Heartprints

Chapter Nineteen

Chapter Nineteen:

Today is Tuesday at si Zildjian ang nakatoka sa mga gawaing bahay. I can see from his eyes that he is very tired. Ikaw ba naman maglaba maghapon tapos magluluto. Its been two days simula nung humingi sya ng tulong sakin at hanggang ngayon hindi parin ako makapag-isip ng way. At sa dalawang araw na lumipas, Rain kept on calling her. At nagsisimula na kong mabahala.

Mabilis lumipas ang oras kaya agad akong pumunta sa couch para matulog. Sana magkaron ako ng panaginip na maganda.

Pinikit ko ang mga mata ko ng marinig ko ang pinto na bumukas, paniguradong si Zildjian na yun. Minulat ko ng kaunti yung mata ko at nakita ko syang inaayos nya yung kamang hihigaan nya.

After that, I saw him browsing his phone. Wala pang limang minuto ng bigla syang tumingin sa kinaroroonan ko kaya naman nagkunwari akong natutulog.

"Dayne, tulog ka na ba?" hindi ko sya sinagot para akalain nyang tulog na ko. Para mapagmasdan ko nadin sya ng matagal. I missed Zildjian.

Naramdaman kong lumapit sya sakin at inayos ang buhok kong nakaharang sa muka ko.

"Im sorry if Im weak...." I can sense sadness from his voice. He kissed me on my forehead ang started humming. The song is very familiar....

Kung tayo ay matanda na..

Sana'y di tayo magbago...

He started singing and I cant help but to cry. Pero di pwede, I need to stop my tears...

Nagtatanong lang sayo, ako pa kaya'y ibigin mo? Kahit maputi na ang... buhok ko.

His voice lowered on the last part. Dumilat ako at nagulat sya..

"I thought you're sleeping." he said. I just smiled and touched his hand na nasa muka ko. "Thanks for singing for me." He just smiled back.

Though masakit kasi alam kong hindi ako ang unang babaeng kinantahan nya para patulugin, trineasure at inappreciate ko parin ang ginawa nyang to sakin.

Gumalaw ako ng makaramdam ako ng sakit ng likod. Napakunot ang noo ko at alam kong nakita nya yun. Hinawakan ko ang likod ko habang papaupo ng couch.

He smiled at nung papaupo na ko eh bigla nya akong binuhat.

"H-hey, san mo ko ipupunta?" I asked him, maya-maya pa, gentle nya kong binaba sa kama. "Sumasakit ng likod mo no? Dito ka na lang sa tabi ko matulog." Nag iwas ako ng tingin sakanya kasi feeling ko kamatis na yung buong muka ko eh. Umiling ako para malaman nyang ayoko.

"Come on, Natulog na tayo ng magkasama. Hindi kita re-rapin promise." Pang-aasar nya sakin kaya naman inirapan ko lang sya. Humiga kami pero nakatalikod ako sakanya at malayo ang distansya.

Naramdaman kong unti unti syang lumapit at niyakap ako. He kissed my shoulder.

"I missed you Dayne. I missed this part, where you are so close to me." again, he kissed me my shoulder.

Ang sarap lang pakinggan na namimiss na nya ko.

"What about Rain?" Hindi ko alam kung bakit ko pa pinapasok sa usapan si Rain pero hindi ko lang mapigilan ang sarili ko sa pagkakabahala.

He was about to say something when his phone ring.

"Can you get it for me?" he said. At dahil katabi ko naman ang cellphone nya malapit sa lampshade eh kinuha ko yun, Tinignan ko narin kung sino yung tumatawag.

"Speaking, Rain is calling." I told him tsaka ko hinagis yung cellphone sakanya pero mahina lang, Umupo ako sa kama and waited for him to answer the call.

I heard him chuckle and it pisses me off. "You're cute when your jealous." he said at umupo narin sya. Hindi ko sya pinapansin. Kanina pa ring ng ring ang phone nya pero hindi nya sinasagot.

"Ano sa tingin mo ang sasabihin ko kay Rain ngayon?" tinignan ko sya at nakita ang pagkunot ng noo nya habang tinitignan ang screen ng iPHONE nya...

I sigh, kinuha ko ang lakas ng loob ko and...."Sabihin mo sakanya na you're already married, tapos ang usapan."

Nakita kong lalong kumunot ang noo nya at huminga ulit ako ng malalim. Hindi talaga ako mananalo pagdating kay Rain :(

Later on, the call ended. Hindi nya yun sinagot at hinayaan nya lang magring hanggang sa mawala. Tinignan nya ko at nakikita ko ang pagiging seryoso ng muka nya...

"I cant tell her na kasal na ako.."

Nanlamig ako at parang na-estatwa sa kinauupuan ko. Parang tinusok ang puso ko ng marinig yun.

"Why not?" My voice shakes habang nakikipagusap sakanya, Trying not to drop a single tear. It hurts, damn much.

"Rain is suffering from a heart disease. That's the reason why she went back here. Because bawal na syang mapagod. Bawal na syang ma-stress. The doctor told me to take care of her emotions dahil anytime pwede syang atakihin sa puso." he explained, pero hindi parin yun sapat na explanation for me.

"Then what? I mean, When? Kailan nya malalaman na kasal ka na? God Zildjian, akala ko ba napag-usapan na natin to? Kung nagpapatulong ka sakin, please! Tulungan mo din naman ako. Hindi lang dapat ako ang gagalaw sating dalawa." - Dayne.

"I know, I know. Please, bigyan mo ko ng oras para sabihin sakanya yun without making her situation worse. Dadating din tayo dyan Dayne. Pero please, patience muna ha? Pwede ba yun?" he cupped my cheeks and started rubbing it with his thumb.

I nod. "But I wont wait for too long. As soon as possible, you need to tell her." He smiled and gave me a quick kiss on my lips. "Yes, boss." he said and I feel relieved.

"Now, can we sleep?" He asked me and I smiled at him. Papahiga na sana kami ng biglang makaramdam nanaman ako ng pagkahilo, agad akong pumunta sa bathroom. Nasusuka nanaman ako.

At tulad lang din nung mga nakaraan pang araw, konti lang ang nasusuka ko. Ilang araw nadin akong ganito.

Lumabas ako ng bathroom at nakita ko si Zildjian na may hawak na tubig.

"Here, drink this." he handled me the glass of water and I drink it.

"Are you okay? Is there something wrong?" Nag aalalang tanong nya.

Ngumiti ako at umiling... "Baka nakakain lang ako ng hindi ka-aya aya sa tiyan ko kanina."

I heard him sigh in relief tapos inalalayan nya kong papuntang bedroom.

He kissed me goodnight.

"Goodnight Dayne."

"Goodnight Zild, I love you." I smiled at him and he did the same.

Araw-araw kong sinasabi yun sakanya pero hindi ako nakakatanggap ng response.

Its okay, nasa process palang kami.

I will help him, as I promised.

Maya-maya pa naramdaman ko ulit ang pagyakap nya.

"Someday, I know... Masasabi ko rin ulit sayo yan."

**

A/N

Here we go! Chapter Nineteen updated! vote and comment. Hope you like it po! :) Sorry kung boring nanaman ang chapter na to, sobrang wala pong time mag update. Tatapusin ko nadin ang story na to kasi gusto ko ng mabasa yung kabuuan. Hahaha, pero hindi ko po mamadaliin, maguguluhan tayo pag ganun.