Nurse At Your Service(R18)

Chapter 10

A/N: Hey! Hahaha After 69 years nakapag-update na rin!. Akala ko kasi walang magbabasa neto. Huhuness.

1 week later..

Ngayon ang operasyon ni mama. Dinala siya sa PHC para doon operahan sa puso.

Kami ni Liam? Walang palyang tawag at text pero kadalasan ko itong nirereject at sinasabing busy kahit hindi naman talaga.

Halos isang linggo na akong naparati sa mansiong ito at ang masasabi ko lang ay I feel well relax and enjoy.

Yes I enjoyed lahat ng ginagawa namin ni Lucein. Gabi gabi ay walang palya ang pag manyak niya saakin. Hindi niya pa nakukuha ang aking pagkababae. Ang tanging ginagawa lang namin ay ako ang nagpapaligaya sa munti niyang alaga.

--

Hindi ako mapakali dahil sa kondisyon ni mama. Pianayagan ako ni Mrs. Amy na dumalaw sa ospital pero siguraduhin ko raw na umuwi ako sa tamang oras. At ayaw na ayaw niyang may kasama akong ibang lalake.

Hindi ko maintindihan kung bakit kailangan si Zayn lang ang kasama ko?

Wala naman sa usapan naming bawal ako makipagkita sa boyfriend ko at alam niya na may boyfriend ako.
Pero pinagbabawalan niya ako. Para saan ang dahilan?

Gusto niya ba na matali ako sa anak niya? Kung tutuusin kapag natapos ang operasyon ni mama maaari akong umalis sa kahibangan kong ito. Pero napaka walang hiya ko naman kung ganoon? Hays.

Hindi ko na alam ang dapat na gawin ko.
Papunta ako ngayon sa PHC para sa operasyon ni mama. Ngayon ang schedule ni mama para sa pagsalang sa mga test na gagawin sa kaniya.

Hindi ko alam kung bakit labis ang kaba ko sa mga oras na ito. Halos kumawala ang puso ko sa dibdib ko.

Kasama ko ngayon si Liam na nag-aantay sa waiting area para sa results kung ooperahan si mama ngayon mismo o hindi. Mahigpit ang pagkakahawak saakin ni Liam dahil sa tindi ng kaba ko.

Mas kinabahan ako ng makita ko si Zayn na pasimpleng dumaan sa harap namin mismo. Tumigil pa ito na para bang pinagmamasdan ang mga mukha namin ni Liam.

"Whos that guy?" Pabulong na tanong saakin ni Liam.

"I dont know?" Pagsisinungaling ko. Tinignan ko si Lucein ng napakasama at sana Lord maintindihan niya to. Mejo lowgets panaman to.

"Parang baliw baka takas sa mental?" Pabirong sabi saakin ni Liam.

May gana pa siyang magbiro hababang ako ay mamamatay na sa kaba dahil hanggang ngayon ay hindi pa rin umaalis si Lucein sa harap namin. Hindi na ako nakapagtiis.

"My problema po sir?" Pormal na sabi ko kay Lucein at pinangdilatan ng mata. Halos pinagpawisan ang kamay ko dahil sa kaba.

Imbis sumagot si Lucein ay nagbuntong hininga ito at umalis sa harap naming dalawa, siguro ay nagets niya rin ang ibig kong sabihin.

Matagal din ang inantay namin ni Liam sa waiting area halos nakatulog na ako dahil sa tagal ng resulta kay mama. Mas matagal mas nakakakaba.

My lumapit saaming isang nurse, "Mam Sir, kayo po ba ang relatives ni Mrs. Rhys?" ani nito.

"Opo" sagot ko.

"Ma'am/Sir, sorry but Mrs. Rhys didn't made it, nasa kalagitnaan ng test ay bumigay ang katawan niya. Her heart and mind still fighting but her body doesn't, were very sorry ma'am." ani ng nurse.

Tanging pag tango ang naging sagot ko, a feeling of dumbfounded, hindi ko alam ang irereact ko dahil hindi pa halos nag sisink-in sa utak ko ang mga sinabi ng nurse saakin.

I just found myself staring at the starry night together with Liam beside me, dinala niya ako sa Top view para maglabas ng sama ng loob.

I cant see my whole reflection but swear I'm totally now a mess. Hindi ko alam kung ilang oras na akong umiiyak hindi ko matanggap na namatay na si mama na wala na si mama.

"I hate you! Bak-it sa lahat ng kuk-unin niyo si mama pa?! Why you're so cru-el to us? Now shes g-one youre happy? Now im suffe-ring youre happy?! I hate you!." I cried out loud. Bawat salitang binibitawan ko ay tinitignan lamang ako ni Liam.

Siguro ay dahil hindi niya alam kung paano ako ipapatahan sa pag-iyak.

Matapos sabihin saamin ng nurse ang nangyari kay mama ay hindi ko inabalang pumunta sa morgue dahil hindi ko kakayanin I totally collapsed pagkalabas namin ng ospital, kayat napagpasiyahan ni Liam na dito ako dalhin.

Halos kalahating araw kami nag-antay sa resulta at ito ang napala namin ni hindi ako nakaramdam ng gutom.

"Uwi na tayo, its already 10 ako na lang magaasikaso sa burol ni mama." mahinahong sabi ni Liam.

"Ihatid mo na lang ako sa bahay pupunta pa ako kina Mrs. Amy, huwag ka ng matanong. Huwag ng iburol si mama bukas na bukas ay ipali-libing na siya, hindi ko kaya ang ma-kita siya na nasa kabaong ng ilang araw at gabi, hindi ko matan-ggap." Kahit na anong pagmamatigas ko sa bawat salita ko ay hindi ko mapigilan ang humikbi.

"Alright" maikling tugon nito. Nang tumayo ako ay bigla nito akong niyakap at hinagod ang aking likuran, kahit kaunti ay nababawasan ang aking nararamdaman hes trying to comfort me with his warm hugs. "Sshhh im here dont be sad andito pa ako" pag-aalo nito.

Sa huling sandali ay pumunta kami sa morgue kung saan nakaratay si mama, nababalutan ito ng puting tela, kahit nasa malayo pa ako nawawalan ako ng ganang pumasok sa loob habang papalapit ako ng papalapit ay nawawalan ako ng control.

Tumakbo na ako papunta kay mama habang nasa likuran ko si Liam, unti-unti kong ibinaba ang telang nakabalot kay mama. Nanlumo ako dahil sa nakangiting mukha ni mama,

"Mama naman eh! Bakit mo ako iniwan? Ang daya mo naman mama eh,! Bakit masaya kapa mama na iniwan mo ako? Akala ko ba mahal mo ako? Mama naman eh ang daya daya mo!" Bulyaw ko kay mama habang yakap yakap ito. Napakalamig na ng bangkay ni mama.

"Mama! Sumagot kanaman! Mama ang daya mo." Halos pumiyok na ang boses ko kasisigaw kay mama kahit anong iyak at sigaw ko ay hinding hindi na si mama babalik pa.

"Ssshh, Maddy uwi na tayo." Mahinang sambit ni Liam saakin.

"Mama aalis na ako, mahal na mahal kita tandaan mo yan mama ha." Hanggang sa muling pagkakataon ay niyakap ko ito at hinalikan ko sa noo si mama sa huling pgkakataon.

Umalis kami ni Liam sa morgue ng napakabigat sa pakiramdam. Hindi pa din ako natitigil sa pag-iyak.

-
Hey dont forget to vote. Loveyou:* ng 69