Kεφάλαιο 5

27 3 0
                                    

Για να είμαστε δίκαιοι πρέπει να δώσουμε κάποια εύσημα στην Δήμητρα. Δεν άρχισε να ουρλιάζει ούτε μου έκλεισε την πόρτα κατάμουτρα. Με κοίταξε με ένα σοκαρισμένο βλέμμα που ταίριαζε με το δικό μου. Σκέφτηκα γρήγορα πως ίσως ήταν καλύτερα να δοκιμάσω την τύχη μου σε άλλο όροφο, αλλά άκουσα ξέφρενα βήματα να ανεβαίνουν τις σκάλες, οπότε ψιθυροούρλιαξα ένα «Στην άκρη», την έσπρωξα μέσα, μπήκα και εγώ και έκλεισα και διπλοαμπάρωσα την πόρτα πίσω μου.

Καθίσαμε και οι δύο για μερικά δευτερόλεπτα με το αυτί μας στην πόρτα μέχρι που τα βήματα μας προσπέρασαν και έσβησαν.

Ευτυχώς ήμουν ασφ-

«ΤΙ ΣΤΟΝ ΠΟΥΤΣΟ ΚΑΝΕΙΣ ΕΔΩ ΜΕΣΑ;;», ούρλιαξε η Δήμητρα και παραλίγο να βγάλω κραυγή από το ξάφνιασμα μου.

«Σκάσε! Θα σε ακούσουν»

«Ποιοι σε κυνηγούν; Η αστυνομία μόδας;;»

«Σου είπα σκάσε»

«ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΚΥΝΗΓΑΤΕ ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ!! ΕΛΑΤ-»

Πήγε να ανοίξει την πόρτα και εγώ χίμηξα πάνω της. Την έριξα πάνω στο χαλί οπού αρχίσαμε να κλωτσιόμαστε και να βαράμε η μία την άλλη, εγώ προσπαθώντας να της κλείσω το στόμα και εκείνη προσπαθώντας να φτάσει την πόρτα. Σκέτος σκυλοκαβγάς σου λέω. Με πολλή προσπάθεια κατάφερα να πάρω το πάνω χέρι και να της κλείσω την τρύπα που αποκαλεί στόμα με το χέρι μου. Όταν πήρα μερικές ανάσες προσπαθώντας να ηρεμήσω μου πέρασαν από το μυαλό μερικά πράγματα:

1) Δεν ήταν βαμμένη. Το ότι ήταν στο σπίτι της δεν είχε σημασία. Ήταν γνωστό πως η Δήμητρα βαφόταν με το πρώτο φως της ημέρας και δεν ξεπλενόταν μέχρι να πάει για ύπνο. Το να δεις την Δήμητρα άβαφτη ήταν πιο σπάνιο και από τετράφυλλα και τους μονόκερους.

2) Φορούσε ένα μαύρο φούτερ. Η Δήμητρα δεν φορά ποτέ μαύρο. Η Δήμητρα δεν φορά ποτέ φούτερ.

3) Το σπίτι ήταν μαύρο χάλι. Και δεν έφταιγε το γεγονός πως μόλις είχαμε ένα καυγά. Βάζα ήταν σπασμένα και φωτογραφίες ήταν σχισμένες.

4) Τα μάτια της Δήμητρας ήταν κατακόκκινα. Και δεν εννοώ κόκκινα από την οργή ή κόκκινα επειδή ήταν κόρη το διαβόλου (είμαι βέβαιη για αυτό, μαζεύω αποδείξεις στον ελεύθερο μου χρόνο) Ήτα κόκκινα λες και είχε ρίξει σαπούνι ή .. έκλαιγε; Κλαίνε τα τέρατα;

Πρέπει να είχα παγώσει για λίγο γιατί, η Δήμητρα δάγκωσε το χέρι μου ΔΥΝΑΤΑ και με έσπρωξε από πάνω της. Τέλεια τώρα αιμορραγούσα από το γόνατο, τον αγκώνα και την παλάμη. Γιούπι!

The Wrong MomentWhere stories live. Discover now