Dedektif Okulum

~2~

Uyandığımda bir camın kırıldığını fark ettim. Bavulum da açılmıştı! Bavulun her yerini aradım. Çünkü içinde birkaç eşyam kalmıştı. Albümüm yoktu!
Birden Kumsal'ın sesini duydum:
"Ne oldu?"
"Biri albümümü çalmış!"
"Aa! Hırsız!"
Diyerek koşuşturmaya başladı. Çılgın olduğunu söylemiştim.
"Kız dur!"
Dedim. Bana baktı.
"Ne var?"
"Dedektiflik yapabiliriz!"
"Gerçekten!"
"Şimdi müdüre mi söyleyeceğiz?"
"Bilmem ki!"
"Heyecanlandım!"
"Ben de!"
O sırada müdürün sesi duyuldu:
"Tüm öğrenciler oda 3'e!"
Bu bizim odamızdı! Dedektiflik yapacaktık! Heyecandan her yerde zıplayasım geliyordu. Herkes içeri geldi. En son ise müdür...
"Bu hırsızlığı kimin yaptığını bulmanızı istiyorum. Bu arada başka kişiler de var. Bunlardan biri suçludur. Onun kim olduğunu bulacaksınız. İyi şanslar!"
Diyerek çıktı. O sırada siyah saçlı, siyah gözlü, beyaz tenli bir çocuk yaklaştı. Gözleri beyaz teninin içinde adeta ışıldıyordu.
"Selam. Ben Ahmet. Sabah uyanınca ne olduğunu anlatabilir misin?"
"Ben de Aylin. Hemen anlatayım. Sabah uyandım..."
Ben anlatırken o yazıyordu.
"Camı kırık görünce korktum. Bavulumun açık olduğunu fark ederek içine baktım. Albümüm yoktu. Sonrasında da Kumsal'a söyledim. Gerisini biliyorsun zaten."
"Peki teşekkürler. Bu arada memnun oldum.
"Rica ederim. Ben de."
Sonrasında uzaklaştı. Ben ise öylece kalakalmıştım. Kumsal'ın yanıma geldiğini fark etmedim.
"Aylin!"
Diye bağırmasıyla irkildim.
"Neden korktun?"
"Dalmışım da."
"Nereye?"
"Gözüm daldı."
"İşte nereye daldığını soruyorum."
"Herkesin gözü dalabilir."
"Aa! Doğru söylüyorsun."
Bu kızın feni kaçtı acaba? Merak ettim doğrusu. Omzuna vurdum.
"İşte ilk dedektiflik."
Dans etmeye başladı. Herkes buradaydı. Dürttüm.
"Herkes sana bakıyor."
Diye fısıldadığımda durdu.
"Azıcık heyecanlandım da."
Sonrasında bavulumun yanına gittim.
"Eğer eldiven takmıyorsa mutlaka parmak izi vardır."
Kumsal yanımda belirdi.
"Nasıl bakacağız?"
"Hiç film izlemedin mi?"
"İzledim."
"Bant getir."
Gözlerini büyülttü.
"Bant mı?"
"Evet."
"Niye ki?"
"Görürsün."
Hemen koştu. Geldiğinde elinde bant vardı.
"Nasıl yapacaksın?"
"İzle ve gör."
Diyerek bandı çeşitli yerlere yapıştırdım. Çekince izler çıktı. Tabi benim parmak izimin olması normaldi.
"Vay canına!"
Ağzını neredeyse bir metre açtı.
"Normal bir şey. Şimdi bunu herkese söyleyelim."
Odadan çıktım.
Herkese söyledikten sonra şüphelilerin yanına giderek onların parmak izlerine baktık.
İzler incelendi. Kime ait olduğu bulunmuştu. Siyah şapka takan, esmer tenli biri çalmıştı albümümü. Albümü aldım ve müdüre söyledik.
"O zaman şimdi bakalım."
Dedi ve kamera kayıtlarına baktı. Kayıtlara sadece o bakabiliyordu. İnceledi ve inceledi... Bize döndü.
"Gayet hızlı ve başarılı."
Gülümsedi.
"Geleceğin dedektifleri."
Mutlu olmadım değil. Bize geleceğin dedektifleri demişti. Herkes odasına çekildi. Kumsal bana baktı.
"Nereden biliyorsun?"
"Neyi?"
"Parmak izine nasıl bakıldığını."
"Filmlerden."
Güldü.
"Dedektiflik yaptık kız!"
"Evet."
Dedektiflik hayalimden de güzeldi aslında. Kumsal hemen yatağa attı kendini. Sırıtarak ona baktım. Bugün olanları düşünerek kendimi uykunun kollarına bıraktım.

SELAM OKURLAR! BÖLÜM BİRAZ GECİKTİ. BU ARADA DEDEKTİFLİĞİN NASIL YAPILDIĞINI PEK BİLMEDİĞİM İÇİN BİRAZ UYDURUYORUM.

ŞARKI:BTS-NOT TODAY

GÖRÜŞÜRÜZ
♡♡♡♡♡