Slechts een vakantie liefde?

Hoofdstuk 26

POV Anouk

Mijn hoofd bonkt. Het is stil en donker. Oh, ik heb mijn ogen gesloten. Traag open ik ze en wat licht komt mijn ogen tegenmoet. Snel sluit ik ze weer, ik knijp ze even samen en open ze dan weer, opnieuw maar langzaam. "Oh, hey... You're awake!" Ik kijk opzij, daar naar waar de stem vandaan komt. Ik knipper een paar keer met mijn ogen en kijk dan naar een vrouw in een witte doktersjas. Ze heeft papieren in haar handen en krabbelt er wat op. Een zuster? Denk ik...

Mijn mond is zo droog, ik zoek naar een glas water maar zonder succes. Het staat er niet, niet in hand bereik. 

Het is vrij donker in de kamer, alleen een bureaulampje staat aan, in de richting waar de zuster staat staat aan. Verder schijnt er geen licht, maar de lamp geeft genoeg licht om de hele kamer te verlichten.

Ik ben in het ziekenhuis, dat weet ik. In het bos, daar is het gebeurd, toch... Ja, ik was met Floor en Jarmo... en uh... Jason. Ja, ja dat was het. Mijn enkel, dat was het probleem. Ik sla voorzichtig mijn dekens van me af en de zuster loopt op me af. Ze kijkt me vragend aan, ik kijk vlug terug en wend mijn blik dan naar mijn enkel. Het is verpakt, ik zie er niks van. Mijn enkel is dik, dik door het witte verband dat zich er omheen heeft gebonden. Ik staar er naar, zou het gebroken zijn? Nee, denk het niet... Want dan zouden ze dat harde gips er omheen doen, toch? 

Langzaam trek ik mezelf overeind en voel zachtjes en voorzichtig aan het dikke verband. Het is zacht, maar zo dik dat je niet bij mijn enkel komt. De zuster duwt me zachtjes terug naar achter, terug in mijn bed "You need some rest, your ankle even though. Take your rest, we talk tommorrow. We haven't discovered what it is, you where so passed out. Tommorrow we can have some little analyses." ze schenkt me een vriendelijke glimlach en loopt dan snel de kamer uit. Het is hier rustig, ik hoor de wind buiten wel. Ik sluit mijn ogen, ik voel me alleen. Ik ben ook alleen, helemaal alleen in deze stille kamer, in dit Italiaanse ziekenhuis, waar ik niemand ken. Omdat mijn ouders zo nodig naar Nederland moesten en Bram en mij achterlieten in Italië, wij zouden ons wel 'redden.'

Ik mis Noah, ik mis zijn bruine haar, zijn mooie ogen, zijn lieve lach, zijn goddelijke lichaam. Ik mis Noah, ik mis hem. Noah! Noah, ligt ook nog steeds in het ziekenhuis, toch? Of heb ik zo lang in coma gelegen dat ik nu pas wakker ben en binnen de kortste keren weer naar school moet?! Noah, zou hij in het zelfde ziekenhuis liggen?

Opeens vliegt de deur open, mijn gedachtes van Noah vliegen in één vlaag weg. Ik kijk naar de deuropenning waar een bezorgde Bram binnen komt lopen, nou zeg maar rennen. "Wat is er gebeurd? Hoe is het gebeurd? Wanneer is het gebeurd? Door wat i-" Deze jongen maakt me moe, dus kap ik hem af door te zeggen: "Bram, Bram rustig oké? Ik heb alleen iets met mijn enkel alleen de doktoren hebben het nog niet onderzocht dus ze weten niet wat het is." Bram zucht van opluchting maar aan zijn gezichtsuitdrukking veranderd niets. Het staat nog steeds strak en bezorgd. "Oh, Anouk. Je hebt zo'n geluk, straks was je dood wat had ik dan tegen pap en mam moeten vertellen." zucht Bram als hij ernstig mijn gezicht bestudeerd. 

"Anouk?" zwak open ik één oog, Bram zit op een stoel naast mijn bed. Het is al licht in de kamer. Ik moet in slaap gevallen zijn. Langzaam open ik ook mijn andere oog, het licht is fel. Ik haat ochtenden, ik haat wakker worden. 

"Thank god, Anouk! Je bent wakker. Vertel mij nou eens, wat the fack er is gebeurd?" Zegt Bram die gefrustreerd zijn armen in de lucht gooit. Ik frons mijn wenkbrauwen, hoe durft hij... Hij, hij is me niet eens komen zoeken. Het waren Floor en Jason die me hadden gevonden, met de half dooie Jarmo. Hij, hij vroeg niet eens wat er aan de hand was. Lisa, Lisa is het probleem. God Damn. Hij was zo fucked up druk met Sandrina, hij liet Violet stikken. Lul.

POV Lisa

"Lisa Verkalk! Waarom ben je zo laat 'thuis' gekomen? We hadden je veel eerder verwacht, jij houdt je ook nooit aan je afspraken hé jongedame! En nu vinden we je hier, naast een jongen die we niet eens kennen! Hoe durf je hem hierheen mee te nemen?! En wat is er gebeurd met Leon, ik dacht dat je hém zo leuk vond?!" langzaam open ik mijn ogen, ik kijk recht in de ogen van mijn moeder. Haar ogen staan op vuur, ze is kwaad. Woest. Hoofdschuddend draai ik me op mijn zij en zucht. Dan kijk ik in de slapende ogen van Matthias, ik schrik me dood. Matthias dat is waar ook. Ik schiet overeind en kijk met paniek om me heen.

"Kom, ik loop wel even met je mee; naar je tent." Matthias steekt zijn hand naar mij uit en ik neem hem maar al te graag aan. Samen lopen we hand in hand over de camping. "Bedankt." mompel ik zachtjes, ik voel Matthias blik op mijn gezicht rusten. "Waarvoor?" Ik kijk hem aan, hij grijnst. "Gewoon, voor dit. Het is is lief van je." "Oh, geen dank. Ik doe alles, voor mooie meisjes." grinnikt hij.  "Casanova." zeg ik grinnikend als ik mijn hand uit de zijne haal en hem in zijn zij prik. 

Zo liepen we verder, soms stopte we even en plaagde we elkaar. Of Soms rende we opeens even achter elkaar aan. "Die Leon is echt een eikel." zei Matthias terwijl hij voor zich uit kijkt. Ik haal mijn schouders op, "Ach ja, ik zal daar gelukkig geen last meer van hebben." Matthias knikt. 

"Zo, we zijn er!" fluister ik, ik weet dat mijn ouders al zijn gaan slapen. Wat een wonder is, omdat ze me niet eens zijn komen zoeken. Ik ben zeker, vijf uur te laat of zo iets. Matthias knikt en kijkt me aan, ik trek hem naar me toe en druk een kusje op zijn wang. "Bedankt, nogmaals." fluister ik in zijn oor. Matthias grinnikt en trekt me opnieuw naar zich toe, hij wilt me een kus op mijn wang geven, maar op het laatste moment bedenkt hij zich en plant de kus op mijn lippen. "Geen dank." fluistert hij als hij zijn mond naar mijn oor brengt. Beduusd sta ik stil, zijn lippen waren zo zacht... Het was veelste kort. 

"Dag, Lisa. Ik spreek je nog wel." zegt Matthias zachtjes als hij naar mij zwaait en wegloopt, "Wacht." ik loop naar hem toe en druk een kus op zijn lippen. Gewillig zoent hij terug, ik voel zijn tong. Ik geef toestemming en daar staan we dan. Het is nog geen uur uit met Leon en ik sta al met een ander te zoenen... Ach, Leon deed het toen we nog hadden... 

"Blijf, slaap hier." fluisterde ik zachtjes toen ik Matthias achter me aan mijn tent ik trek.

"Mam! Het spijt, kunnen we zo verder praten alstjeblieft." als ik wenk naar Matthias. Mijn moeder zucht en mompelt iets onverstaanbaars en loopt dan hoofdschuddend weg. "Matthias, Matthias!" ik schud zachtjes aan zijn schouder. Een kreun verlaat zijn mond en dan draait hij zich mompelend om. "Matthias, mijn moeder is hier!" met een ruk schiet Matthias overeind, hij draait zich om en kijkt me met paniek in zijn ogen aan. "Shit!" mompelt hij gefrustreerd. Hij trekt zijn shirt over zijn hoofd, een beetje een teleurstelling, zonder shirt is hij zo aantrekkelijk. Maar goed, begrijpelijk wel. 

Nee, we hebben geen seks gehad. Maar Matthias had het warm en met shirt slapen was no-go voor hem en ik vond het geen enkel probleem.