When We Collide (When Trilogy #1)

Chapter 26

Chapter 26

Hindi Mo Alam

I was ranting the whole drive. Hindi niya ako pinakinggan, ni hindi man lang niya ako tiningnan. Tiim bagang lang siyang nagmaneho habang habang mahigpit na nakahawak sa streering wheel.

Mukhang doon niya na lang inilabas ang iritasyon na nararamdaman niya. Well, I don't care! Mairita siya sa ingay ko kung gusto niya! Kasalanan niya dahil inuwi-uwi niya ako sinabi ko namang ayokong sumama sa kanya.

"I am not gonna shut up so if you're annoyed just fucking drop me off to the side of the road!"

Umigting ang kanyang bagang habang diretso pa rin ang tingin sa daan. "It's okay. Carry on." He said straight face and not looking at me.

"God, you are so getting on my nerves!" Naiirita kong sabi. Why can't I just fucking win?!

The car stopped nang makarating na kami sa building and if you're gonna ask me if I I'm still pissed, Yes, I am still pissed off big time!

"Baba." Maawtoridad niyang sabi habang kinakalas ang seatbelt niya.

This time ay ako naman ang hindi nakinig sa kanya. I just crossed my arms on my chest.

Mag patigasan tayo, Yael Salcedo.

Nauna na siyang bumaba at isinara ang pintuan habang ako ay nasa loob pa. Mabilis siyang umikot papunta sa kinauupuan ko at siya na ang sinubukan niyang buksan ang pintuan pero kaagad kong ni-lock iyon.

He cursed under his breath at napilitang gamitin ang susi niya para mabuksan ang pintuan sa kinauupuan ko. He clicked the unlock on his car keys and then the door is fucking open. Great.

Ako naman ngayon ang napamura. Bakit hindi ko naisip iyon? Nang siya na ang magkalas ng seatbelt ko ay lumapit na naman ang mukha niya sa akin at halos lububog na ang ulo ko sa sandalan ng inuupuan ko kakaatras at iwas sakanya.

Nang matagumpay na niyang nagawa iyon ay isang mura nanaman ang lumabas sa bibig ko nang muli niya akong buhatin palabas ng kanyang sasakyan.

He still managed to lock the car even though he's carrying me. Hindi na ako naglikot this time dahil alam kong hindi naman niya ako bibitawan. Ako lang naman ang napapagod dahil kahit anong pagrerebelde ang gawin ko sa kanya ay hindi pa rin ako mananalo.

"This is not Colton's pad!" reklamo ko nang buksan niya ang kanyang pintuan habang buhat-buhat pa rin ako.

"Yeah, because it's mine." walang pakialam niyang sabi at sinipa ang kanyang pintuan para mabuksan iyon ng todo at pumasok na siya ng tuluyan habang buhat-buhat pa rin ako. He closed the door using that foot again.

Nagtungo kami sa sala bago niya ako tuluyang binitawan. Walang sabi-sabi ay humakbang ako kaagad para makalabas na pero hindi pa man ako nakakalayo ay hinila niya ako sa balikat at isinandal sa pader.

"You are not going anywhere! We are talking! We will fix this before sunrise!" matigas niyang sabi.

Pinukulan ko siya ng matalim na titig.

"We're not talking! There is nothing to fix! And I'm leaving!" Mas matigas kong sabi. I was about to take a step away again but he just pinned me on the wall harder. He even caged me to make sure I'll be going nowhere.

"Yes, we are! And what exactly are you doing with that guy again, Beatrix?" his eyes were burning hole again, ready to light me up and set me on fire.

Nag-igting ang bagang ko.

"Wala kang pakialam! And how the hell did you find me?" I questioned.