Doğruluk mu cesaret mi?
Doğruluk deseydi ne olacaktı?
Paranoyalar ,acılar olmayacak mıydı
Zamanında verdiği cesaretlik sözü
Onu acıya götürdü ve acı
Ona aşkını verdi.
Şimdi hata mı yapmıştı zamanında söylediği acı söz olmasa gerçek aşkı bulabilirmi...
Sabah sabah ebesini..., kulağıma tırmalayan,bir sesle uyandığımda.alarm çalıyordu. Normalde alarm kurmazdım.Ama erken kalkmam gerekiyordu , çünkü bugün lanet olası, 1 yıl önce atıldığım okuluma ,yeniden başlağacaktım .Tek bir farkla; artık okul babamın dı. Amerika'dan döneli ,2 ay olmuştu. Babam beni okumam için, oraya yollamıştı. Ya da başından atmak için, Ama oradaki okulumdan da başarıyla, ATILDIM . Diğer okullardan atıldığım gibi. Hayatım boyunca babam ona benzeme mi istediğini, vurguluyordu.
Ama ben asla onun gibi bir adam olmak istemiyordum.Tamam asi , hatta serseri bir yapım var .Ama bunlar Annem olmadığından, yani sevgisizlikten kaynaklanıyor, olmalıdı. Tamam Babam bana herşeyi alıyordu, ama sevgisini hiç göstermedi.
Annem öldükten sonra,Babam bana, Annemin yokluğunu artmamak için, elinden geleni yapmış olsa da . Bu annemin katili olduğu, gerçeğini değiştirmezdi. Her ne kadar inkar etse de, biliyordum. Annem; onun yüzünden intihar edip, ölmüştü.Babama karşı olan davranışlarım da, ona haksızlık yaptığımı düşünmeye başladığım, zaman ,mutlaka bir şey yapıp, beni bu düşüncemden uzaklaştırmayı, başarıyordu.
Babam benim bütün bu yaptıklarımdan, bile bile yaptığım hatalarımdan sonra, "Artık vazgeçer, beni okula göndereyemeyeceğini, hiçbir okulun beni, istemeyeceğini, yine birşeyler yapıp atılacağımı düşünüp ,pes eder." Diye düşünürken Babamın yaptığı son darbe ile, ben bile şok olmuştum.
Eski okulum olan,YALÇIN kolejini satın alıp ,AYAZ koleji olarak değiştirdi. Bu hareketi karşısında, Babama savaş açıp ,evden ayrıldım. 2 haftadır eve gelmiyordum.Babam; kartlarımı ve arabamı elimden almıştı. Ve gidebileceğim heryere de, haber vermişti .Bana yardım etmesinler diye. Gerçektende öyle oldu .
Hiçkimse yardım etmemişti bana . Yardım edebilecek, birkaç arkadaşım vardı. Ama onlarda benim ,Amerika ya gittiğimi öğrenince, yanıma gelmişlerdi. Ama ben aniden dönüp, onlara haber veremediğim için, Amerika'da kaldılar. Anca iki hafta dayanabilmiştim, Sokaklarda parasız ,pulsuz. Galiba babam haklıydı arabam ve kartlarım yokken ,yaşayamazdım. Dünde babamı arayıp, eve geri dönmek istediğimi söylemiştim. Babam bu hareketime , çok sevinmişti tabi şart koymadan duramadı" Bir şartla gelebilirsin, o okula gideceksin! " Dediğinden mecburen kabul etmiştim.
Bu yaptığı ile okula gitmek zorunda, bırakılmıştım. Normalde okul umurumda bile olmazdı.Ama, Babam beni kartlarımı ve arabamı almakla tehtit ettiği için, onu dinlemek zorunda kalmıştım. Yataktan kalkıp banyoya gittim.Banyo edip üstüme beyaz bir gömlek giyip bir iki düğmeyi iliklemdim. Siyah pantolonumu giydim .
Her ne kadar babam bana okul formasını giyip gel dediysede " o iş yaş" diyip aynada kendime baktım. Ardından aşağıya indim.Ayşe teyzenin yaptığı, güzelim kahvaltıyı bırakıp, hızla evden çıktım. Çünkü geç kalmamam gerekiyordu. Ve babam okulda beni bekleyecegini, söylemişti. Arabama binip , hızla sürmeye başladım. Bir süre ilerledikten sonra. Arabanın lastiği patlamıştı"Allah "kahretsin bir sen eksiktin." Diye lastiğe saydırmaya başladım.Tabi kendime de , çünkü yedek lâstik almamıştım.Ve o lanet Okula geç kalacaktım.sıkıntılı bir nefes aldım.Ve Şöförümüz olan murat 'ı aradım.ve arabayı bıraktığım yeri Tarif edip, fazla vaktim kalmadığı için Taksiye binmeye karar verdim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
