Don't Let Go [Vervolg Unconditionally]

Proloog

'Ik houd van je, dat weet je toch?' zei ik terwijl ik haar wang streelde. Ze keek me recht in mijn ogen aan en ik zag dat er iets veranderd was. Haar altijd zo stralende ogen waren veranderd in angstige, verdrietige ogen. Haar mondhoeken die altijd omhoog krulden hingen naar beneden en haar mooie lach had ik al weken niet meer gehoord. 'Ik wil gewoon niet meer' fluisterde ze en ze sloot haar ogen. Tranen liepen over haar wangen en ik veegde ze weg met de achterkant van mijn handen. Ik kroop dichter tegen haar aan en sloeg mijn armen om haar heen. 'Geef nou niet op' zei ik en er sprongen ook tranen in mijn ogen. Ik wilde haar niet verliezen, ze was mijn alles. Ik kon het me niet voorstellen hoe ik 's ochtends wakker zou kunnen worden zonder haar mooie gezicht naast mij. Hoe zou ik 's avonds nog in slaap kunnen vallen als ik haar stem nooit meer zou horen? Hoe zou ik nog kunnen leven.... als zij er niet meer was.