het wat frisser wordt. Als ik aan kom zie ik ook nog Jason, Floor, Jarmo, Sandrina, Bram, Lisa, Leon en Violet staan. Ik wist niet dat Violet ook de andere had uitgenodigt, naja wordt vast heel gezellig, vooral veel gillen schrikken en lachen. Als ik aankom hoor ik Floor zeggen: "Kom we gaan, het begint bijna". Iedereen knikt. Als we aankomen zie ik een man op een podium staan. "Oke laat ik het kort houden want we lopen al wat achter op schema, allereerst welkom allemaal op deze spooktocht fijn dat jullie er zijn we hebben een paar regels opgestelt, nummer één: jullie mogen met maximaal tien personen de tocht gaan lopen". Dat komt goed uit want we zijn met z'n negenen denk ik in mezelf. "Nummer twee: jullie mogen één zaklamp per groepje meenemen of helemaal geen maar dat raad ik niet aan aangezien het pikkedonker is, en maak je geen als je geen zaklamp bij je hebt hebben wij er wel eentje. "Nummer drie: hou jullie aan de koers als jullie van het pad afgaan kan het zo zijn dat jullie verdwaald raken en dat is niet onze verantwoordelijkheid want wij hebben jullie gewaarschuwd, nummer vier: je kan nu nog zeggen nee ik wil toch niet maar als je eenmaal door dat hek bent gegaan". De man wijst naar een eng uitziend hek met scherpe punten waarachter een bos zit. "Kan je niet meer terug, en de tocht duurt ongeveer driekwartier tot een uur en als allerlaatste een vraag: wie wil zich nu terug trekken? ". Niemand steekt zijn vinger op. "Oke jullie keuze" zegt de man. "Nu de groepjes, kom je straks met je groepje melden want de groepen gaan een voor een weg". De man loopt naar een tafel en wij lopen daar ook naartoe. "Oke jullie zijn een groepje". Iedereen knikt. "Mooizo dan kunnen jullie nu vertrekken" zegt de man met een glimlach. "Kom maar mee". Iedereen loopt mee maar Violet trilt een beetje. "Ben je bang?" Vraag ik. Violet knikt. "Aahw kom hier" zeg ik en trek Violet tegen me aan. "Het is heus niet zo eng" zeg ik om Violet een beetje te kalmeren. "Nee vast niet" zegt Violet en ontspant een beetje. Als we voor het hek staan kruipt er een rilling over mn ruggengraat. Het ziet er toch best eng uit. "Entree" zegt de man en opent het hek. Voor ons zie je een paadje dat doorloopt in een donker bos. Weer kruipt er een rilling over mijn rug. Ik stop mijn gevoel van bangheid weg en loop samen met Floor, Jason, Lisa, Leon, Bram, Sandrina, Jarmo en Violet het bos in.

POV Lisa

Als we naar binnen lopen zie ik vanuit mijn ooghoeken Violet en Anouk samen hand in hand lopen. Bangeriken. Ik kijk geirriteerd naar Anouk. Ze is zo'n aandachtstrekker, altijd in het middelpunt van de belangstelling. Ugh hatelijk. In het begin vond ik haar erg aardig maar toen ik haar beter leerde kennen was ze een echte aandachtstrekker. Als ik op een gegeven moment naast haar loop kijk ik geergerd naast me. "Ben je bang?" Fluistert ze. "Nee helemaal niet jij wel dan" zeg ik spottend terug. "Ja" zegt ze terug en pakt mijn hand. Ruw trek ik hem terug. "Is er iets?" Vraagt ze bezorgd. "Nee er is niks met mij, maar wel met jou" het laatste fluisterde ik hopend dat ze het niet zou horen. "Pardon?!" Roept ze "wat is er dan zo mis met mij". Ja dus ze heeft het wel gehoord. "Nou uhm laten we is kijken". " een je trekt alle aandacht naar je toe, twee je denkt dat je altijd de beste bent met je 'ooeehh kijk naar mij ik ben zo mooi en ik ben de beste". Het laatste zeg ik met een hoog stemmetje. Daarna grinnik ik nog na. "Wat zei jij daar?" Zegt ze. Ze ontploft bijna van woede haar hele hoofd is rood geworden van woede. "Hey jongens!" Roep ik dan. Iedereen draait zich om. "Er staat hier een lopende tomaat naast me!!" Iedereen grinnikt en ik lach. "NU HEB JE HET GEDAAN, KUT WIJF!!!!!!!!!. Schreeuwt ze dan uit. Iedereen kijkt geschrokken naar Anouk, zij weten natuurlijk niet waarom ze zo opgefokt en boos doet. Ze probeert me een bitchclap te geven maar net voordat ze mn gezicht raak heb ik haar arm vast. Ik heb altijd al een snelle reflex gehad, en die is nu nog meer verbetert doordat ik keeper ben in een jongens voetbalteam. Ze hebben me getraind door van heel dichtbij te schieten, zo is mij reflex beter geworden omdat ik dan heel snel moest reageren. Bijna niemand weet dit behalve mijn familie.
Dan probeert Anouk me met haar andere hand te slaan, maar ook die stop ik. Ik duw haar handen naar beneden en zeg "dat werkt niet bij mij lieffie" ze trekt haar handen boos los een loopt naar de andere toe.