PARANOYAK

Yağmur_6. Bölüm

Odama dolan güneş ışıkları odamın her yerini dolduruyordu. Bu çok güzel bir manzara olsada gözlerimi rahatsız etmişti. Kafamı nereye çevirdiysem boştu yine ışıklar Bana ulaşıyordu. Bunun verdiği sinirle,

"Hay ben bu pencereyi açanın..ben daha sözümü bitiremeden,
"Eeee yapacaksın" annemin sesini duymamla dudaklarımı dişledim.Bittim Sanırım hemen bir şey uydurmam gerekiyordu.

"Hiççç ellerinden öpecektim."
Diye anneme küçük bir yalan söylemiştim.Gerçi son zamanlarda çok fazla yalan söylemeye başlamıştım.

"Hmm iyi madem aşağıya in de kahvaltı edelim. Ardından seni okula ben bırakacağım."Daha ağzımı açmadan" sakın gitmeyeceğim deme haftanın son günü ve gideceksin ! Ayrıca okuldan kaçıp durma artık ! "

Annem sabah sabah burnundan soluyordu. Belliki yine bir hastasını kaybetmişti.Ne zaman bir hastasını kaybetse böyle davranırdı. Bende böyle zamanlarda anneme asla itiraz edemezdim. Annemi mutsuz olduğumu belli eden bir şekilde başımla onayladım.Annem gerçekten çok sinirliydi normalde bana sevgi sözcükleri söyleyip öyle uyandırırdı beni.

Yataktan kalkıp banyoya ilerledim rutin işlerimi halledip.Saçlarımı taradım.Lanet ettiğin okulumun formalarını giyip hazırlıklarımı bitirdim hiç bir makyaj yapmadan odadan çıkıp aşağıya indim.Gerçekten ölü gibi duruyordum.Merdivenleri inip mutfağa ulaştım canım hiç bir şey yemek istemiyordu." Günaydın güzel kızım" diyen aslı teyze bakıp  "Günaydın aslı teyze."Diyebildim boğuk çıkan sesimle.

"Hadi meleğim kahvaltı et ve seni okula bırakayım geç kalma." Annemin sesi az öncekinin tam tersi oranda çok mutlu geliyordu.Artık alışmıştım onun bu ani duygu değişimlerine.

" Anne canım istemiyor artık gidelim mi? "
Sesim gerçekten çok bitkin çıkıyordu sonuçta Emir denen o ayaklı ego beni  sürekli tehdit edip duruyordu. Ondan korktuğumdan değil tabiki ama canımı sıkıyordu. Kaldıki  sınıfta oturacak bir yerim dahi yoktu ama bunu tabi ki de anneme söylemeyecektim. Benimle sınıfa kadar geldiğini düşündümde, çok ezik bir duygu olurdu sürekli"Velisi getirmiş" falan derlerdi.

" Peki o zaman hadi gidelim"başımı sallamakla yetindim isteksizce arabaya yöneldim Annem kapıyı açıp sürücü koltuğuna yerleşince bende arkaya geçtim.Okula gelene kadar annemin ilginç sorularına maruz kaldım" okulun nasıl gidiyor ,yeni arkadaşlar edindin mi?, Alışabildin mi? " Anne bir dur daha dün bir bugün iki artı zaten bu okulda uzun süre kalmayacaktım. Sorduğu soruların hepsine umursamaz bir tavırla" Hayır" Dediğimde Annem üzgünce aynadan bana bakıp duruyordu.

Okula vardığımızda Annem arabayı okulun garajına park edip Yanıma geldi. Ne yani benim için mi gelmişti buraya. Hayır ya o lütfen benim için gelmemiş olsun lütfen." Hadi kızım yürüsene, Kemal amcanla konuşacaklarım var" sesi çok keyifli geliyordu.Bu  durum canımı bayağı sıktı.Zaten müdür anneme sürekli okuldan kalktığımı anlatmıştı daha ne konuşacaktı ki müdürle" Yok artık sende mi benimle çeleceksin" İnanmayan gözlerle anneme baktığımda tek kaşını kaldırarak.
" Bir sakıncası mı var? " Sorusunu yönelttiği halde cevap beklemeden okulun içine doğru  ilerledi bende arkasından  söylene söylene gittim.
Annem beni sınıfıma gönderip arkamdan el salladı bu durum hiç hayra alamet değildi.

Sınıfa dalar gibi girdiğimde herkesin gözü üzerimdeydi yine sıra sıkıntısı vardır diye  düşünüyordum ama çözülmüş gibi duruyordu.

" Yağmur'cuğum hoşgeldin.Derse başlayacağız sırana geçer misin?"

Yine aynı sarışın hocanın sesini duymamla Sınıftan gözkerimi ayırıp hocaya baktım yine bir arıza çıkartmak isterdim ama annem daha okulda ,müdürün odasındaydı ve bu intihar gibi birşey olurdu. Hoca bana tebessüm ediyordu ve çok tatlı bir hocaya benziyordu bende hocaya tebessüm edip sınıfa çevirdim başımı gözüm yine o öküzün sırasına kaydı. Yine ölümcül bakışlar atıyordu. Bende aynı şekilde karşılık verip göz devirdikten sonra oturacak bir yer aradım gözlerimle sınıfı taradıktan  sonra gözüme yeni birisi çarptı.
Doğru bende yeniydim ama sınıfa ilk geldiğimde bana güldüklerinde hepsini süzmüştüm ama bu çocuk yeni gelmiş olmalıydı her ne kadar yeni olsada bana hiç yabancı gelmiyordu.Ben çocuğa kısık gözlerle bakıp nerden tanıdığımı anlamaya çalışırken çocuğun bana gülümsemesi ile o gülüşü nasıl da unutmuştum bu o çocuktu."Kusursuz" sessizce yanına giderken duyduğum sesle bir an duraksadım" Hocam yağmur Burda oturuyordu." Bu Emir'in sesiydi. Anlamıyorum   daha geçen gün yanına oturdum diye beni öldürecekti şimdi ne değişti .