«Χαθήκαμε.»
«Σκάσε. Είμαι σίγουρη πως θα φτάσουμε από λεπτό σε λεπτό.»
«Θα βρούνε μετά από χρόνια τους σκελετούς μας. Θα πεθάνουμε τις δίψας και θα κατασπαράξουν τα κουφάρια μας τα αγρίμια.»
«Ίου», γκρίνιαξα, «μπορείς να σταματήσεις να είσαι τόσο αηδιαστικός; Οι οδηγίες λένε πως το σπίτι βρίσκεται μισή ώρα περπάτημα μες το δάσος. Και μιας και δεν έχουμε φύγει από το μονοπάτι, υπολογίζω πως το σπίτι είναι..»
Το μονοπάτι έστριβε και αντίκρισα την μονοκατοικία.
«...ακριβώς μπροστά μας. ΔΙΑΛΕΓΩ ΕΓΩ ΥΠΝΟΔΩΜΑΤΙΟ ΠΡΩΤΗ!»
'Έδωσα πειραχτικά μια μπουνιά στο μπράτσο του Μάριου και έτρεξα τα τελευταία μέτρα. Έσκυψα γοργά και μάζεψα το κλειδί κάτω από το χαλάκι και ξεκλείδωσα την πόρτα.
Το σπίτι ήταν μέτριο σε μέγεθος και λογικά δεν θα εντυπωσίαζε, αλλά στα μάτια δύο φοιτητών, συνηθισμένοι στα μικρά, στενόχωρα και βρώμικα, μα φθηνά διαμερίσματα, έμοιαζε με παλάτι. Άφησα την βαλίτσα μου στο χολ και πέρασα σαν σίφουνας εξερευνώντας τα δωμάτια. Μέτρησα τρία υπνοδωμάτια και αποφάσισα ευθύς ποιο ήταν το αγαπημένο μου. Δεν ήταν το μεγαλύτερο μα είχε ένα γιγάντιο κρεβάτι, το δικό του μπάνιο και το σημαντικότερο, ένα μεγάλο παράθυρο που έβλεπε στο δάσος. Θα μπορούσα να χαζεύω για ώρες, μα με διέκοψε ο Μάριος που σκόνταψε πάνω στην βαλίτσα μου και μου φώναξε να την μαζέψω αλλιώς, θα της έβαζε φωτιά στο τζάκι που είχαμε στο σαλόνι. Έτρεξα προς το μέρος του...
«Ευτυχώς ήρθες, μια ώρα σε περιμεν- εεεε που πας;»
...και τον προσπέρασα μπαίνοντας στο σαλόνι
«Ουάου έχουμε τζάκι;; Αυτό είναι τέλειο!», γέλασα και σε μια τρομερά ώριμη κίνηση εκ μέρους μου, άρχισα να χοροπηδώ στον καναπέ. Ο ηλίθιος συνεταίρος μου, μουρμούρισε πως θα μου έβαζε εμένα φωτιά και πήγε να εγκατασταθεί στο διπλανό υπνοδωμάτιο από το δικό μου.
Μετά από όλο το ταξίδι και την μισή ώρα περπάτημα με είχε πιάσει η πείνα.
Στράφηκα στην κουζίνα και άρχισα να εξερευνώ ανοίγοντας τα συρτάρια και ψάχνοντας κάτι φαγώσιμο. Σε ένα ψηλό ράφι, που χρειάστηκε να ανεβώ πάνω σε μια καρέκλα για να φτάσω, βρήκα μερικές κονσέρβες που πρέπει να κατασκευάστηκαν το 1821 μα έλεγαν πως λήγουν το 2050 οπότε καλά είμαστε.
«Έχεις όρεξη για όσπρια;», φώναξα δυνατά για να με ακούσει ο Μάριος.
«Όχι ιδιαίτερα. Τι άλλο έχει;», ήρθε η απάντηση.
ESTÁS LEYENDO
The Wrong Moment
AcciónΤη λάθος στγμή είπες το λάθος πράγμα. Τη λάθος στιγμή βρέθηκες στο λάθος μέρος. Τη λάθος στιγμή είδες το λάθος θέαμα. Τη λάθος στιγμή γνώρισες το σωστό άτομο. Με τόσες λάθος στιγμές, μπορεί να βγει κάτι θετικό;
