Slechts een vakantie liefde?

Hoofdstuk 22

POV Floor

Jarmo is best zwaar, maar wakker te krijgen is hij niet. "I-is hij niet misschien gewoon d-dood?" Stammel ik aarzelend. Anouk kijkt me geschrokken aan, "Het zal toch niet?" Mompelt ze als ze zich wat naar voor schuift over de grond. Jason laat de benen van Jarmo weer zachtjes op de grond vallen en voelt dan pijnlijk aan zijn polsen. Snap ik ook wel, Jarmo is ontzettend zwaar op deze manier. Anouk kruipt nog wat dichterbij en legt dan haar oor tegen zijn borstkast. "Nee." Anouk haalt opgelucht adem. "Hij leeft nog!" Ik haal ook opgelucht adem.

Jason pakt Jarmo's benen weer beet en trekt hem zo weer omhoog. "Wacht, stop." Zegt hij na een tijdje stil staan met Jarmo in zijn handen. Ik voel dat Jarmo's armen beginnen weg te glippen uit mijn handen. Snel leg ik hem neer op de grond voordat hij hard zou vallen. "Ik heb een idee." Zegt Jason als hij Anouk en mij één voor één aan kijkt. "Floor help me eens, dan draag ik Jason op mijn rug en kan jij begeleiden of helpen." Ik knik "Maar zul je dat we houden?" Jason knikt patserig, "Tuurlijk kijk mijn spieren eens!" Zegt hij als hij wat bodybuilder houdingen aan neemt. Hij trekt zijn shirt een stukje omhoog zodat zijn abs zichtbaar komen.  Ik geef hem een duw en begin dan hard te lachen "Macho!" Roep ik lachend. Ik richt me weer op Anouk. Maar als ik haar hoofd zie begin ik opnieuw heel hard te lachen, ze kijkt met open mond naar de plek waar Jason net stond. "Zo-zoveel abs!" Stammelt ze. Ik begin te lachen en knik dan.

Jason heeft Jarmo op zijn rug gekregen, wat echt een wonder is! Jarmo hangt er wel een beetje onozel bij, het ziet er wel ironisch uit. Ik heb Anouk net op de been geholpen, ze hangt half over mij heen. Volgens mij heeft ze echt pijn want voor zo'n best klein meisje heeft ze echt veel gewicht op mij gezegt. Maar misschien komt het ook door mij, ik ben ook al best moe! Jason loopt puffend voor uit, snel loop ik samen met Anouk achter hem aan.

"Het is slim om gewoon naar de camping te gaan, daar weten ze vast wel raad!" Zegt Anouk met pauzes om op adem te komen. Jason knikt. "Wacht, moeten we Leon en Violet niet bellen?" Vraag ik dan als ik even kort stop met lopen. "Je hebt gelijk." Ook Jason stopt nu met lopen. Hij legt Jarmo voorzichtig op de grond en leunt dan met zijn handen op zijn knieën. Ik wist wel dat hij het zwaar zou gaan hebben, Jarmo is gewoon niet één van de lichtste!

Na een tijdje haalt hij zijn mobiel tevoorschijn en belt Leon.

POV Lisa

Ik zit geleund op de grond tegen het muurtje van het toiletblok. Ik houd dit niet langer vol, dit is echt een kut vakantie! Ik laat mijn hoofd tussen mijn benen zakken. (Ik zit met opgetrokken knieën tegen de muur) En dan voel ik de tranen komen, het maakt me ook niet meer uit. Het is nu eemaal zo! Ik voel het, binnenkort gaat het uit en neemt Leon gewoon met een ander!

"Hello, are you okay?" Hoor ik een stem dan zeggen. Ik kijk op en zie een jongen staan. Ik veeg de tranen onder mijn ogen weg en sta dan op. "Uh nee… ik uh… No I uh.." stammel ik. Dat heb ik nou altijd, gewoon als het niet moet kan ik vloeiend Engels. Maar als het er op aan komt dan weet je opeens niks meer. De jongen staart me medelevend aan en legt dan een hand op mijn schouder. Met zijn andere hand komt hij dichter bij mijn gezicht en veegt met zijn duim onder mijn ogen langs. Ik kijk hem vragend aan "Your mascara." Zegt hij met een glimlach. Ik grinnik en knik dan bedankelijk.

POV Violet

"Ik zie licht!" Roep ik enthousiast. De pas komt er weer in en snel lopen we op het licht af. Maar tot onze grootste teleurstelling komen we aan bij de camping. Leon slaat zich voor zijn voorhoofd "Natuurlijk! Het waren voetsporen van net, van de 'spooktocht!' " ik hoor Leon een beetje in zich zelf vloeken, maar dan gaat zijn mobiel.

"Met Leon." "Ja, hebben jullie ze gevonden?" "Ah, mooi!"  " Wij? Wij zijn op de camping." "Wacht, wat?" Met een vraagtteken op zijn gezicht laat hij zijn mobiel zakken. "Hij werd boos, dat we hier op de camping waren. En niet verder zochten maar hij liet het me niet uitleggen en hing toen op." zegt hij als hij verward voor zich uit staart.