Too Dark | Teen wolf S3B

(16) Chaos

Het zou de nachtmerrie van elke sheriff zijn; zijn bureau verwoest. Dit was echter geen simpele nachtmerrie, nee. Dit was de realiteit. 

Op de grond lagen glasscherven, buiten al, maar pas binnen was de schade pas goed te zien, of hoe Stiles het misschien deed, bewonderen. Het was chaos, er hing rook in de lucht van de ontploffing, overal zag ik gewonde agenten, of rondrennende agenten die hun collega's proberen te helpen. Een grote ravage, dat was het. Er waren geen woorden die in me opkwamen om te beschrijven wat ik hier zag. 

Ik liep achter Scott en Stiles naar binnen, de sheriff rende langs ons heen en schoot gelijk zijn collega's te hulp. In mijn ooghoek zag ik Derek en Argent, met Derek die een heel aantal glasscherven in zijn rug heeft zitten. Wat mijn aandacht heeft zijn Stiles en Scott, die gehurkt zijn bij een gewonde agent. Zijn aderen worden zwart, maar tevergeefs blaast de man zijn laatste adem uit. Nooit meer zal hij zijn partner zien, of zijn kinderen en familie. Ondanks wat hij hoogstpersoonlijk meemaakt, blijft Stiles kalm. Hij lijkt bijna.. trots als je aandachtiger kijkt. Waarom zou de nogitsune dit veroorzaken? Waarom een bom af laten gaan, waarom hier? 

Wanneer Meneer Stilinski ons beveelt om weg te gaan komt Kira binnen. Op dat moment zet Scott en stap opzij en zijn schouder komt tegen mij aan waardoor ik naar achteren struikel. Een ijskoud voorwerp drukt tegen mijn elleboog en rug, het is zo koud dat het brandt. Onmiddellijk trek ik mijn lichaam weg van wat dat ook was en draai me om. Stiles haalt zijn handen omhoog, als een gebaar dat hij niets meer zal doen. Ik staar in zijn ogen, zijn diepzwarte pupillen. De enthousiasme die hij altijd heeft is er niet terug te vinden, maar er is een emotie die ik ooit eerder heb ervaren. Het is deze emotie dat mijn nekharen overeind doen staan. 

Stiles haalt beide handen omhoog en haalt me uit mijn trans. Ik mompel een sorry en draai me weer terug naar Kira en Scott, die roepen dat we Stiles in veiligheid moeten brengen. Niet veel later zitten we opnieuw in de jeep met als doel de dierenkliniek. Dat zou een krachtveld hebben net als bij Scott thuis, dat zou ons in ieder geval wat tijd besparen, misschien zelfs genoeg tot de zon weer opkomt. Het zou betekenen dat ik al die tijd moet spenderen met de nogitsune. Een scenario dat ik ter alle tijde wil vermijden, alleen als ik nu wegga en de oni komen dan zou ik Stiles in de steek laten. De pack mag me dan niet, en ik ben misschien een heel goed persoon, maar ik kan hem niet laten doodgaan, niemand verdient de situatie waar hij zich nu in bevindt. Opgesloten zit hij, in de ergste gevangenis, namelijk in zichzelf. 

"Fuck, Scott schiet op!" roep ik hem toe. Het is donker buiten, wie komen de oni plotseling voor de jeep gesprongen. Gelukkig luistert Scott en rijdt hij plankgas.

Zodra we uitstappen en de deur proberen te ontgrendelen zie ik gele ogen in de verte. In de paar minuten die we buiten waren raakten we allemaal doorweekt, zo hard regende het. Scott zag ze ook want hij gooide zijn sleutels naar Stiles en transformeerde, en ik volgde hem. Ik transformeerde en vocht tegen hetgeen wat bestemd was om het echte kwaad uit te schakelen. Ik haal uit naar een oni die zich richtte op Scott, die al met een ander bezig was. Het waren er vier intotaal. De oni ontweek mijn aanval en haalde op zijn beurt uit met zijn zwaard, die me op een haar na miste. 

"Scott!" Hijgde ik, terwijl ik mijzelf verdedigde "Het is de nogitsune!" 

Ondertussen mengde Kira zich ook in het gevecht nadat ze een harde pijp van de grond had geraapt. 

"Wat? Wat bedoel je?!"

Op het moment dat ik het hem wilde duidelijk maken stak een van de oni zijn zwaard in Scott zijn middel. Kira schreeuwde zijn naam en kwam aangerend, ze schopte de oni omver en zijn zwaard bleef vastzitten in Scott's lichaam. Stiles kwam aanrennen met Kira en hielpen Scott naar binnen te halen terwijl ik de deur openhield. Maar voordat ik naar binnen kon trekt Stiles de deur achter zich dicht, nog voor hij de deur volledig dicht had gedaan schonk hij mij een grimas. 

Hey hey. Ten eerste, gelukkig nieuwjaar! Ik wens jullie veel gezondheid en geluk toe in 2020! Het is heel lang geleden dat ik echt aan dit verhaal heb gewerkt, dus ik moet sommige dingen een beetje ophalen weer en er een beetje inkomen. Het is vakantie nu en ik had tijd dus ik dacht waarom ook niet? Het is een kort hoofdstukje en ik hoop dat jullie ervan kunnen genieten!