Slechts een vakantie liefde?

Hoofdstuk 27

POV Noah

Floor belt ondertussen Violet terwijl Jason gefrusteerd door de kamer ijsbeert en om de seconden een hand door zijn haar haalt. Dat doet hij altijd als hij gestrest of paniekerig is.

Ik vraag me af in welke kamer Anouk ligt, ik mis haar zo erg. Die perfecte glimlach, dat mooie haar, prachtige ogen. Ik zucht onhoorbaar. Dan bedenk ik me ineens iets; Ik zou kunnen vragen aan een van de zuster of ik haar mag bezoeken. Dan zou ik haar eindelijk weer is kunnen zien. Ik zucht weer onhoorbaar.

Floor is klaar met bellen en staat gefrustreerd aan het voeteneinde van mijn bed. ''Noah ik denk dat ik maar eens ga, ik ben nogal moe door dit alles.'' zegt ze en zucht van vermoeidheid. ''Ik ga met haar mee.'' zegt Jason en ook hij kijkt vermoeid uit zijn ogen. ''Ja dat is goed, ik red me wel.'' zeg ik en glimlach naar ze. Beiden glimlachen ze terug en lopen traag de kamer uit.

Niet veel later komt er een zuster de kamer binnen om alles even te checken. ''Can i ask you something?'' vraag ik met mijn ultiem goede Engels. ''Yeah sure, what is it?'' vraagt ze met een warme glimlach. Ik glimlach ''Is it possible if I visit someone who is also here in this hospital?" ''Actually, it isn't but...'' ze kijkt even bedenkelijk en ik blijf haar hoopvol aankijken. Uiteindelijk glimlacht ze en zegt ''Only for you I'll make an exception. Because I think this is so sad, you're on holiday and then this happend.'' ze glimlacht opnieuw naar me. ''Thank you, I appreciate that. A Lot.'' zeg ik en glimlach oprecht naar haar. ''Who would you like to visit then?'' vraagt ze na een tijdje. Lang hoef ik niet na te denken, eigenlijk wist ik het vrijwel zeker meteen al. Ik bedoel, Anouk! Wie anders, het is niet dat ik iemand anders echt ken. Ik bedoel wie was het ook al weer Joram? Jarmo of zo? ''I would like to visit Anouk Wilson.'' zeg ik met een nog grotere glimlach dan net. ''Anouk Wilson you say, i'll go take a look for you.'' zegt ze en verlaat de kamer weer.

Ik had nooit gedacht dat zusters zo aardig voor je konden zijn. Even later komt ze terug en zegt met een grote glimlach ''I've got some good news, you can visit Anouk tomorrow from nine to ten, if that's okay.'' ''That's better than okay, it's perfect! Thank you!'' zeg ik met een oprecht grote glimlach. ''You're welcome.'' zegt de zuster en weer verlaat ze de kamer. Eindelijk zie ik Anouk morgen weer. En met mijn gedachten bij Anouk val ik in slaap.

POV Jarmo

Langzaam open ik mijn ogen, maar knijp ze al snel weer stijf dicht door het felle witte licht. Na nog een paar keer proberen lukt het me eindelijk om mijn ogen open te houden. Ik kijk beduusd om me heen, en vraag me af hoelang ik wel niet buitenwesten moet zijn geweest. Overal piepen apparaten en naast me ligt een jong klein meisje te slapen.

Als ik probeer overeind te komen overspoeld een misselijk gevoel me, en plof ik weer terug met mijn hoofd op het kussen. Dan komt ineens een zuster de kamer binnengelopen.''Ah I see you're awake.'' zegt ze met een glimlach terwijl ze naar me toe loopt en dingen opschrijft. ''Yeah, but where am I?'' vraag ik vermoeid. ''Sir, you're in a local hospital in Italy.'' zegt ze met een lieve glimlach. ''But why am i here?'' ''A friend of you brought you here, you were all passed out but your friends told me some sort of insect has bitten you but further they didn't knew a thing.'' Ik knik een beetje versufd naar haar en ze verlaat de kamer weer. Ik staar een tijdje naar het plafond in gedachten verzonken.

Waar zouden de andere nu zijn en wat zouden ze doen. Ik schrik als de deur keihard wordt opengetrapt. In de deuropening zie ik een uitgeputte Leon staan en een wit weggetrokken Violet staan. Leon trekt Violet mee de kamer in en zet haar op een stoel naast het bed en gaat zelf op een andere stoel zitten. Ik kijk naar Violet en ze is al weer een beetje bijgekleurd. Dan begint ze ineens hysterisch hard te huilen en het verbaast me dat het kleine meisje naast mij nogsteeds niet wakker geworden is. ''Hé Violet wat is er?'' vraag ik bezorgd aan mijn kleine zusje. Eerst kijkt ze met betraande ogen naar me, maar dan kijkt ze ineens een beetje boos. ''Nou wat denk je zelf Jarmo, ik krijg ineens een telefoontje van Floor dat je in het ziekenhuis ligt en dan vind je het gek dat ik begin te huilen, er had wel iets heel ergs gebeurd kunnen zijn.'' "Ja, dat had gekund maar gelukkig is het niet heel erg dus je hoeft je geen enkele zorgen te maken.'' zeg ik met een knipoog. Violet glimlacht klein naar me. En ik glimlach geruststellend terug.