Slechts een vakantie liefde?

Hoofdstuk 17

POV Anouk

Wat denkt die meid wel niet?!?! Is ze niet goed in d'r hoofd geworden. Mij zomaar zitten uitschelden, en daarna ook nog zo onschuldig zitten doen. Ugh ik HAAT zulke mensen. Denk ik in mezelf. "Anouk?" Vraagt een lieve warne stem naast me. Ohw ja ik lig weer in Jarmo's armen nadat hij me op de grond had laten vallen, want mn enkel doet nogsteeds vreselijk veel pijn. "Jaah wat is er Jarmotjeeeeeeeeeeee?" Zeg ik met een kinderachtige stem. " een we zijn verdwaald zoals je ziet en twee,waarom liep je ineens zo boos weg?" Ik kijk naar boven en tegelijker tijd kijkt Jarmo naar beneden. Ik kijk in zn prachtige glinsterende ogen. Langzaan komen we dichterbij, als zijn lippen bijna die van mij aanraken besef ik wat ik doe en zeg " uhhm gewoon Lisa zei een vervelende opmerking waardoor ik boos werd" ondertussen zijn mijn wangen zo rood geworden als tomaten. In Jarmo's ogen zie ik de teleurstelling. "Oh dat is niet aardig van Lisa" " nee klopt" zeg ik een tikkeltje ongemakkelijk. Opeens valt mijn oog op een zwak lichtje heel ver in de verte. "He Jarm" zeg ik. "Hmmm" antwoord Jarmo onduidelijk terug. "Ik zie daar een lichtje misschien wel de camping" " ja misschien wel, laten we kijken". Zegt Jarmo en loopt met mij in zijn armen naar het lichtje toe.

POV Jarmo

Ik zucht geluidloos en kijk naar Anouk. Ze is zo mooi maar volgens mij heeft ze dat niet door. Ik zucht nog een keer geluidloos. Het lichtje word steeds feller en feller. Opeens beginnen mn armen te branden, steeds meer. Op een gegeven moment word het te erg. Waarschijnlijk van het lange dragen. " anouk zou je kunnen lopen want mn armen doen vreselijk veel pijn" zeg ik met een verbeten gezicht. " oh ja tuurlijk" zegt ze en gaat op de grond staan. Ze gaat even door haar enkel maar blijft sterk overeind staan. Na een tijdje stopt het branden. "Kom" zeg ik en pak Anouks hand. Tot mijn verbazing trekt ze haar hand niet los. Hand in hand lopen we verder naar het lichtje toe.

POV Violet

We zitten hier nu al zeker een anderhalf te wachten maar Anouk en Jarmo zijn nogsteeds niet terug. Ondertussen hebben we gier een kampvuur gemaakt om ons warm te houden. Ik kijk naar Sandrina en Bram, Sandrina zit helemaal tegen Bram aangeplakt als een bacterie. Dan kijkt Bram ineens recht in mijn ogen. Zijn lichtbruine ogen zijn de mooiste ogen die ik ooit heb gezien, met die glinsteringen waardoor ze nog mooier zijn, je zou erin kunnen verdrinken. Maar jammer genoeg ziet hij me niet staan.........

POV Bram

Ik kijk een beetje rond de kring waarin we zitten totdat mijn ogen worden vast gehouden door een ander paar ogen. Dan zie ik dat die paar ogen bij Violet horen. Haar ogen zijn zo mooi, donkerbruin wat in het midden iets lichter word. Gewoon te mooi voor woorden. Ik word gewekt uit mijn gedacht door Sandrina die met een stomp geeft. " he luister je wel naar me of niet soms?" Zeg ze een tikkeltje beledigd. "Uuh ja ja ik luister" "mooizo want ik was gebleven bij het stuk.. Verder hoor ik het niet meer want met mijn gedachte zit ik weer heel ergens anders.