Too Dark | Teen wolf S3B

(18)

Een aantal dagen sinds de toestanden bij de dierenkliniek. Isaac ligt nog altijd in het ziekenhuis, van Allison heb ik niet veel gehoord en voor de rest probeerde iedereen ervoor te zorgen dat Stiles niet in slaap zou vallen. Tegelijkertijd is pap onrustiger geworden, hoewel hij het lijkt te verbergen. Hij lijkt nerveuzer en houdt mij meer in de gaten. Het komt allemaal door dag nadat ik thuiskwam van de dierenkliniek.

Tanya merkte dat er iets was, ze wilde met me praten. Ze begon vragen te stellen over die dag bij het ziekenhuis, over waarom ik zoveel wegbleef. Ik gaf niet het antwoord dat ze wilde horen en ze begon haar stem te verheffen.

"Je vader en ik zijn het zat, skyler!" Tanya's ogen stonden wijd, ze was boos en gefrustreerd. "We liggen 's avonds in bed, en weten niet wanneer je thuiskomt, of je überhaupt thuiskomt en wat je aan het uitspoken bent 's nachts"

Ik haal mijn schouders op "ik lijdt gewoon mijn leven Tanya, jij bepaalt niet wat ik doe!"

"Je bent een kind! Wie weet wat er allemaal kan gebeuren buiten. Het is gevaarlijk. Ik wil jou lijk niet te zien krijgen wanneer ik aan het werk ben"

Ik zucht, maar pap komt net thuis van zijn werk. Godzijdank dat hij toen niet bij de explosie was, en dat hij aankwam toen ik al weer weg was.

"Wat is er gaande? Ik kan jullie buiten zelfs horen"

"Kevin" zucht Tanya

"Wat? Ga je nu papa er ook bij halen? Dan kan je lekker met zijn twee tegen mij te keer gaan of niet" boos sta ik op en loop naar de keuken, maar Tanya achtervolgt me.

"Ik ben er klaar mee, je komt nu na school direct naar huis. Zeg maar tegen je vrienden dat je huisarrest hebt"

Ik draai me om "je hebt niets over mij te zeggen, Tanya" snauw ik

"Sky, hé schat, rustig" zei pap, wie niet wist wat hij moest doen. Maar dit maakte me alleen maar geïriteerder.

"Rustig?! Waarom zou ik rustig doen? Ze kan me helemaal niets opleggen" roep ik naar pap. "Ik heb hier zo geen zin meer in, ik maak eens vrienden en dan nog is het niet goed" ze weten natuurlijk niet de echte reden waarom ik niets van me laat horen de laatste tijd. Ik heb andere dingen aan mijn hoofd en wanneer we worden belaagd door Stiles, de oni of wat dan ook, dan kan ik niet zomaar lekker gaan bellen met Tanya en mijn vader.

"Skyler, je hebt huisarrest, klaar"  zei Tanya.

De opgekropte woede en frustraties komen in een keer los en ik sla hard op het aanrecht. Het gasstel gaat plots aan. "Je bent mijn fucking moeder niet!"

Het is stil. Ik had niet door dat ik stond te huilen tot mijn neus volraakte. Pap keek verschrikt, maar Tanya, Tanya was teleurgesteld, somber. Ik had haar pijn gedaan, en dat deed iets in mij pijn. Ik realiseerde me wat ik net zei.

"Tanya, ik- sorry"

"Skyler, ga naar boven. Nu" zei pap streng. Hij had een harde blik in zijn ogen. Ik was waarschijnlijk de grens over gegaan. Ik ken Tanya al lang. Maar dat haalt nog steeds niet weg dat ze mama niet is. God ik wil haar weer zien.

Ik eindigde in tranen in mijn bed. Ik kwam de hele avond niet meer beneden, net als de volgende dag. Ik ging naar school, ging direct weer naar huis en zat weer op mijn kamer. Ik wilde niemand zien. Mijn hele leven was gewoon naar de hel. Daarbij weet ik niet wat er gebeurde toen. Toen ik op het aanrecht sloeg ging sprong het gasstel aan, het vatte vlam, maar er was niemand die het had aangestoken. Ik weer niet of ze mijn andere ogen zagen, wanneer ze tevoorschijn kwamen. Maar toen ik in mijn kamer kwam, waren mijn ogen niet de normale blauwe kleur. Ze waren een koudere kleur blauw, en er zaten gele strepen in verwerkt die van mijn pupil af naar de grenzen van mijn irissen liepen. 

Ik kon Tanya en pap niet zien. Ze hebben mijn andere ogen gezien, ze verafschuwden me waarschijnlijk. In hun zoekgeschiedenis staat vast hoe ze me kunnen inschrijven voor Eichen, net als dat Stiles gaat doen voor zichzelf.

Mijn telefoon bromt. Kira haar naam schijnt op op het scherm. Ik draai het ding op zijn kop, ik heb geen zin in gedoe. Hoe kan ik doen alsof er niets is gebeurd? Er is iets met me aan de hand en ik weet niet wat.

Hey! Weer eens een nieuw hoofdstukje:)  Het leek goede timing om wat meer over Skyler te vertellen en om nieuwe deuren te openen. Hopelijk vonden jullie het goed! Hoe dealen jullie met al die omstandigheden rond corona? Ik zit er trouwens ook aan te denken om deze serie te vertalen naar het engels. Er zullen waarschijnlijknwat dingen anders zijn aangezien mijn schrijven veranderd is sinds ik hiermee begon en ik me comfortabeler voel om in het engels te schrijven. Zouden jullie dit ook leuk vinden? Dit zal gewoon verder gaan in nederlands wel.

Stay safe!