Don't Let Go [Vervolg Unconditionally]

Epiloog

3 maanden later

'Dus... waar gaan we eigenlijk heen?' vroeg Marieke die in de deuropening stond te wachten terwijl ik nog op zoek was naar mijn sleutels. 'Je houdt echt niet van verrassingen, hè?' ik vond mijn sleutel op de grond naast de tafel, vraag me niet hoe die daar kwam, en even later zaten we samen in de auto. Ik was zenuwachtig, echt heel zenuwachtig. Voor onze oude school stopte ik en keek Marieke aan. 'We zijn er'. 'Waarom naar school? Alsof dit een leuke plek is om te komen' ze trok haar ene wenkbrauw op en ik moest lachen. 'Kom nou maar gewoon. Er is open podium'. 'En wij mogen ook komen kijken?'. 'Vast wel'. Wat ik haar niet vertelde was dat ik ook op zou gaan treden voor haar. De afgelopen maanden had ik geprobeerd iets te regelen met de school en ze reageerden erg enthousiast. Normaal deden ze niet, maar ze  wilden voor mij een uitzondering maken. Met Marieke ging het steeds beter. Ze kreeg ook hulp en ook al wilde ze soms niet, uiteindelijk ging ze wel.  Dit leek me dus het perfecte steuntje in de rug om door te zetten. 

We zaten te kijken naar het vijfde optreden van de avond en ik wist dat ik de zevende was. Marieke had niks door, gelukkig maar. Een jongen van een jaar of vijftien speelde gitaar en een meisje van dezelfde leeftijd zong erbij. Aan de manier waarop ze naar elkaar keken kon je al wel zien dat ze een stelletje waren. Het lied was afgelopen en iedereen klapte. Het meisje lachte nerveus en liep toen snel af. De jongen liep achter haar aan en de docent kwam het podium weer op. 'Dan is het nu tijd voor meneer Brons die mevrouw de Boer zal begeleiden op de gitaar'. Twee leraren kwamen het podium opgelopen. Mevrouw de Boer herkende ik wel, daar had ik nog twee jaar les van gehad. Meneer Brons zag er uit als een stagiair en ik had hem nog nooit gezien. 'Kan mevrouw de Boer zingen?' fluisterde Marieke in m'n oor. Ik haalde mijn schouders op. 'We zullen het zo wel horen'. En ja, zingen kon ze wel, maar aan het einde van het lied was ik zo zenuwachtig dat ik niet eens meer kon genieten van de muziek. Weer werd er geklapt en ik wist dat ik nu moest. 'Dan is het nu tijd voor een oud leerling. Tess de Vlier'. Marieke keek meteen mijn kant op en ik lachte zenuwachtig. 'Surprise' zei ik tegen haar en ik stond op. Was ik er klaar voor? Ik was er klaar voor.

Ik liep het trapje van het podium op en ging bij de microfoon staan. Ik knikte naar degene die het geluid regelde dat ik er klaar voor was en hij zette de muziek aan. Ik haalde drie keer diep adem en begon te zingen.

*Thinking Out Loud - Ed Sheeran*

When your legs don't work like they used to before

And I can't sweep you off of your feet

Will your mouth still remember the taste of my love

Will your eyes still smile from your cheeks

And darling I will be loving you 'til we're 70

And baby my heart could still fall as hard at 23

And I'm thinking 'bout how people fall in love in mysterious ways

Maybe just the touch of a hand

Oh me I fall in love with you every single day

And I just wanna tell you I am

 

So honey now

Take me into your loving arms

Kiss me under the light of a thousand stars

Place your head on my beating heart

I'm thinking out loud

Maybe we found love right where we are