Slechts een vakantie liefde?

Hoofdstuk 21

POV Anouk

Ik kijk toe hoe Floor en Jason Jarmo proberen op te tillen. Jason tilt Jarmo's benen op en Floor zn armen, het lijkt net alsof ze van plan zijn om met Jarmo Jonas in de wallevis te doen. Ik wil helpen maar het kan gewoon niet mn enkel doet zoveel pijn. Hij is ook helemaal dik geworden. "Denk je dat je zelf kan lopen?" vraagt Floor bezorgd. "Ja vast wel, het moet wel" zeg ik vastberaden. Floor geeft een bemoedigend knikje. "op drie tillen we hem van de grond, oke?" vraagt Jason aan Floor. "Komt voor de bakker". Antwoord Floor. Zelf probeer ik ook op te staan. Ik duw mezelf van de grond af en ga op mn been staan waarvan de enkel geen pijn doet. Als ik voor zichtig probeer mn 'gewonde' enkel op te grond te zetten gaat er een felle steek door mn voet heen. "Au!!" gil ik en pak mn enkel stevig vast waardoor ik weer op de grond val. "Oh god Anouk, gaat het wel?!" roept Floor bezorgd. "Ja ja het gaat wel zorg jij er nou maar voor dat je Jarmo niet loslaat". "Oke als jij het zegt" zegt Floor niet gelovend. "ben je er klaar voor?" vraagt Jason aan Floor. "helemaal" zegt ze als ze haar aandacht weer heeft gericht op Jarmo en Jason. " drie, twee, een". Tegelijker tijd tillen Floor en Jason Jarmo op. " okee en nu maar zorgen dat we een ziekenhuis vinden in the middle of nowhere" zeg ik een beetje triest. "Tsja" reageert Jason. "Oke Anouk je kan dit " zeg ik tegen mezelf. Ik tel tot drie en duw mezelf weer op een been. Ik probeer niet meer mijn andere voet op de grond te zetten want dan gebeurt er precies hetzelfde als wat er net gebeurde. Als ik goed sta en m'n evenwicht heb gevonden hinkel ik achter Jason en Floor aan die een stukje vooruit zijn gelopen.

POV Violet

Ik loop nu samen met Leon al een paar uur rond te dwalen door het bos. "Is het nu uit tussen jou en Lisa?, want jullie hadden flinke ruzie". Leon haalt z'n schouders op "ik heb werkelijk geen idee". Ik reageer niet meer want volgens mij vind hij dit niet zo'n fijn onderwerp

om over te praten. Dit lijkt me een goed moment om elkaar een beetje beter te leren kenne want ik ging eigenlijk nooit zoveel met Leon om. "Dus zeg is Leon, wat is je lievelingseten?". Leon kijkt verbaast op me neer maar glimlacht dan toch. "sushi, en de jouwe?" "Lasagne met extra veel kaas" zeg ik terwijl ik naar boven kijk. "Wat is je lievelingskleur? vraagt Leon als hij weer voor zich kijkt. Ik kijk ook weer voor me uit en antwoord dan "paars, en die van jou?" "Zeeblauw". "Wanneer heb je je eerste kus gekregen en van wie?" vraag ik met een enorme grijns op mn gezicht. Leon kijkt me grijnzend aan. "Zou je wel willen weten he, kleintje". " jaaa klopt dat zou ik inderdaad willen weten". Zeg ik met een nog grotere grijns op mn gezicht. "Oke goed dan, ik heb mn eerste zoen van Melissa gekregen". "Wie is die Melissa?" "Mn allereerste echte liefde, totdat ik erachter kwam dat ze vreemd ging, ik heb het dan ook meteen uitgemaakt" "ohw" zeg ik niet wetend wat ik zou moeten zeggen. "En ik heb mn eerste zoen iets van drie jaar geleden gekregen" "ooh okee". Ineens zegt Leon "he zijn dat niet voetsporen" en wijst naar inzakkingen in de drassige grond die de vorm aannemen van voeten, die uiteindelijk leiden naar een nog donkerder stuk in van het bos. "Ja misschien wel" zeg ik en loop er naartoe. Als ik heel goed kijk zie ik een woord staan in de waarschijnlijk afdruk van een schoen. "Ik zie alleen deze letters" zeg ik tegen Leon die er ook naartoe is gelopen. "De J, de R, de A en de N" "aan elkaar is dat JORAN" zegt Leon. "Maar ik ken geen schoenmerk dat JORAN heet" zeg ik peinzend. "maar er bestaat wel een schoenmerk dat JORDAN heet" zegt Leon triomfantelijk. "Ja inderdaad, misschien is iemand van de groep hier langsgelopen!" roep ik blij. "wie had er allemaal jordans aan van de groep?" vraag ik. "Uhh Floor en Jason dacht ik" antwoord Leon uiteindelijk. " ja volgens mij ook, misschien zijn zij hier wel langsgelopen!" roep ik weer blij uit, met weer nieuwe moed in me om door te gaan.