PARANOYAK

2. bölüm ; Öküz

Bir süre kapıya yaslanıp, şoförden bir açıklama yapmasını , bekledim yanımda ,kulaklığımıda almış olsaydım, müzik dinleyip can sıkıntımı, hafifletebilirdim.Ama unutmuştum. En gerekli anlarda yanımda, olmayanlar listesine, kulaklığımıda ekleyip, sıkıntılı bir nefes alıp, verdim . Bekle bekle bekle... adamdan ses çıkmayınca ,dolmuşta ki diğer insanlara dikkatlice baktım. Gördüğüm manzara karşısında sıkıntım ikiye katlandı. Anasını... dolmuş ağzına kadar insan dolu ,Polis girse mülteci diye adamı tutuklayıp bizi başka ülkelere dağıtırdı.Dolmuş yolcu dolu ,ama kimsede çıkıp demiyor kapı ne zaman düzelir diye "hepsi Allaha emanet" diye sessizce homurdanip daha fazla dayanamayarak ,

"Ya bu nasıl bir şey ya ilk dolmuş deneyimimde dolmuşta mahsur kaldım birazdan pankart açıp, üzerinde" kurtarın beni" yazıp cama yapıştırsam hiç şaşırmayın" diye sesimin tonuna dikkat etmeden konuştum.

Tamam kabul ediyorum, bağırdım. Ama çok sıkılmıştım ve aşağıya inip yeni okuluma yürüyerek gitmek zorundaydım ,okulun yerini bana babam tarif etmişti ve Babama havalı bir şekilde, okulu tek başıma da bula bilirim. Demiştim,Oysaki şu lanet dolmuşta sıkışıp kaldım.

"Bir daha asla !dolmuşa binmeyeceğim!" diye kendimi ,tembihlemeyi de ihmal etmedim .
Etrafıma baktığımda herkesin gözü üstümdeydi. Bazıları bana destek verircesine şoföre birşeyler söylerken, bazıları da benim bu hareketime karşılık "Terbiyesiz "diye kendi aralarında fısıldaştılar.

Bunu yapan tabiki de yaşlı teyzelerdi. Zaten aksi de olamzdı.Genç bir kız yada genç bir erkek söyleseydi ağzının payını vermesini iyi bilirdimde yaşlılar olunca saygıda kusur yapmam. Bunun sebebi de ne Nenelerimi ne de Dedelerimi hiç görmediğimden kaynaklanıyor, olmalıydı bütün bunları düşünmeye dalmışken, duyduğum sesle, irkildim ve derin düşüncelerimden sıyrılıp kendime geldiğimde nihayet,beklediğim açıklamayı yapmak üzere şoförün yanında oturan 18_19 yaşlarındaki çocuk ayağa kalktı, açıklama yapmak için. Ön tarafta olduğu halde, bütün bedenini görebilmiştim. Çünkü çocuk ön koltukta ayakta dikiliyordu. Çocuğa baktığımda ; önüne düşen sarı düz saçları ,koyu mavi gözleri, üzerinde siyah deri ceketi ile gerçek anlamda film artistlerini aratmıyordu. Nefes kesici derecede yakışıklıydı .Ben çocuğu süzüp kendi kendime acaba karekterimi ,kusurlu diye düşünüyordum eee ne demiş büyüklerimiz" Her güzelin bir kusuru vardır. Tamam o kızlar için söylenir ama Buda erkek güzeliydi ."

Ben bu düşüncelerle kaptırmış giderken,  çocuk kendini dahada yukarı kaldırıp, açıklama yapmak için yalandan öksürdü.Sanırım şoför kapı ile ilgilendiği için konuşma fırsatı bulamayıp bu çocuktan açıklama yapmasını istemişti. Ben çocuğu süzerken ,çocuğunda bana bakmasıyla göz göze geldiğimizde , gözlerimi başka bir yine çevirdim.

çocukta: " Sayın yolcular; Teknik bir arıza dan dolayı kapıda bir sorun var. Lütfen anlayış gösterip, kapının açılmasını bekleyiniz" dedi kibar bir tavırla. Yakışıklı olduğu kadar ,kibardı da sanırım cevabımı almıştım bunun hiçbir kusuru yoktu ."kusursuz" lakabını da taktım "Aman bana ne Allah sahibine bağışlasın" diye kendimi azarladıktan sonra, çantamdan cüzdanımı bulup, içinden hiç saymadan elime geldiği kadar para çıkartım çünkü ;dolmuşta ilk defa biniyordum .Ve ne kadar ücret vermem, gerektiğini de bilmiyordum. Çıkardığım parayı ,şöföre uzatması için oradaki bir yolcuya uzatıp,hanım hanımcık bir tavırla ricada bulundum. Her ne kadar beceremesemde adam elimden parayı alıp, şöföre uzatığında ,adama gülümseme ye çalıştım.

Arıza hala düzenlemişti ve ben git gide buğulacakmışım gibi hissediyordum.Dar alanlarda hep boğulucakmış gibi hissediyordum. Sanırım yaptığım kötü şeylerin ,beni seven kişileri birer birer yok etmenin, onlara yaşattığım acıların bedelini hala ödüyor olmalıydım.Ben eski, kötü günlerimi düşünce, nerdeyse ağlayacak gibi olduğumu anlayıp, ellerimle gözlerime hava yapıp, gözyaşlarımı geri gönderdim. Ardından saçlarımı, geriye atıp derin bir nefes aldım. Kötü hissediyordum okula gitmek yerine, her zaman gittiğim o uçurumun kenarına ,gitmek istiyordum.